İmama uymanın şekli

E- İmama Uymanın Şekli:

Bu fasılda iki mes'ele vardır:

1- İmam'a uyan, iftitah tekbiresini ne zaman alır?

2- Başını imamdan önce kaldıranın hükmü nedir?

îmam Mâlik, imam iftitah tekbiresini aldıktan sonra, imama uyanın da tekbir almasını istihsan (güzel bulmak) etmiş ve « Eğer imamdan önce alırsa kâfi gelmez, imam ile birlikte aldığı halde ise kâfi gelir» ve bir rivayette de «kâfi gelmez» demiştir.

imam Ebû Hanife ile başkaları: «îmam'a uyan, imam ile birlikte iftitah tekbiresini alır. Eğer imamdan önce tekbiresini bitirirse kâfi gelmez» demişlerdir, îmam Şafii'den ise, iki rivayet gelmiş, meşhur olan rivayette, îmam Mâlik'in dediği gibi söylemiştir. îkinci rivayette ise «îmama uyan imamdan önce de tekbir alırsa kâfidir» demiştir.

Bu ihtilâfın sebebi bu mevzuda çelişen iki hadisin bulunmasıdır. Biri Peygamber (s.a.s) Efendimiz'in,

«İmam tekbir aldığı zaman tekbir alın» hadisidir. Diğeri de, Peygamber (s.a.s) Efendimiz'in bir namazda tekbir aldıktan sonra, "Durun" diye işaret edip mescidden ayrıldığı ve bir müddet sonra başı ıslak olarak geri döndüğü yolunda rivayet olunan hadistir[298].

Bu hadisin zahiri, Peygamber (s.a.s) Efendimiz'in kendisine uyanlardan sonra tekbir aldığını göstermektedir. Zira cünüb olduğu için tekbir almamış sayılıyordu. Bu da yine, «imama uyanın namazı, imamın namazına bağlı değildir» kaidesine mebnidir. Hadiste, ashabın tekbirlerini yenileyip yenilemediklerine de değinilmediği için bu iki ihtimalden birine -sem*î bir delil bulunmadıkça- hamlolunamaz. Asıl ise ittiba'dır. îttiba' ise, ancak imamın, kendisine uyanlardan önce tekbir aldığı veya tekbire başladığı taktirde olur.

Başını imamdan Önce kaldıranın hükmüne gelince:

Cumhur, bu adamın iyi bir davranışta bulunmadığı, fakat namazının fa-sid olmadığı, ancak bir daha dönüp imama uyması gerektiği görüşündedir. Kimisi de «Peygamber (s.a.s) Efendimiz:

«Başını imamdan önce kaldıran kimse, Cenâb-ı ALLAH'ın, başını eşek başına çevirmesinden korkmuyor mu?» [299] buyurduğu için, namazı fasittir» demiştir. [300]

[298] Ebû Dâvûd, Taharet, 1/94, no: 233.

[299] Buhârî, Ezan, 10/53, no: 691; Müslim, Salât, 4/25, no: 429.

[300] İbn Rüşd Kadı Ebu'l-Velid Muhammed b. Ahmed b. Muhammed b. Rüşd El-Hafîd, Bidayetü’l-Müctehid ve Nihayetü’l-Muktesid, Beyan Yayınları: 1/317-319.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın