Günah Bana Yakışmıyor; Ama Af Sana Öyle Yakışıyor ki!                                                                                                                                                          Dua, Rabb'imize karşı yapılan çok sırlı, gizli ve kudsi bir ubudiyettir Evet o, en halis bir kulluk tavrıdır Dua, insanın ihlas ve samimiyetle Rabb'isine yönelip O'ndan bir şeyler dilemesi halidir
Günah Bana Yakışmıyor; Ama Af Sana Öyle Yakışıyor ki!
Kur'an-ı Kerim, "Kullarım Beni Senden soracak olurlarsa, bilsinler ki Ben pek yakınım Bana dua edenin duasına icabet ederim" (Bakara Sûresi, 2/186) "Bana dua edin ki size icabet edeyim" (Mü'min Sûresi, 40/60), "Duanız olmazsa Allah indinde ne ifade edersiniz ki!" (Furkan Sûresi, 25/77) gibi ayet-i kerimelerle duanın ehemmiyetini dile getirmektedir Allah Resûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem) de ümmetine dua etmeleri mevzuunda sık sık tavsiyelerde bulunur ve kendisi de hayatı boyunca yaptığı mübarek dualarla, ondan hiç dûr olmaz Hatta Peygamber Efendimiz'in yaptığı dualara bakıldığında O'na "O, bir dua adamıdır" demek de mümkündür

Bu kadar tahşidatla anlatılan dua, müminin hayatında çok önemli bir yere sahiptir Dua ile Rabb'ine ellerini kaldıran bir kul, adeta O'na şöyle demektedir: "Esbab bütün bütün sukut edebilir Tabiattaki hadiselerin hiçbir tesiri olmayabilir ve kimse bana el uzatıp, dertlerime derman olmayabilir Ben her zaman sesimi duyan, soluklarımı işiten ve bana şah damarından daha yakın olduğunu ihtarla bana yakınlığını hatırlatan, sonra da duama icabet edeceğini vaat eden ve vaat ettiği şeyleri yapmaya gücü yeten, söz verip de ne yapayım gücüm yetmedi demeyen, o Yüceler Yücesi Zat'a ellerimi kaldırdım ve O'na dua ediyorum"

Kul, duasında, gözüyle görmese bile, âsârıyla gördüğü Allah'a O'na hitap edecek kadar bir kurbet hissiyle yönelir Biz, güneşe uzak olduğumuz gibi O'ndan da uzak olabiliriz Ancak O, tıpkı güneş gibi rahmetinin şualarıyla her zaman başımızı okşamakta, her halimize nigehbân bulunmakta ve kendisine açılan elleri boş çevirmemektedir Evet O, kuluna kendi anne ve babasından daha şefkatlidir Allah Resûlü bu hakikati etrafındaki sahabilerine şöyle bir tabloyu göstererek anlatmaktadır: Bir savaş sonrası esirler arasında çocuğunu arayan bir kadın, çocuğunu bulmak için sağa sola koşuşturup durmaktadır; koşturup durmakta ve kendi çocuğu diye bazı çocukları alıp bağrına basmaktadır Kendi çocuğu olmadığını görünce de onu da bırakıp aramasını sürdürmektedir Arayan bulur fehvasınca nihayet o da çocuğunu bulur, onu bağrına basar ve koklamaya durur İşte o esnada Allah Resûlü, arkadaşlarına bu tabloyu gösterir ve "Şu anneyi görüyor musunuz? O, bağrına bastığı bu çocuğunu hiç cehenneme atar mı?" diye sorunca ashabın cevabı bellidir: " Hayır ya Resûlallah, atmaz!" Bunun üzerine Allah Resûlü, "Allah kullarına karşı o anneden daha merhametlidir" buyurur