Asr-ı saadette devlet başkanlığı

ASR-I SAADETTE DEVLET BAŞKANLIĞI

Prof.Dr. İhsan Süreyya Sırma

(Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Öğretim Üvesi. Sakarva)

İhsan Süreyya Tarihçi, yazar. 1944 yılında Pervari'de doğdu. Sırma Ortaöğrenimini Siirt Lisesi'nde yaptı. 1966'da Ankara İlahiyat Fakültesinden mezun oldu. 1967'de doktora için gittiği Fransa'dan, 1969'da Tunus'a geçti. Tekrar Fransa'ya ve 1973'te de İslâm Tarihi dalında doktor olarak Türkiye'ye döndü. Erzumun Yüksek islâm Enstitüsü'nde İslâm Tarihi Öğretmenliği yaptı, (1973-74). Aynı yıl, îslâmî İlimler Fakültesi'ne asistan olarak girdi; 1980'de Doçent, 1989'da Profesör oldu. Halen Sakarya Üniversitesi, İlahiyat Fakültesinde, İslâm Tarihi öğretim Üyeliği yapmaktadır. Çeşitli gazete ve dergilerde makaleleri yayınlanan yazar, evli ve üç çocuk babasıdır.

Bugüne kadar yayınlanan eserleri: Osmanlı Devleti'nin Yıkılışında Yemen İsyanları, Birkaç Sahife Tarih,Tarih Şuuru, Tunus Hatıraları, Peygamber Ordusu'nun Tarihi (tercüme),İslâm Müesseselerine Giriş (tercüme), İlk İslâm Devleti -Makaleler— (tercüme), İslâm Öncesi Mekke Dönemi ve Hz. Muhammed, îslâmî Tebliğin Mekke Dönemi ve İşkence, îslâmî Tebliğin Medine Dönemi ve Cihad, tslâmî Tebliğin Örnek Halifeler Dönemi, Emeviler Dönemi, Abbasiler Dönemi, Sömürü Ajanı İngiliz Misyonerleri, Hz. Peygamber Devrinde Yahudi Meselesi, II. Abdülhamid'in İslâm Birliği Siyaseti, Tanzimat'ın Götürdükleri, İslâmiyet ve Hıristiyanlık (tere), İslâm ve Tarih, Neler Sordular, Pakia Mektupları ve Bir Garip Tarih, Nasıl Sömürüldük. [1]

GİRİŞ

islâm'ı Batılı müsteşriklerin etkisinde kalarak inceleyen bilim adamları, müslüman olsun, yâ da olmasın, tıpkı müsteşrikler gibi, meseleye laik yâ da lâ dinî bir gözle baktıklarından, başka komalarda olduğu gibi Hz. Peygamber(s.a.s)'in devlet başkanlığı, ve îslâm Devleti vakıası konusunda da hataya düşmüşlerdir.

Konuya açıklık getirebilmemiz için, Allah'ın insanları uyarmak için gönderdiği son Peygamberin mücadele tarihinden bazı kesitler üzerinde durmamız gerekiyor. Bunu yaparken de, kaynaklarımız, onun devletinin temeli olan Kuran ve Sünnet bir de muteber îslâm tarihi kaynakları olacaktır.

Milâdi VII. yüzyıla ait olan bu meseleyi çözmek için, medeni diye bize kabul ettirilmek istenen Batı hukuk kaynaklarını kullanmamızı hiç kimse beklememeli. Zira genellikle temeli Roma hukukuna dayanan Batı hukuklarının dahi, iki yüz yıldan fazla bir mazileri yoktur.Çünkü Batı, her kralının, kendine özgü kanunlarıyla yönetiliyordu. Ve bu kanunların tamamı beşeri ve de keyfi tasarruflardan ibaretti.

islâm ise, ilâhî kanunlara bağlıydı, ve bu ilâhî kanunlara ters düşebilecek bir kanunu, Peygamber dahi koyamazdı.

işte, bu ilâhî kanuna göre konulmuş olan kulluk statüsü, insanın her yönünü ilgilendirmekte, başka bir deyişle, Islâmî(dinî) kanuna teslim olmuş olan kimse, aynı zamanda laik bir statüye sahip olamamaktadır, islâm, insanı maddî-manevî her yönüyle kuşattığından, müslüman insanı "şu konuda, îslâm hukukuna, diğer konularda ise, Roma hukuku ve Batı medeni(!) hukukuna uyarım" diyemez. Tabi bunu söylerken, günümüzde, bazı Batı kompleksli bilim adamlarının bir yaptırım ve dikta yöntemi ile islam'ı Batı'ya uyarlamak için olan gayretlerim kale almıyoruz. [2]

Birinci Bölüm

HZ. PEYGAMBER'İN DEVLET BAŞKANI OLUŞU

Bu kısa girişten sonra, şimdi de konumuzu işlemek üzere, Hz.Muhammed(s.a.s)'in mücadelesini ele alalım.

İslâm tarihçileri, genel olarak Siret dediğimiz bu örnek mücadeleyi iki dönem olarak ele alırlar:

1. Mekke dönemi

2.Medine dönemi.

Bu her iki dönemde meydana gelmiş olan hadiselerin hepi-si üzerinde durmak şüphesiz imkânsızdır. Onun için biz, daha ziyâde bir eğitim ve yetişme dönemi sayılabilecek olan Mekke döneminden fazla söz etmiyecek, islâm'ın bir devlet hüvviyetine büründüğü Medine dönemi üzerinde duracağız.

Hz. Muhammed(s.a.s)'in îslâm için vermiş olduğu mücadele şeklini ele alıp incelersek, kanaatımızca konu tebellür edecek, ve onun sıradan bir aşiret reisi değil, fakat örnek bir devlet başkam olduğu ortaya çıkacaktır. [3]

I. Kısaca Mekke Dönemi

Hz. Peygamber(s.a.s) islâm'ı tebliğ etmeye başlayınca, başlangıçta bu işe pek önem vermemiş olan Mekke Devleti, ona karşı ciddi tavır almaya başladı. Mamafih, Hz.Muhammed(s.a.s)'e karşı fiili tecavüze başlamadan önce Devleti temsil eden bir heyeti ona göndererek, tebliğinden vazgeçmesi teklifinde bulunmayı yeğlediler. Bu tekliflerini Hz.Peygamber(s.a.s)'in amcası Ebu Ta-lib'e şu şekilde ilettiler:

"Yâ Ebâ Talib, senin yeğenin(yâni Hz. Muhammed(s.a.s) ilâhlarımıza, putlarımıza küfretti. Dinimizi ayıpladı, atalarımıza hakaret etti; babalarımızın sapık yolda olduklarım söyledi. Yâ onu bu işten vazgeçilirsin, yâ da bizle onu başbaşa bırakırsın; çünkü sen de bizim gibi ona inanmıyorsun"[4]

Mekke Devlet yetkililerinin söylediklerine bakılacak olursa, gerçeğin hiç de kendilerinin söyledikleri gibi olmadığı görülür. Çünkü Hz. Muhammed (s.a.s) kimseye küfretmiyordu. O sadece putlaştırılmış, il anlaştırılmış bazı kurumların, yâ da kişilerin Allah'a ortak koşulmamasmı, kulluk yapılacak tek makamın Allah olduğu inancını yerleştirmek istiyordu.

Üzerinde durulması gereken bir diğer husus da şudur: Mekke toplumunda, islâm'ın yamsıra bir çok değişik din ve inanç sistemi bulunmasına rağmen, -tıpkı günümüzde olduğu gibi- Devlet sadece islâm'la ve onun tatbikçisi olan Hz. Muhammed (s.a.s)'le uğraşıyordu. Bunun anlamı şudur: Mekke Devleti sadece islâm'ı kendisi için, yâni rejimi için tehlikeli görüyor. Nitekim, rejimleri tehlikeye düşmüş olan bütün devletlerin, özellikle bazı grupların müslümanlar üzerine varıp onları sindirmek istemelerinin altında da bu yatıyor. [5]

II. Hicret Ve İslâm Devletinin Kurulması

Hz. Peygamber(s.a.s)'inr Mekke'deki mücadelesi on üç sene devam etmesine rağmen islâm'ı kabul eden MekkelilerinCbunlara yabancı köleler de dahil) sayısı 1000'i geçmedi. Çünkü Mekke Devleti o denli acımasız ve toleranssızdı ki, hemen hemen hiç tebliğ imkânı vermiyordu. Oysaki müslümanlar fiili hiç bir eylemde bulunmuyorlardı. Buna rağmen Mekke Devleti hergün terörünü biraz daha artırdı ve müslümanlara uyguladığı işkence de daha acımasız oldu.

Mekke Devletinin,sadece müslümanlara uygulamış olduğu pervasızca saldırılarında bu kadar ileri gidebilmesinin bir tek izahı vardır: Müslümanların bir güce, yâni bir Devlete sahip olmamaları!...

işte , îslâmî tebliğin Mekke'de imkânsız hâle gelmesi üzerine hicret etmeye mecbur kalan Resulullah(s.a.s), bunun farkında olduğundan, Medine'ye varır varmaz ilk olarak ele aldığı şeylerden hirisi devlet kurmak oldu.

Şimdi de konuyu daha da vuzuha kavuşturmak için, biraz devlet kavramı üzerinde duralım:

Şekilleri ne olursa olsun, Devletler insanlann yönetimleriyle gılıaır. Tarih boyunca genel olarak insanlar üç şekilde yönetilmislerdir:

1. ilâhî kanunlarla,

2. Beşeri, yâni bizzat insanların yapmış oldukları kanunlarla,

3. Bilhassa günümüzde olduğu gibi, yozlaştırılmış ilâhî kanunlarla, beşeri kanunların karışımı olan karmaşık idare sistemleriyle.

Devletten sözetmeye başlar başlamaz hemen kanunlardan hareket etmemizin sebebi, devletlerle kanunların özdeşliğinden ileri geliyor. Başka bir deyişle devlet deyince kanun akla geliyor.

Meseleyi izah sadedinde, biz ikinci sistemden başlamak istiyoruz. Yâni toplumların beşeri kanunlarla yönetildiği devlet şekilleri.

Kökü materyalizme dayanan, ve ister kapitalist, ister sosyalist, isterse de faşist olsun, bu sistemlerde teşri', yâni kanun koyma kaynağı insandır.

İnsanları yönetmek için kanun koyma yetkisini elinde tutan bu mekanizma, bazan Firavun ve Nemrut gibi tek insan; bazan Roma Senatosu gibi bir grup; komünist uygulamalarda, ya da Türkiye Cumhuriyetinin ilk yıllarında gördüğümüz tek parti ve Polit-Büro, ve nihayet kandırmaca demokrasilerdeki(çünkü gerçek demokrasi hiç bir zaman tatbikatım görmemiştir) partilerin oluşturduklara parlemento üyeleri insanlar şeklinde tezahür eder ki, bunlara beşeri sistemler diyoruz.

Totaliter rejimler şeklinde de tanımladığımız Firavun, Nemrut, Kayser, Şah sistemlerinde tek kanun koyucu insan, krallık tahtında oturan şahastır. Devlet ona aittir; devletinin kanunlarını da o yapar, yâ da yaptırır. Kralın maiyetinde bulunup, birinci sınıf köle( bunların resmi adları köle değildir tabi) statüsünde çalışanlar ,bütün hareketlerini, kralın direktifleri doğrusunda ayarlarlar.

Birinci sınıf köle dediğimiz bu insanlar, devletin, yâni Kralın memurlarıdırlar.[6] Bunlar, alt tabakadaki ikinci sınıf köle durumunda olan ve toplumun çoğunluğunu teşkil eden halkı, Kral adına idare eder, onların en sadık köleler olmasını sağlarlar.

Her iki köle sınıfının da düşünme ve düşündüklerini açıkça söyleme hakları yoktur. Ne varki me'mur dediğimiz birinci sınıf...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın