Bir hayat tasviridir kış

Bir Hayat Tasviridir Kış

Kış, son ve ilk olanı birleştiren bir köprüdür. Baharları kavuşturandır. Hem diriltici, hem de ölümü örtendir.
Kışın özünde aklık vardır, paklık vardır.
Kış, zahir manasıyla örtüp koruyan, derunî bakışta ise olgunluğun ve kemalâtın remzidir.
Kışın insan hem içten hem dıştan kapanır ve bu kapanış kuvvettir, selamettir.
Kış, insanı özüne davet eder ve kışın bütün fazlalıklarını atan insan, içine bürünür.
Kış düzen demektir, her şeyin yerli yerinde olması, derli toplu durması demektir.
Yazın dağınıklığı, baharın kaygısı ve efkârı yoktur onda.
Kış,naftalin kokusunu üzerinden atamayan eldiven ve atkıların pencere kenarında günlerce karın yağmasını beklemesidir.
Kış, sobanın üstünde kebap olmaya niyetli kestanelerin, çat kapı gelecek misafire yar olmasıdır.
Kış, dost, akraba ve komşuların uzun muhabbetlerine sinmiş taze ıhlamur kokusudur.
Havucun turpla, mor lahananın ıspanakla renk yarıştırmasıdır.
Kış, dost meclislerde dinlenen sohbetler, yakılan türküler, okunan maniler, anlatılan masallar, destanlardır.
Kış, Sarıkamış’tır. ALLAHuekber Dağlarında gönlünü cennete kaptırmış binlerce şehidin beyaz elbisesidir.
Kış, dumanı tüten çorbanın, bodruma istif edilmiş odunun, patiskadan keselere doldurulmuş tarhananın, kurutulmuş meyvelerin, kaynatılmış salçaların, kendine yeten, samimi ve temiz emniyetidir.
Kış,“her köşesi belli, bu sebeple de güvenli” bir hayat tasviridir.

Ruhan UMUT
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın