Ahiret İçin Hazırlık

AHIRET İÇIN HAZIRLIK

İbni ömer (r.a.)’den şöyle dediği rivayet edildi: Rasulullah (s.a.v.) omuzumdan tuttu ve buyurdu ki: “Dünyada sanki garib veya yolun bir tarafından öbür tarafına geçen gibi ol, ibni Ömer (r.a.) diyordu ki: Akşamlayınca sabahı bekleme, sabahlayınca akşamı bekleme, sıhhatlı zamanında hastalık için tedarikli ol, hayatında ölümün için tedarikli ol” bunun buhari rivayet etti.1

Bu hadisi Buhari Ali ibnil Medini’den rivayetle tahric etti, dedi ki: Bize Muhammed bin Abdurrahman et-Tafavi anlattı, dedi ki: Bize A’meş anlattı, dedi ki: Mücahid ibni Ömer’den rivayetle anlattı, dedi ve zikretti. Hafızlardan bir çoğu bize Mücahid anlattı sözü hakkın da konuştu ve dediler ki: Bu sabit değildir, ibnil Medine’ye aid olduğuna itiraz ettiler ve dediler ki: Bu hadisi A’meş Mücahid’den iştmedi ancak Leys bin Ebi Süleym ondan rivayet ederken işitti.

Bunu Ukayli4 ve başkası zikretti. Tirmizi3 Leys’ten tahriç etti o da Mücahid’den rivayet etti ve şu fazlalığı yaptı: “Kendini kabir ehlinden say” ibni Ömer’in sözüne de şu fazlalığı yaptı: “Çünkü sen ey Abdullah yarın isminin ne olacağını bilmiyorsun.”

(1) Hadis sahihtir, Buhari, Beyheki Beğavi ibnil Mübarek, ibni Hibban Kudai Müsnedü’ş ﬁihab’ta tahriç etti, Ahmed Tirmizi ve ibni Mace şu fazlalığı yaptı: “Nefsini kabir ehlinden say. (Camius sağir ve Feyzul kadir).

(2) İbni Hacer’in Fethul Bari’sine bak.; (11/233 ve sonrası).

(3) Tirmizi (2334) Ahmed ibni Mace Taberani Kebir ve Sağir’de, Ebu Nuaym Hilye’de tahric etti; (1/312 ve sonrası).

Bunu ibni Mace tahric etti ve ibni Ömer’in sözünü zikretmedi, İmam Ahmed ve Nesai Evzai’den tahric etti. O da Abde b. Ebu Lübabe’den, o da ibni Ömer’den şöyle dediğini rivayet etti: “Peygamber (s.a.v.) cesedimin bir kısmından tuttu ve dedi ki: “Sanki Allah’ı görüyormuşsun gibi ibadet et, dünyada garib veya yolun bir tarafnıda öbür tarafına geçen kimse gibi ol.”1 Abde bin Ebi Lübabe ibni Ömer’e yetişti, ondan işittiği hususunda ihtilaf edildi.

Bu hadis dünyada kısa emel hususunda asıldır, mümine dünyayı içerisinde huzur bulacağı mesken ve vatan edinmesi yaraşmaz, fakat ona yolculuk vaziyetinde de olması ve yolculuk için gerekli şeylerin hazırlaması gerekir, buna peygamberler ve onların tabileri ittifak etti.

Allah Teala Firavn ehlinin mümin zatından hikaye ederek şöyle dediğini buyurdu: “(ﬁüphesiz) bu dünya hayatı, geçici bir eğlencedir. Ama ahiret gerçekten kalınacak yurttur) (Mü’min: (Ğafir): 39) Peygamber (s.a.v.) şöyle diyordu: “Dünya benim neyime benimle dünyanın misali bir yolcunun bir ağacının gölgesinde öğle uykusu uyuyorsa onu terkeden binekli kimsenin misali gibidir.”3

Mesih (sa)’ın ashabına vasiyyetlerinden onlar şöyle dedi: Onun bir ucundan öbür ucuna geçiniz, onu imar etmeyiniz. Ondan şöyle dediği rivayet edildi deniz dalgasının üzerine bina yapan kimdir? İşte o bina dünyadır, onu kendinize gerçek kalınacak yer edinmeyiniz.4 Bir adam Ebu Zer evine girdi, gözünü evinin içerisinde döndürüyordu, dedi ki:

“Ey Ebu Zer sizin eşyalarınız nerde?” Bunun üzerine dedi ki:

“Bizim gidecek olduğumuz evimiz var” adam dedi ki:

“Sen burada oldukça sana mutlaka eşya lazımdır” bunun üzerine dedi ki:

“Evin sahibi bizi burada bırakmıyor.”

Bazıları salihlerden birinin evine girdiler ve evinin içerisinde gözlerini çevirmeye başladılar ve ona dediler ki:

“Biz senin evini yolcunun evi gibi görüyoruz” bunun üzerine dedi ki:

“Ben yolculuk yapmıyorum fakat kovuluruyorum.”

Ali bin Ebi Talib (r.a.) diyordu ki: Dünya arkasını dönüp gitti, ahirette yönünü dönüp geliyor, onun her ikisinin de oğulları var, siz ahiret oğulları olunuz, dünya oğulları olmayınız çünkü bugün amel var hesap yok, yarın hesap var amel yoktur.

Hikmet ehlinin biri dedi ki: O dünya kendisine yüz çevirmiş ahiret kendisine yönelmiş yüz çevirmişle meşgul olup kendisine yönelmiş olanda yüz çevirene şaşarım. Ömer’i bin Abdul Aziz hutbesinde şöyle diyordu: Dünya sizin karar yeriniz değildir Allah ona fanilik yazdı onun ehline yolculuk yazdı, nice imar eden var harp olan etsin yolculuk için yolculukta değilken en güzel hazırlığı yapın, azıklanın, muhakkak azıkların en hayırlısı takvadır.1

Mü’min için dünya ikamet ve vatan yeri olamayınca, halinin iki halden biri üzere olması gerekir: Ya bir beldede yabancı ve gayret açığını hazırlayan geri tekrar vatanına dönmek olan kimse gibi olmalı, veya yolcu gibi olmalı, ikamet yeri olan bu iki halde biri zer olmasını tavsiye etti:

Birincisi dünyada ikameti hayal eden bir garib gibi ve yabancı beldede bulunuyor gibi mümin kendisine telakki etmeli, o zaman kalbi yabancı beldeyle alakalı değildir, bilakis kalbi döneceği vatanıyla alakalıdır, o ancak dünyada vatanına dönmek için gerekli eşyaları hazırlamak için ikamet etmektedir.

Fudayl bin İyad dedi ki: Mümin dünyada tasalıdır, tasa eşyasını hazırlama tasasıdır.

Dünya kim için böyle olursa, gayreti vatanına dönme anında fayda verecek şeyleri hazırlama olur, aralarında yabancı bulunduğu belde ehliyle izzet yarışına girmez, onlar yanında zelil olmaktan korkmaz. Hasan dedi ki: Mü’min dünyada yabancı gibidir, oradaki zilletten korkmaz, ondaki onur için yarışmaz, onu kendine göre bir durumu insanların kendine göre durumu vardır.

Allah Ademi yaratınca onu ve eşine cennete yerleştirdi, sonra oradan indirildi, sonra geri oraya dönme va’di verdi. Mü’min daima ilk vatanını özler, vatan sevgisi imandandır.2 Denildiki:

(1) Ahmed Nesai İbni Ömer’den, Taberani Kebir’de Ebu Derda’dan tahric etti hasendir. (Camius sağir).

(3) Tahrici önce geçti, ibni Mesud’da Ahmed ve Tirmizi (2378) tahriç etti ve dedi ki: Bu hadis hasen sahihtir, bu babta Ömer ve İbni Abbas rivayette vardır

(4) Ahmed Zühd’de tahric etti.

(1) Ebu Nuaym Hilye’de tahric etti (5/292).

(2) Sehavi bununla ilgili dedi ki: Bununla ilgili hiçbir hadise rastlamadım, Esmahi tarikiyle Diynuri’ni üçüncü oturuşunda manası sahihtir. (Makasıdul hasene: S: 183).

Nice delikanlının alıştığı nice mekan vardır ki devamlı özlediği yer ilk yerdir.1

ﬁehlerimizden biri dedi ki:2

Haydi adn cennetlerine o senin ilk evinde ve karargah oradadır.

Fakat biz düşmanca esiriyiz vatanımıza dönüp geri teslim edileceğimiz görüşünde misin. Zannettikleri garib vatanından uzak düşen ve borçlu olandır. Düşmanların bize hüküm sürdüğü gariblikten daha büyük gariblik mi var. Ata es Selemi duasında diyordu ki:Allah’ım dünyada garibliğime acı, kabirde yalnızlığıma acı, yarın huzurumda duruşuma acı.3 Hasan dedi ki:Rasulullah (s.a.v.)’in ashabına şöyle dediği bana ulaştı:“Benimle sizin ve dünyanın misali şuna benzer: Tozlu bir geçite giren bir kavme benzer, hatta geçitin çoğunu mu geçtiler veya hiç mi kalmadığını bilmezlerken azıkları ve binekleri kalmadı, geçitin ortasında azıksız ve bineksiz kaldılar, helak olacaklarına kesin inandılar, onlar bu haldeyken birden başından su damlayan bir adam çıktı, dediler ki:Bu köye yakın bir yerden gelmiştir, bu ancak yakın bir yerden gelmiştir, adam yanlarına gelince dedi ki:

“Siz nehal üzeresiniz?”dediler ki:

“Gördüğün haldeyiz” dedi ki:

“Görüşünüz nedir size su ve yeşil bahçelere gidecek yolu göstersem ne yaparsınız?”dediler ki:

“Sana hiç bir hususta asi olmayız” dedi ki:

“Allah adına söz veriniz” bunun üzerine; Allah adına ona hiçbir hususta asi olmayacaklarına dair söz verdiler, bunun üzerine suya ve yeşil bahçelere getirdi, onlar içinde Allah’ın dilediği kadar kaldı, sonra dedi ki:

“Yolculuk var” dediler ki:

“Nereye?”dedi ki:

“Bir suya ve yeşil bahçelere ki, sizin suyunuz ve yeşil bahçeleriniz gibi değil (daha güzel)” kavmin çoğunluğu dedi ki:

“Bizi bu halimiz hiç bulamayacağımızı zannederken bulduk, bundan daha hayırlı, güzel bir yaşam tarzını ne yapalım?”

Onlardan azınlıkta olan gurup dedi ki: Siz bu adama hiçbir hususta asi olamayacağınıza dair Allah adına söz vermediniz mi, sözünün başında size doğru söyledi vallahi sonunda da doğru söyleyecektir, adam bunun üzerine kendine tabi olanlarla birlikte gitti ve geri kalanlar kaldı.

S: 259 Düşman onlara saldırdı bazısı öldü, bazısı esir oldu bunu ibni Ebi’ddünya tahric etti imam Ahmed Ali bin Zeyd bin Cüdan’dan tahric etti, o da Yusuf bin Mihran’dan, o da ibni Abbas’tan mana olarak kısa rivayet etti.2

Bu misal Peygamber (s.a.v.)’in ümmetle olan haline gayet uygundur, çünkü onlara geldiğinde arablar insanların en azı ve en zeliliydi, yaşamca dünyada en kötü ve ahiretçe halleri yine en kötüydü, onları kurtuluş yolunagirmeye çağırdı, onlar için doğruluğunun delilleri ortaya çıkmıştı, aynen geçitte kendilerine gelen adamın doğruluğunun ortaya çıktığı gibi, suları bitmişti, binekleri yok olmuştu, adam onlara su ve yeşil bahçeleri göstermişti, şekliyle, haliyle, güzelliğiyle doğruluğuna delil getirdiler ve tabi oldular, Rasulullah onlara Faris veRum beldelerinin fethini ve onların hazinelerini vadetti, aldanmamaları ve onlarla beraber olmamaları hususunda onları uyardı, dünyadan ahirete hazırlanacak kadar ciddi çalışacak kadar yetinmekle emretti, onlar kendilerine vadettiğinin hepsini doğru olarak buldular, kendilerine vadettiği gibi dünya kendilerine vadettiğinin hepsini doğru olarak buldular, kendilerine vadettiği gibi dünya kendilerine açılınca çoğu onu toplamakla ve onda yarışmakla uğraştı, orada ikamet etmeye ve şehvetleriyle istifadelenmeye razı oldular, talebi için ciddi ve gayretli olmalarını istediği ahireti terkettiler, insanlardan çok azı ahiret talebi ve ona h...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın