bengisu
Sun 30 December 2007, 04:59 pm GMT +0200
VESVESEDEN KURTULMANIN PRATİK ON ÇARELERİ
1. Vesvese, imanın kuvvetindendir.
Önce hemen şunu belirtelim ki, vesvese çok korkulacak bir şey değildir,
çünkü iman var ki, vesvese geliyor.
Sahabe-i Kiram'dan Efendimiz'e gelip, “Ya Rasûlallah, vesveseye mübtelâyım”
diyen birine, Efendimiz (sav)'in cevabı, “Endişe edilecek bir şey yok; o
mahz-ı imandır, imanın kuvvetindendir” şeklinde olurdu.
Şeytan, sizde de iman cevheri, ibâdet hazinesi, namaz ve dine hizmet cevheri
olduğunu bildiği içindir ki,
korsanlık yapmakta ve size karşı taarruza geçmektedir. Korsanlık, belki
denizlerde yapılan şekliyle tarihte
gömülmüştür ama, şeytana bakan yönüyle Âdem (as) ile başlamış olup, kıyamete
kadar da devam edecektir.
Nasıl deniz korsanları, hazine taşıyan zengin gemilerine tecavüz eder ve
define bulunan adalara saldırırlar,
öyle de şeytan dahi, mü'minin iman cevheri taşıyan kalbine hücum eder. Zaten
o, tamtakır,
kupkuru ve bomboş kalblerle uğraşmaz; böylelerine vesvese okları göndermez.
Hırsızlar bile zengin evleri kollarlar; Doğu'nun ve Batı'nın kâfir ve
zâlimleri de öyle değil mi?..
Vesveseye düşen mü'min, “Şeytan bütün cephelerde mağlûp oldu; bu yüzden,
şimdi de iman ve İslâm'a ait
vesveselerle, şüphelerle beni meşgûl etmek, hazineme el atmak istiyor; ama,
benden bir şey koparamayacak.
Bu, onun son çırpınışlarıdır; bir gün gelecek, benden bir şey
koparamayacağını anlayınca çekip gidecektir..
kapıma haydut kılıklı birinin gelip, birkaç gün el açtıktan sonra çekip
gitmesi gibi. Hoş, gitmese de kapılar ona
sürmeli ve beni koruyan kale de çok sağlam; bana ALLAH’ın izniyle hiç bir
şey yapamaz” diye düşünmelidir.
2. Vesvese, kalbin malı değildir:
Kalb rahatsız olduğuna göre, vesvese kalbe mal edilemez; çünkü eğer o,
kalbin malı olsaydı,
kalb ondan rahatsız ve tedirgin olmayacaktı ve böyle bir kalble şeytan da
uğraşmayacaktı...
Kalbin rahatsız ve tedirgin olması şundandır: Kalb, vesveseye razı değil,
sahip de değil; vesvese ile
arasında manâ ve mahiyet bakımından bir münasebet olmadığı içindir ki, kalb
vesveseden rahatsız olmaktadır.
Kişinin gösterdiği reaksiyondan, ateşinin yükselmesi, kaşlarının çatılması,
başının ağrıması, iştiha ve ağız tadının kaçmasından anlıyoruz bunu; tıpkı
vücuda giren yabancı mikroplara ve bu mikropların fizyolojik yapıda açtığı
rahnelere, meydana getirdiği arızalara karşı vücudun muharipler üretmesi,
antikorları devreye sokması ve bu ciddi
muharebenin meydana gelmesi neticesinde hararetin yükselmesi gibi. İşte,
şeytanın da kalbimize gönderdiği bizim
malımız olmayan yabancı hayâl, düşünce ve vesveselere karşı mânevî yapımız,
iman potansiyelimiz, âdeta antikor
üreterek, bu şer ve şerareler ordusuna karşı kavga vermekte, bunun
neticesinde de ateşimiz yükselip, kalbimiz
sıkılmaktadır. Eğer, vücudumuz herhangi bir mukavemette bulunmuyor ve boğa
yılanı görmüş bir keçi
gibi hemen teslim oluyorsa, o zaman, AİDS virüsüne karşı antikorların
teslim-i silah ettikleri gibi,
bizde de iş bitmiş demektir. Gelen vesvese karşısında kalbimiz, imanımız
mukavemet etmezse, o zaman vesvese
de olmaz, hararet de yükselmez! Bu, “Gel, ne istersen yap!” demektir ki,
şeytanın da istediği budur.
3. Vesveseye maruz kalb, içine kötülerin çer-çöp attığı pınara benzer:
meseleyi bir de şöyle düşünebiliriz: Berrak, saf ve tertemiz bir su kaynağı
var; bileşikleri, tadı ve takdim ettiği şifasıyla zemzem suyu gibi bir su
kaynağı. Herkes tarafından mâlum ve meşhur hale gelmiş, dünyâca da kabûl
edilmiş mübarek
bir kaynak. Şimdi, hain biri geliyor, sinsice kaynağa yaklaşıp, su üzerine
boya, toz, çer-çöp döküp kaçıyor.
Siz bunu görünce, “Eyvah” diyorsunuz; “Pınarım kurudu, mahvoldu, pislendi ve
ölüp gitti!” Oysa, hakikat böyle değildir. Akan su, üzerinde atılan o çer
çöpü götürecek ve safiyetini muhafaza edecektir. Sizin kalbiniz, imanınız
berrak,
pırıl pırıl bir pınar ise, o zaman bulandırmak için üzerine atılan tozun,
toprağın ona hiç bir zararı olmayacaktır.
O toz, toprak akıp gidecek ve sizin menba'ınız her zaman temiz kalacaktır.
Demek oluyor ki, o bulanıklık
pınarın kendinden değil... Evet, işte vesveseye maruz kalb de böyledir...
4. Vesvese, iradî olmayıp, fiiliyata da dökülmüyorsa insanı mes'ul etmez:
Bildiğiniz gibi, mükellef ve mes'ul olmada irâde ve şuur şarttır. Hayvanatın
yanısıra mecnunlara, aklı,
şuuru yerinde olmayanlara teklif yoktur. Bu itibarla, vesvese için irâde
devrede değilse ve plân, programı yapıp,
“gel” diye kalb ve düşünce kapılarımızı bizzat kendimiz aralamıyorsak,
mes'ul sayılmayız. Elverir ki,
onu fiiliyata dökmeyelim, işlemeyelim. İrâde, umumiyetle böyle kendi kendine
gelen vesveseyi
karşısında bulur ve ona mukavemet edemez, çünkü o davetsiz gelir. Ayrıca
insan, tedayi-i efkâr ile irâdesi dahilinde olmadan gördüğü, duyduğu ve
okuduğu şeylerle de bir takım hatıralara, hayâllere ve
düşüncelere maruz kalabilir. Aslında, çok defa bunlardan kurtulmak mümkün de
değildir; çünkü insanın bu hali,
yaratılışın muktezasıdır.
5. Vesvese, insanın ilerlemesine mani olmayan örümcek ağı gibidir:
Vesvese, kendine has tutarsızlığıyla bilindiği zaman zararlı olmaz. Kur'ân,
“Muhakkak, şeytanın hilesi zayıftır”
diye ferman etmektedir (Nisa, 4/76). Evet var ama, yok gibidir şeytanın
hilesi. Meselâ, iki duvar arasından geçmek istiyorsunuz; bakıyorsunuz ki,
bir örümcek, ağlarını gerip yolunuzu kapatmış; döner
misiniz, devam mı edersiniz? Örümcek ağı sizin ilerlemenize mâni olabilir mi
gerçekten? Şüphesiz hayır;
onu bir engel olarak görmez ve hiçbir şey yokmuş gibi yolunuza devam
edersiniz.
Efendimiz, şeytanın dalâleti, küfrü, küfranı, günahı ve kötülükleri
yaptırmadığını ve elinden tutup da kimseye günah işletemeyeceğini beyan
buyurur. Şeytanın yaptığı, ancak fenalıkları süsleyip-püslemek,
allayıp-pullamak,
cazip ve çekici göstermektir. İyiyi de kötüyü de yaratan, dalâlete de
hidayete de sevkeden
ALLAH (cc)'tır. Rengârenk köpüklerle süslenip imar edilmiş bir saray gibidir
şeytanın vesveseleri; fakat altında derin
çukurlar bulunur, kilometrelere ulaşan derin çukurlar...
Gelip geçiciliği bilindiği zaman vesvesenin zararı olmaz. Vesvese, üflemekle
uçup giden tüy kadar zayıftır.
Bir ara toplanıp sonra dağılıveren bulutlara benzer o; ardından ne yağmur
gelir, ne de yel!.. O, uçak yolcularının
bir anlığına içine düştüğü hava boşluğu gibidir; ne feryat etmeye değer, ne
de dövünüp yakınmaya!..
1. Vesvese, imanın kuvvetindendir.
Önce hemen şunu belirtelim ki, vesvese çok korkulacak bir şey değildir,
çünkü iman var ki, vesvese geliyor.
Sahabe-i Kiram'dan Efendimiz'e gelip, “Ya Rasûlallah, vesveseye mübtelâyım”
diyen birine, Efendimiz (sav)'in cevabı, “Endişe edilecek bir şey yok; o
mahz-ı imandır, imanın kuvvetindendir” şeklinde olurdu.
Şeytan, sizde de iman cevheri, ibâdet hazinesi, namaz ve dine hizmet cevheri
olduğunu bildiği içindir ki,
korsanlık yapmakta ve size karşı taarruza geçmektedir. Korsanlık, belki
denizlerde yapılan şekliyle tarihte
gömülmüştür ama, şeytana bakan yönüyle Âdem (as) ile başlamış olup, kıyamete
kadar da devam edecektir.
Nasıl deniz korsanları, hazine taşıyan zengin gemilerine tecavüz eder ve
define bulunan adalara saldırırlar,
öyle de şeytan dahi, mü'minin iman cevheri taşıyan kalbine hücum eder. Zaten
o, tamtakır,
kupkuru ve bomboş kalblerle uğraşmaz; böylelerine vesvese okları göndermez.
Hırsızlar bile zengin evleri kollarlar; Doğu'nun ve Batı'nın kâfir ve
zâlimleri de öyle değil mi?..
Vesveseye düşen mü'min, “Şeytan bütün cephelerde mağlûp oldu; bu yüzden,
şimdi de iman ve İslâm'a ait
vesveselerle, şüphelerle beni meşgûl etmek, hazineme el atmak istiyor; ama,
benden bir şey koparamayacak.
Bu, onun son çırpınışlarıdır; bir gün gelecek, benden bir şey
koparamayacağını anlayınca çekip gidecektir..
kapıma haydut kılıklı birinin gelip, birkaç gün el açtıktan sonra çekip
gitmesi gibi. Hoş, gitmese de kapılar ona
sürmeli ve beni koruyan kale de çok sağlam; bana ALLAH’ın izniyle hiç bir
şey yapamaz” diye düşünmelidir.
2. Vesvese, kalbin malı değildir:
Kalb rahatsız olduğuna göre, vesvese kalbe mal edilemez; çünkü eğer o,
kalbin malı olsaydı,
kalb ondan rahatsız ve tedirgin olmayacaktı ve böyle bir kalble şeytan da
uğraşmayacaktı...
Kalbin rahatsız ve tedirgin olması şundandır: Kalb, vesveseye razı değil,
sahip de değil; vesvese ile
arasında manâ ve mahiyet bakımından bir münasebet olmadığı içindir ki, kalb
vesveseden rahatsız olmaktadır.
Kişinin gösterdiği reaksiyondan, ateşinin yükselmesi, kaşlarının çatılması,
başının ağrıması, iştiha ve ağız tadının kaçmasından anlıyoruz bunu; tıpkı
vücuda giren yabancı mikroplara ve bu mikropların fizyolojik yapıda açtığı
rahnelere, meydana getirdiği arızalara karşı vücudun muharipler üretmesi,
antikorları devreye sokması ve bu ciddi
muharebenin meydana gelmesi neticesinde hararetin yükselmesi gibi. İşte,
şeytanın da kalbimize gönderdiği bizim
malımız olmayan yabancı hayâl, düşünce ve vesveselere karşı mânevî yapımız,
iman potansiyelimiz, âdeta antikor
üreterek, bu şer ve şerareler ordusuna karşı kavga vermekte, bunun
neticesinde de ateşimiz yükselip, kalbimiz
sıkılmaktadır. Eğer, vücudumuz herhangi bir mukavemette bulunmuyor ve boğa
yılanı görmüş bir keçi
gibi hemen teslim oluyorsa, o zaman, AİDS virüsüne karşı antikorların
teslim-i silah ettikleri gibi,
bizde de iş bitmiş demektir. Gelen vesvese karşısında kalbimiz, imanımız
mukavemet etmezse, o zaman vesvese
de olmaz, hararet de yükselmez! Bu, “Gel, ne istersen yap!” demektir ki,
şeytanın da istediği budur.
3. Vesveseye maruz kalb, içine kötülerin çer-çöp attığı pınara benzer:
meseleyi bir de şöyle düşünebiliriz: Berrak, saf ve tertemiz bir su kaynağı
var; bileşikleri, tadı ve takdim ettiği şifasıyla zemzem suyu gibi bir su
kaynağı. Herkes tarafından mâlum ve meşhur hale gelmiş, dünyâca da kabûl
edilmiş mübarek
bir kaynak. Şimdi, hain biri geliyor, sinsice kaynağa yaklaşıp, su üzerine
boya, toz, çer-çöp döküp kaçıyor.
Siz bunu görünce, “Eyvah” diyorsunuz; “Pınarım kurudu, mahvoldu, pislendi ve
ölüp gitti!” Oysa, hakikat böyle değildir. Akan su, üzerinde atılan o çer
çöpü götürecek ve safiyetini muhafaza edecektir. Sizin kalbiniz, imanınız
berrak,
pırıl pırıl bir pınar ise, o zaman bulandırmak için üzerine atılan tozun,
toprağın ona hiç bir zararı olmayacaktır.
O toz, toprak akıp gidecek ve sizin menba'ınız her zaman temiz kalacaktır.
Demek oluyor ki, o bulanıklık
pınarın kendinden değil... Evet, işte vesveseye maruz kalb de böyledir...
4. Vesvese, iradî olmayıp, fiiliyata da dökülmüyorsa insanı mes'ul etmez:
Bildiğiniz gibi, mükellef ve mes'ul olmada irâde ve şuur şarttır. Hayvanatın
yanısıra mecnunlara, aklı,
şuuru yerinde olmayanlara teklif yoktur. Bu itibarla, vesvese için irâde
devrede değilse ve plân, programı yapıp,
“gel” diye kalb ve düşünce kapılarımızı bizzat kendimiz aralamıyorsak,
mes'ul sayılmayız. Elverir ki,
onu fiiliyata dökmeyelim, işlemeyelim. İrâde, umumiyetle böyle kendi kendine
gelen vesveseyi
karşısında bulur ve ona mukavemet edemez, çünkü o davetsiz gelir. Ayrıca
insan, tedayi-i efkâr ile irâdesi dahilinde olmadan gördüğü, duyduğu ve
okuduğu şeylerle de bir takım hatıralara, hayâllere ve
düşüncelere maruz kalabilir. Aslında, çok defa bunlardan kurtulmak mümkün de
değildir; çünkü insanın bu hali,
yaratılışın muktezasıdır.
5. Vesvese, insanın ilerlemesine mani olmayan örümcek ağı gibidir:
Vesvese, kendine has tutarsızlığıyla bilindiği zaman zararlı olmaz. Kur'ân,
“Muhakkak, şeytanın hilesi zayıftır”
diye ferman etmektedir (Nisa, 4/76). Evet var ama, yok gibidir şeytanın
hilesi. Meselâ, iki duvar arasından geçmek istiyorsunuz; bakıyorsunuz ki,
bir örümcek, ağlarını gerip yolunuzu kapatmış; döner
misiniz, devam mı edersiniz? Örümcek ağı sizin ilerlemenize mâni olabilir mi
gerçekten? Şüphesiz hayır;
onu bir engel olarak görmez ve hiçbir şey yokmuş gibi yolunuza devam
edersiniz.
Efendimiz, şeytanın dalâleti, küfrü, küfranı, günahı ve kötülükleri
yaptırmadığını ve elinden tutup da kimseye günah işletemeyeceğini beyan
buyurur. Şeytanın yaptığı, ancak fenalıkları süsleyip-püslemek,
allayıp-pullamak,
cazip ve çekici göstermektir. İyiyi de kötüyü de yaratan, dalâlete de
hidayete de sevkeden
ALLAH (cc)'tır. Rengârenk köpüklerle süslenip imar edilmiş bir saray gibidir
şeytanın vesveseleri; fakat altında derin
çukurlar bulunur, kilometrelere ulaşan derin çukurlar...
Gelip geçiciliği bilindiği zaman vesvesenin zararı olmaz. Vesvese, üflemekle
uçup giden tüy kadar zayıftır.
Bir ara toplanıp sonra dağılıveren bulutlara benzer o; ardından ne yağmur
gelir, ne de yel!.. O, uçak yolcularının
bir anlığına içine düştüğü hava boşluğu gibidir; ne feryat etmeye değer, ne
de dövünüp yakınmaya!..