> Forum > ๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ > Edebiyat Eserleri > Makale Dünyası > Denemeler > Adım Sümeyye
Sayfa: [1]   Aşağı git
  Yazdır  
Gönderen Konu: Adım Sümeyye  (Okunma Sayısı 848 defa)
23 Eylül 2010, 15:01:30
ღAşkullahღ
Muhabbetullah
Admin
*
Çevrimdışı Çevrimdışı

Cinsiyet: Bay
Mesaj Sayısı: 25.839


Site
« : 23 Eylül 2010, 15:01:30 »



Adım Sümeyye


Peşinen söylemeliyim “barış” yoktu kalem tuttuğum zaman ve “evde yok” dediler bizdekinin ufağından takke takmış adamlar...
 
Gitmiş ve bir daha gelmemiş, kendisinden haber alınamamış bunca zamandır. Şurada, işte şurada ellerinde taş tutan çocukların yanında görmüşler en son, elini çocukların başında gezdirmiş, kulaklarına bilinmez şeyler fısıldamış, gitmiş ve bir daha gelmemiş...
 
Söylenene göre 4 vakit önce yitmiş buralardan; 4 ay mı desem, 4 yıl mı yoksa 40 yıl mı…
 
Bir şeyler, bir şeyler...
 
Ben bilmem zaten, bize bir şey anlatmadılar. Zaten cahildik anlatsalar da anlamazdık. İnsan mıydık sorsalar onu bile hatırlamazdık.
 
Babam... Ah babam! Ufaktım öldüğünde, ağız alışkanlığı bendeki, doğrusu “öldürüldüğünde”... On yaşımda vardım yoktum, aklımda; heybetiyle, beni sıkı sıkı kucaklamasıyla, “güzel kızım” deyişiyle durur hâlâ... Halit’ti adı, eve bez içinde getirdiler bir gün. Herkes ağladı, onlara baktım bende ağladım, açtılar bezi, yüzünü gördüm benzi solmuş şekilde, boynundan aşağısı kırmızılar içinde, korktum bakamadım daha fazla... “Vurmuşlar”, evet “vurmuşlar”... Söylemesi ne kolay “vurmuşlar”, kaç kez duydum da bu lafı anlamadım niye vurduklarını... Vurmuşlar... İnsan insanı vururmuş meğer. Vurmuşlar... Fırından ekmek almış, gelirken vurmuşlar yolda... Nedense aklımda döndü sonradan aldığı ekmelere n’oldu diye, getirmemişlerdi ekmekleri beraberinde. Fakirdik zaten, heybetli babam gidince daha zor oldu yaşamak. O gün alıp getiremediği ekmekleri düşünecek kadar açtık, o gün kana bulanmış ekmekleri düşünecek kadar...
 
Öldü, öldürdüler... Babasız büyümenin aç büyümekten zor olduğunu çok güzel öğrettiler. Onlar “terörist” dediler, annem “şehit”. Küçüktüm, anlamadım. Düşünmedim de ha terörist, ha şehit. Sonuçta ölmedi mi koca Halit...
 
Annem... Hasta annem! Babamdan sonra o baktı, o bakmaya çalıştı bizlere. Mahallenin kirli çamaşırlarını yıkardı iki ekmek alabilmek için, hastaydı, zaten her anne hasta olmaz mıydı? Neyse ki çok çekmedi hastalığından, bir gece gözlerimi açtım dışarıdaydım, karanlıktı ve bağrışmalar geliyordu kulağıma. Korktum, rüya sandım. Kapadım gözlerimi ve geri açtım, rüya değildi... Burnuma duman kokusu geliyordu, başımı çevirdim, evimize baktım, gözlerim kapandı, uykum geldi aniden uyuyakaldım. İki katlı derme çatma bir hastane, uyandım, uyandığımda yine bağrışmalar. Kolumun acısını hissettim, sarmışlar omzuma kadar beyaz bir bezle, gece yanmış kolum, usulca yanaşıp anlattı hemşire... Gece, evet gece... Yine bir şeyler, bir şeyler... Demiştim ya annem çok çekmedi hastalıktan, meğer gözümü açtığımda dışarıdaymışım, bomba isabet etmiş evimize, komşular beni çıkarabilmişler sadece, kardeşlerim ve annem... Annem, Meryem... Ölmüşler ya da öldürülmüşler. Terörist ya da şehit. Her ne ise işte o da öldü babam gibi ve sadece adlarını hatırlayabildiğim kardeşlerim gibi... Bomba yıkmış evimizi, sonra yangın çıkmış, beni kurtarabilmişler öbürleri kalmış ya da onlar gitmiş ben kalmışım.
 
Ben mi... Adım Sümeyye.
 
Daha ölmedim ya da öldürülmedim. Burası Gazze, burası ufak bir hastane. Çok sonra fark ettim bacaklarım olmadığını, hatırlayamayacak kadar küçükken bırakmışlar beni, anlatmadılar da niye bıraktıklarını...
 
Adım Sümeyye, şu çocuklar işte, ellerinde taş tutan çocuklar, şurada duranlar işte. En son onların yanında görmüşler, başlarını okşamış, kulaklarına güzel masallar fısıldamış, başka çocukların taş tutmadıklarını, başka çocukların gülmenin ne olduğunu bildiklerini anlatmış...
 
Gitmiş ve gelmemiş...
 
Geldiğinde biz gidecekmişiz ya da gittiğimizde o gelecekmiş... Öyle bir şey işte, burası Gazze, adım Sümeyye, şu gördüğünüz çocuklar işte...
 

 
Mahmut Sayar
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
Bu Sayfayi Paylas
Facebook'a Ekle
Kayıtlı

Müslüman
Anahtar Kelime
*****
Offline Pasif

Mesajlar: 132.042


View Profile
Re: Adım Sümeyye
« Posted on: 30 Mart 2024, 11:01:00 »

 
      uyari
Allah-ın (c.c) Selamı Rahmeti ve Ruhu Revani Nuru Muhammed (a.s.v) Efendimizin şefaati Siz Din Kardeşlerimizin Üzerine Olsun.İlimdünyamıza hoşgeldiniz. Ben din kardeşiniz olarak ilim & bilim sitemizden sınırsız bir şekilde yararlanebilmeniz için sitemize üye olmanızı ve bu 3 günlük dünyada ilimdaş kardeşlerinize sitemize üye olarak destek olmanızı tavsiye ederim. Neden sizde bu ilim feyzinden nasibinizi almayasınız ki ? Haydi din kardeşim sende üye ol !.

giris  kayit
Anahtar Kelimeler: Adım Sümeyye rüya tabiri,Adım Sümeyye mekke canlı, Adım Sümeyye kabe canlı yayın, Adım Sümeyye Üç boyutlu kuran oku Adım Sümeyye kuran ı kerim, Adım Sümeyye peygamber kıssaları,Adım Sümeyye ilitam ders soruları, Adım Sümeyye önlisans arapça,
Logged
Sayfa: [1]   Yukarı git
  Yazdır  
 
Gitmek istediğiniz yer:  

TinyPortal v1.0 beta 4 © Bloc
|harita|Site Map|Sitemap|Arşiv|Wap|Wap2|Wap Forum|urllist.txt|XML|urllist.php|Rss|GoogleTagged|
|Sitemap1|Sitema2|Sitemap3|Sitema4|Sitema5|urllist|
Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2009, Simple Machines
islami Theme By Tema Alıntı değildir Renkli Theme tabanı kullanılmıştır burak kardeşime teşekkürler... &
Enes