Onikinci seferi hümayun nahcivan

Onikinci Seferi Hümayun Nahcivan Seferi Veya Üçüncü İran Seferi

ikinci Vezir Ahmed Paşa batı hududlarımizda serdar olarak bayrağını şerefle dalgalandırıyor, kale üstüne kale fethleri yapıyordu. Bu cümleden olmak üzere Tamışvar, Lippa Salimos kaleleri Osmanlı'nın oldu. Bu arada Hadim Ali birçok muvaffakiyetlerden sonra Bûdin şehrine dönüğünde yanında dörtbin esir vardı. Macaristan ovalan üzeri Avrupa nehirlerinin sularında susuzluk gideren Osanlı ordusunun atlan, zafer üzerine zafer kazanan süvarile neşe içinde boy gösteriyorlar, adalet, temizlik ve çalışnlık taşıyorlardı Avrupa'ya...

Bu sırada yine İranlılar Osmanlı hududlarını tecâvüze baş Yaşı altmışa yaklaşan Padişah bu sefere gidip gitmemekte veya serdar tayin edip etmemek arasında düşüncelere dalmıştı, üzün ve meşakkatli yolculukların yapıldığı onbir et sefer yapmıştı o kahraman padişah. Seferlerin en gediklisi oydu. Çünkü muvaffakiyet; onun önderliğinde Osmanlı'ya kendisini ikram ediyordu.

Padişah kararını vermişti. İran Seferini Sadrazam Damad üsteni Paşa yönetecek, 0 Vezir Ahmed Paşa tayin olundu. Üçüncü Vezir olan Rumeli Şeylerbeyi Sokullu Mehmed Paşa ise İran seferine takviye olmak üzere Tokat'a gönderilmişti.

Bu sırada; Yeniçerilerin, sultan Hazretlerinin yaşlandığını,

sefere kumanda edemeyecek kadar yorgun olduğunu, bu sebeble Şehzade Mustafa Sultan'ın tahta geçmesi icab ettiğini ileri sürmelerinden bahis eden bir mektup gönderen Veziriam Damad Rüstem Paşa, bu sözlere kendisinden başka herkesin ittifak ettiğini bildirmesi üzerine Hazreti Padişah orduyu istirahata, veziriazamı yanına çağırtan emrini gönderdi. Hicrî 959/Milâdî 1553 tarihinde bizzat Sultan Hazretleri sefere çıkacağını bütün menzillere duyurdu.

Sefere çıkan orduyu hümayun Padişah Hazretlerini başlarında görünce şevkinden ve keyfinden memnuniyetini her an gösteriyordu. Şehzade Bayezid Saltanat Kaymakamı olarak Edirne'ye gönderilmişti.

Şehzade Selim Sultan ise Bolvadin'de pederine mülâki olmuş ve elini öpmüştü.

Şehzade Mustafa Sultan ise Ereğli'de babasını karşılamaya çıkmış fakat bu sefer kendisini bekleyen akıbetten habersiz gelen vüzerayı karşıladı. Resmî merasim yapıldıktan sonra misafirlerinin hediyelerini veren Şehzade Mustafa Sultan ertesi günü babasının elini öpmek üzere Otağı Hümayuna hareket etti. Yolda Yeniçerilerin durmadan Şehzadeyi alkışlamaları, büyük sevgi göstermeleri Şehzade'nin hayatı için bir dönüm noktası teşkil ediyordu. Bu durum kendisine yazılan mektubun doğruluğunu gösteriyordu.

Şehzade Mustafa Sultan Otağa girdiğinde babasının öpeceği elini ararken, kendi hayatına son verecek yedi tane cellâtla karşılaştı. Babasından istimdad ederken bu yedi dilsiz cellât Şehzadenin hayatını sona erdirdiler. Şehzadenin cenazesi Bursa'ya defn olunmak üzere gönderilirken, Yeniçerilerin feveranı üzerine Damad Rüstem Paşa Sadrazamlıktan uzaklaşıyordu. Şehzade Mustafa Sultan ceddi İkinci Sultan Murad Han'ın türbesine defnolundu. Ağabeysinin durumunu haber alan küçük Şehzade Cihangir Sultan üzüntüsünden hasta olmuş ve kısa bir müddet sonra o da iyileşemiyerek vefat etnişti. Cesedi Şehzadebaşı camiindeki bir türbeye defn olundu.

Hazreti Padişah iki oğlunun bu ölümü üzerine son derece üzülmüştü. Oğlu Cihangir'in adına izafeten bir camii yapılmasını emir buyurdu. Bu camii bugün bulunduğu semte adını vermiştir. Bu seferi hümayun bir İran seferinden ziyade Şehzade Mustafa Sultan Meselesinin halli olarak da vasıflandırılır bir çok tarihlerce...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın