sumeyye
Sun 10 January 2010, 09:44 pm GMT +0200
Âdem Aleyhisselâmın Hz. Havva´dan Doğan Çocukları:
Âdem Aleyhisselâm, yüz yıldan sonra Hz. Havva´ya yaklaştı.[258] İlk batında Kabil ile kız kardeşi Lubud (Lübüz)[259] ikiz olarak doğdu.[260] İkinci batında Hâbil ile kız kardeşi Iklima[261] doğdu. Yüce Allah; birinci batında doğanı, ikinci batında doğanla;
İkinci batında doğanı da, birinci batında doğanla- iki batın arasındaki evlenme de birbirine muhalefet korunmak sureti ile- evlendirmesini, Âdem Aleyhisselâma emr etti.[262]
Âdem Aleyhisselâmın; Hz.Havva´dan, her batında biri erkek, diğeri kız olarak yirmi batında ikiz kırk çocuğu doğdu.[263]
Bu batınlardan, bir erkek çocuk -kendisiyle birlikte ikiz olarak doğmuş olup ken disine helal olmayan kız dışında- diğer batınlarda doğmuş bulunan istediği kızla evlenebilirdi.
Bu da, o zaman, Hz.Havva anadan doğan öteki kız kardeşlerden başka kadın bulunmamış olmasından ileri geliyordu.[264]
Âdem Aleyhisselâm; Hâbil´in ikiz kız kardeşiyle evlenmesini oğlu Kabil´e; Kabil´in kız kardeşiyle evlenmesini de, oğlu Hâbil´e emr etti. Hâbil; Kabil´in kız kardeşiie evlenmeğe razı oldu.
Kabil ise, Hâbil´in kız kardeşiie evlenmekten kaçındı ve kendi ikiz kız kardeşiy le evlenmeğe özendi.[265]
Hâbil, Kabil´e başvurup kız kardeşini, kendisiyle evlendirmesini istedi.
Kabil, Hâbil´in dileğini kabul etmedi ve:
"O, benimle birlikte doğan kız kardeşimdir.
Kendisi, senin kız kardeşinden daha güzeldir.
Onunla evlenmeğe, ben, senden daha lâyık ve müstahıkkım!" dedi.[266]
Gerçekten de, Kabil´in kız kardeşi çok güzel, Hâbil´in kız kardeşi ise, arkindi.[267]
Âdem Aleyhisselâm, yüce Allah tarafından, kendisine emr olunanı, Hz. Hav va´ya da haber verip[268]
"Kabil´e emr et: Hâbil ile doğan kızla evlensin!
Hâbile de, emr et: Kabil ile doğan kızla evlensin!" dedi.[269]
Hz.Havva, bunu, oğullarına söyledi.
Hâbil, razı oldu.
Kabil ise, kızdı.[270]
"Bu, ancak, onun (Âdem Aleyhisselâmın) re´yidir![271]
Hayır! Vallahi, Allah, bunu, hiç bir zaman emr etmez!" dedi.
Babasına da:
"Ey âdem! Bu, senin işlerindendir!" dedi.[272]
Âdem Aleyhisselâm, Kabil´e, kız kardeşini, Hâbil ile evlendirmesini emr etti.
Fakat, Kabil, kabul etmeğe yanaşmadı.[273]
Âdem Aleyhisselâm:
"O, sana helal değildir!" dedi,[274] ve kızdı:
"Gidiniz![275] ikiniz, Allah´a, birer kurban takdim ediniz![276]
Muhakeme olununuz![277]
Hanginizin kurbanı kabul olunursa, o, bununla evlenmeğe, diğerinden daha lâyık ve müstahık olur![278]
Hanginiz, onunla evlenmeğe lâyık ise, Allah, semâdan bir ateş indirir, onun kurbanını yakar!" dedi.
İkisi de, bu teklifi kabul ettiler.[279]
Hâbil, davar sahibi idi.[280]
Bir çok davarı vardı.
Kurban için, davarının süt ve kaymak gibi en nefîs gıdasını hazırladı.[281]
Kabil, çiftçi idi.[282]
Kurban için, ekininin en kötüsü olanından aldı.[283]
Kurbanlarını yaklaştırmaları, kendilerine emr olununca, davar sahibi, davarı nın en değerlisini, semizini ve güzelini, gönlünden koparak[284]; çiftçi olan ise, pek çok buğday başağı bulunduğu halde, elinde onları ufalayıp yemiş, ancak, bir avuc[285] kötüsünü, karamuklusunu, hem de, gönülsüz olarak takdim etmek üzere[286], Nevz dağına çıktılar.
Âdem Aleyhisselâm da, yanlarında idi.
Hâbil ile Kabil, kurbanlarını oraya koydular.[287]
Kabil, Hâbil´e:
"Ben, senden büyüğüm! Ebeveynimin de, Vasîsiyim.
O, benimle birlikte doğan kız kardeşimdir.
Ben, onunla evlenmeğe senden daha lâyıkım!" diyerek övünüyordu.[288]
O zaman, Hâbil, yirmi yaşında[289], Kabil de, yirmi beş yaşında idi.[290]
Âdem Aleyhisselâm, Rabb´ına dua etti.[291]
Hâbil, kalbinde Allanın takdirine rızâ ve emrine boyun eğme duygusu taşımak ta idi.[292]
Çünki, o temiz kalbli idi.[293]
Kabil ise, içinden "Benim kurbanım, ister kabul olunsun, ister kabul olunma sın, umurumda değildir.
Hâbil, hiç bir zaman, benim kız kardeşimle evlenemeyecektir!" dedi;[294]
O sırada, gökten bir ateş inip Hâbil´in kurbanını yaktı.[295] Onun kurbanı, ka bul olundu.[296]
Kabil´in kurbanı ise, uzaklaştırıldı. [297] Kabul olunmadı. [298]
Çünki, o, temiz kalbli değildi. [299]
Dağdan indiler ve dağıldılar.
Kabil, Kurbanının, Allah tarafından reddedilişine kızdı. Kendisinin kalbindeki «oskançlığı ve azgınlığı kabardı.[300]
Hâbil, davarının başına gitmişti.
Kabil, onun yanına varıp[301]
"Ben, seni, muhakkak öldüreceğim!" dedi.
Hâbil:
"Beni, ne için öldüreceksin?" diye sordu. [302]
Kabil:
"Çünki, Allah, senden, kurbanını kabul etti. Benim kurbanını kabul etmeyip mana geri çevirdi.
Demek sen, benim güzel kız kardeşimle evleneceksin! Ben ise, senin çirkin kız kardeşinle evleneceğim, hâ!?
Sonra da, herkes, senin, benden daha hayırlı ve üstün olduğunu söyleyecek-er hâ!? [303] Bundan sonrada, senin çocukların, benim çocuklarıma karşı, övünecekler hâ!? [304]
Demek, sen, halkın içine gideceksin. Onlar, senin takdim ettiğin kurbanının caüul olunduğunu, benim kurbanımın ise, geri çevirildiğini öğrenecekler hâ!?
Hayır! Vallahi, halk, ne beni, ne de, seni, senin, benden daha hayırlı olduğunu göremeyecektir!´[305]
Ben, seni, muhakkak öldüreceğim!" dedi.
Hâbil:
"Benim günahım nedir?
Allah, ancak, kendisinden korkanların kurbanını kabul eder." dedi. [306]
Dağların başlarından aşağı kayıp Kabil´in elinden kurtuldu ise de[307], Kabil, anu, öldürmek için fırsat kollamağa devam etti.
Hâbil; günlerden bir gün, dağda davarlarını otlattığı[308] ve kendisi de, orada «atıp uyuduğu sırada, Kabil, onun yanına vardı. Yerden kaldırıp başına vurduğu : kaya parçasile Hâbil´i, öldürdü. [309]
Kabil, Hâbil´i, akşamleyin öldürmüştü.
Ertesi günü, sabahleyin "Ne yapıyor?" diye ona bakmak için gitti.[310]
Hâbil; yer yüzünde Âdem oğullarından ilk ölen kimse olduğu için, Kabil, onun ölüsüne, ne yapacağını bilemiyordu.[311]
O sırada, Yüce Allah iki karga gönderdi. Onlar, birbirleriyle kavga ettiler. Biri, diğerini öldürdü.
Sonra, gagası ve iki ayağı ile bir çukur kazıp öldürdüğü kargayı onun içine itip bıraktı ve üzerini toprakla örttü. Kabil, onun yaptığını gördü. [312]
Kurban Hâdisesi ve sonucu, Kur´ân-ı Kerimde şöyle açıklanır: "Onlara, Âdem´in iki oğlunun gerçek haberini oku!
Hanı, onlar, (Allah´a yaklaştıracak birer kurban takdim etmişlerdi de, ikisinden birininki kabul olunmuş, o birininki kabul olunmamıştı.
O (evvelkisi, kardeşine):
"Seni, elbette öldüreceğim!" demişti.
(Beriki de, şöyle) söylemişti:
"Allah, ancak (Kendisinden) korkanlar(ınkini) kabul eder.
And olsun ki: sen, beni öldürmen için, elini bana uzatırsan, ben seni öldürmem için, elimi, sana uzatıcı değilim!
Çünki, ben, âlemlerin Rabb´ı olan Allahdan korkarım.
Şüphesiz dilerim ki: Sen, kendi günahınla birlikte benim günahımı da, yüklene-sin de, o ateşin yaranından olasın!
İşte, zâlimlerin cezası, budur."
Nihayet, nefsi, ona kardeşini öldürmeyi kolay göstermişti. O da, onu öldürmüştü.
Bu yüzden, (maddî, manevî) ziyana uğrayanlardan olmuştu.
Sonra, Allah, bir karga gönderdi.
O, eşiyordu ki, ona, kardeşinin ölü cesedini, nasıl örteceğini (gömeceğini) gös tersin.
"Yazıklar olsun bana! dedi, ben, şu karga gibi bile olup ta, kardeşimin cesedini örtmekten (gömmekten) âciz mi oldum?"
Artık, o, (ettiğine) peşimanlığa düşenlerden olmuştu. "[313]
[258] Ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Taberî-Tarih c.1,s.7l, Sâlebî-Arâis s.43.
[259] Yahud Iklima (Yakubî s.6, Taberî s.71, Salebi s.43,44, Tabsıra s.33)
[260] Ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Yâkubî-Tarih c.1,s.6, Sâlebî-Arais s.44, Ebülferec Ibn.Cevzî-Tabsıra c.1,s. 33.
[261] Yahud Lübüz (Salebî s.43, Tabsıra s.33)
[262] Ibn.Sa´d-Tabakat d.s.36.
[263] Taberî-Tarih C.1.S.70, Ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.42
[264] Taberî-Tarih c.1,s.7O, Sâlebî-Arais s.44, Ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.42.
[265] Ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.42
[266] Taberî-tarih c.1,s.68-69
[267] Ibn.Sa´d-tabakat c.1,s.36, Taberî-Tarih c.1,s.7O, Sâlebî-Arais s.44, Ebülferec Ibn.Cevzî-Tabsıra C.1.S.33
[268] Ibn.Sa´d-Tabakat c.1 ,s.36, Sâlebt-Arâis s.44.
[269] Yâkubî-Tarih c.1,s.6.
[270] Ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Sâlebî-Arais s.44.
[271] Sâlebî-Arâis s.44.
[272] Ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36.
[273] Taberî-Tarih c.1 ,s.69.
[274] Sâlebî-Arais s.44, Ibn.Esir-Kâmil c.1,s.42.
[275] Ibn.Kuteybe-Maarif s.9.
[276] Ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Ibn.Kuteybe-Maarif s.9,Sâlebi-Arais s.44, Ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.43.
[277] Ibn.Kuteybe-Maarif s.9.
[278] Ibn.Kuteybe-Maarif s.9, Sâlebî-Arais s.44, Ibn.Esîr-Kâmil c.1,s.43.
[279] İbn.Sa´d-Tabakat c.ı,s.36.
[280] İbn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Taberî-Tarih c.1,8.71,Salebi Arais s.44.
[281] İbn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36.
[282] İbn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Taberî, c.1,s.7i, Salebî-Arais s.44.
[283] ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36.
[284] Taberî-Tarih c.1,s.71.
[285] Taberî-Tarih c.1,s.69.
[286] Taberî-Tarih c.1,s.71.
[287] ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36.
[288] Taberî-Tarih c.1,s.69.
[289] Taberî-Tarih c.1,s.72, Sâlebî-Arâis s.45, Ebülferec İbn.Cevzî-Tabsıra c.1,s.34, Ibn.Esîr-Kâmıl c.1,s.44.
[290] Taberî-Tarih c.1,s.72, Ebülferec-Tabsıra c.1,s.34, İbn.Esîr s.44.
[291] İbn.Sa´d-Tabakat cl,s.36.
[292] Sâlebî-Arais s.44.
[293] Şâlebî-Arais s.45.
[294] ibn.Sa´d-Tabakat C.1.S.36, Sâlebî-Arâis s.44.
[295] ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36.
[296] Taberî-Tarih c.1,s.71.
[297] İbn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36
[298] Taberî-Tarih c.1,s.71.
[299] İbn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Sâlebî-Arais s.45.
[300] Sâlebî-Arais s.45.
[301] İbn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36.
[302] ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36, Sâlebî-Arais s.45.
[303] ibn.Sa´d-Tabakat c.1,s.36,-37, Salebi Arais s.45.
[304] Sâlebî-Arais s.45.
[305] Taberî-Tarih c.1,s.71.
[306] Taberî-Tarih c.1,s.71, Sâlebî-Arais s.45.
[307] Sâlebî-Arais s.45.
[308] Taberî-Tarih c.1,s.69.
[309] Taberî c.1,s.69, Salebî s.45, Ebülferec-Tabsıra c.1,s.33.
[310] İbn.Sa´d-Tabakat c.1,s.37
[311] Taberî c.1,s.7O, Sâlebî s.45, ibn.Esîr-Kâmil C.1.S.43
[312] Taberî-Tarih c.1,s.69, Salebî-Arais s.45
[313] Mâide: 27-31
M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 1/50-54.