Şairler bilirim ülkeme dair

ŞAİRLER BİLİRİM ÜLKEME DAİR

Şiirler bana yazma, oku diyor. Gecenin berhudar ol dediği yerde kaleme ve kelama dönmeme dair telkinde bulunuyor. Aşk-ı memnu lisan-ı kalb ile ülfetten memnun, külfete mahal yok dercesine direniyor. Bir naz ikliminde yarım kalmış dibaceden ayrılmak istesem de, ülkeme dair bir şairden, bir ustadan okumaya devam ediyorum.

Erdem Bayazıt.

Sebeb Ey:

“Başlar eşyada hareket kurtulmak için kendinden

Daha öteye geçmek için arınmak gibi elbiseden

Yakalar ölümsüzlüğün sonsuz ipini

Sonra ses olur

Zamanın idrak incisi ses döner döner döner de

Yönelir sebebe

Sebeb ey.”

Şiir mahfilinde dolaşırken, kelimeler çuvallara doluşmuş ve ayıklamak sanki şairlere düşüyor. Süzmek, söylemine katacağını cımbızla çekmek, örmek ve örmek. His ve idrakin, mûsiki ve temanın, hayata dair olanla isyana matuf olanın arenası adeta. Herkes bakıyor, onlar görüyor, herkes aynı yolculuğa çıkıyor, onlar diğer sanat erbabı gibi yolun veritabanına iniyor, aldıklarından demetler yapıp hasbahçede ki layık oldukları yere koyuyorlar. Şiir’in koşum kayışları olmasa, şair de şiir de olmuyor. Çok yazılıyor, belki çok okunuyor ama, mısra-ı berceste olmuyor. Şiir kendi saf ikliminde kendi ayıklama mekanizmasıyla zorlamalara boyun eğmeden varlığını hem koruyor, hem yürüyor.

Erdem Bayazıt.

Dağlar.

“Burçlarında ceylan taşıyan yücelere ey

Ayın hüzün saati gözlerinden

Kuytu yerlerine sümbüller dökülen

Nergisler açan eteklerinde

Göklerden muştular indiren güvercinleriyle

Dorukları bembeyaz yaşmaklarıyla

Güneşe uzanan ağaçlarıyla

Zamanı hiç geçmeyecekmiş gibi donduran

Ey bir yanıyla derin sulara dayanan

Ey dağlar nerdesiniz ey.”

Kendi şiirini yazan ve tok sesiyle şiir okumayı da öğreten usta bir şairden alıntılar yaparken, sanatının ellinci yılında şiirleriyle soluklanıyor, şiir kapısının pervazlarını zorlayan rüzgarın aşk risalesinden inabe aldığını görüyoruz. Şiirin soyut yüzü aşk, somuta düşen yanı mısralar.

Erdem Bayazıt.

Aşk Risalesi.
“Haydi gel sevgilim gene arayalım

Makam-ı İbrahimde rastlanan ayak izlerini

Dedesinin elinden tutup Kubays dağına götürdüğü

Yüzüsuyu hürmetine yağmur istediği

Yeryüzünün bereketlenip çiçeklerle bezendiği

Develerin coşarak çöllerde

Ayak sesleriyle şiirler bestelediği

O vakitleri.”

Şeref AKBABA
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın