Eslemnur
Sun 5 June 2011, 09:14 pm GMT +0200
Zina Sonucu Doğan Çocuk İle İlgili Bazı Hadislerin Kritiği
299. Bu (uydurmalardan birisi de; şu hadistir:)
"Zina (sonucu doğan) çocuk, cennete giremez."
Ebu'l-Ferec Îbnü'l-Cevzî (bununla ilgili olarak) şöyle der:
"Bu konuda bir çok hadis rivayet edilmiştir. Bu hadislerin içerisinde sahih olan hiçbir hadis yoktur. Çünkü bu hadîsler; yüce Allah'ın, "Hiçbir kimse, diğerinin günahını yüklenmeyecektir" [316] ayetine ters düşmektedir. [317]
Derim ki:
(Konu ile ilgili) hadisler sahih olsa bile, bu ayete ters düşmez. Çünkü zina sonucu doğan çocuk, ebeveyninin işlediği suçtan dolayı cennetten mahrum bırakılamaz. Hatta temiz bir nefis, çoğunlukla, pis nutfeden yaratılmaz. Cennete de ancak temiz nefis girebilir. Eğer nefis, bu güzel cins İçerisinde olursa cennete girer. Böylece hadis, tahsis edilmiş âmm (genel) hadislerden olur.
300. Zina sonucu doğan çocuğu yerme hususunda şu hadis rivayet edilmiştir:
Zina (sonucu doğan) çocuk, üçün en kötüsüdür."
Bu hadis, hasendir. [318] Bu itibarla da, bu hadisin manası sahihtir. Çünkü ebeveynin kötü olması, geçicidir. Şu nutfede pistir. Nutfenin kötü olması da onun temelinde vardır. Ebeveynin kötü olması ise onların işlediklerindedir. [319]
[317] Ebu'l-Ferec İbnü'l-Cevzî, el-Mevzûât, 3/111
[318] Bu hadisi; Ebu Dâvud, Itk 12 (3963)'de; İmam Ahmed, Müsned, 2/ 311'de; Hâkim, Müstedrek, 4/100'de Ebu Hureyre yolundan rivayet etmiştir. Yine İmam Ahmed, Müsned, 6/109'da, bu hadisi, hasen bir senedle Hz. Aişe'den şöyle rivayet etmiştir: "Zina (sonucu doğan) çocuk, ebeveyninin işlediği (kötü) bir amel sonucu (meydana geldiği için bu) üçün en kötüsüdür."
[319] Müellif İbn Kayyim, bunu, hadisi açıklama mahiyette getirmiştir. Bu ifade; alimlerin, bu hadisi açıklama naklettiği açıklamalardan biridir. Çünkü bu; az önce Hz. Aişe'den, "işlediği (kötü) bir amel sonucu (meydana geldiği)" şeklinde gelen hadisin içerisinde geçen lafızlardan birisi olabilir. Bu konuda genişçe ve kapsamlı bir şekilde söylenen diğer sözler için; (Azimâbâdî'nin) Avnu'l-Ma'bûd, 4/52'ye; Münâvî'nin, Feyzu'l-Kadîr, 6/364'e; Şeyh Ahmed Şâkir'in, İmam Ahmed'in "Müsned’ine yaptığı şerh, 15/234-235'e bakabilirsiniz.