hafiza aise
Thu 2 December 2010, 04:05 pm GMT +0200
25. Velime Yemeğinde Takip Edilecek Sünnet
Velime yemeğinde dikkat edilecek hususlar şunlar dır:
a) Zifaftan üç gün sonra olmalıdır. Çünkü Hz. Peygamber'den bu şekilde nakledilmiştir.
Enes b. Malik şöyle anlatıyor: "Rasûlullah bir hanımla evlendikten sonra, beni gönderdi. Birkaç sahabîyi yemeğe davet ettim.[52]
Yine Enes b. Malik şöyle anlatmaktadır: "Rasûlullah Safiye validemizle evlendi ve esirlikten azad etmesini kendisine mehir yaptı. Bu evlilikten üç gün sonra velime yemeğini verdi. [53]
b) Damat, zengin olsun, fakır olsun salih kimseleri yemeğe davet etmelidir.
Hz. Peygamber (s.a) şöyle buyurmuştur: "Mümin kimselerle arkadaş ol, yemeğini muttaki kimseler yesin. [54]
c) Eğer imkân varsa, kişi velime olarak bir koyun veya daha fazlasını vermelidir.
Enes b. Malik şöyle anlatmaktadır: Abdurrah-man b. Avf Medine'ye hicret ettiğinde, Hz. Peygamber onu Ensar'dan Sa'd b. Rebî'ye kardeş yaptı. Sa'd kardeşini evine götürdü. Yemek getirtti ve birlikte yediler. Bu esnada Sa'd, Abdurrahman b. Avf a şöyle dedi: "Ey kardeşim! Ben Medine'nin (veya Ensar'ın) mal bakımından en zenginiyim. Malıma bir bak ve yarısını al. (Başka bir rivayete göre), buyur bostanıma gidelim, sana onun yarısını vereyim. Benim iki hanımım var. Oysa sen benim Allah yolunda kardeşim olduğun halde senin hiç hanımın yok. Bak, hangisi hoşuna giderse, bana söyle, hemen boşayayım. îddeti bittiğinde onunla evlen". (Bu durum örtünme ayeti inmeden önce olmuştur).
Abdurrahman b. Avf; "Hayır! Allah'a yemin ederim ki, bunlardan hiçbirini kabul etmem. Allah malını ve ehlini mübarek kılsın. Sen bana pazar yerini göster" dedi. Kendisine pazar yeri gösterildi. O da gitti pazardan birşeyler alıp sattı ve kâr etti. Ertesi gün yine pazara gitti. Kârıyla kurutulmuş süt ve yağ alıp, evindeki kimselere getirdi. Bir süre sonra Hz. Peygamber'in mescidine gittiğinde üstünde zifaf alâmeti sayılan zaferan (veya halûk) denilen bir koku vardı.
Hz. Peygamber (s.a), "Bu hâl nedir?" diye sorunca, Abdurrahman b. Avf, Ensar'dan bir kadınla evlendiğini söyledi. Rasûlullah mehir olarak ne verdiğini sorunca, Abdurrahman b. Avf beş dirhem değerinde altın verdiğini söyledi. Rasûlullah, "Allah mübarek kılsın! Bir koyun da olsa velime yemeği ver" dedi ve Abdurrahman b. Avf da kendisine emredilen yemeği verdi.
Abdurrahman b. Avf şöyle anlatır: "Bu hadiseden sonra kendimi öyle görüyordum ki sanki yerden bir taş kaldırsam altında altın ve gümüş bulacağıma inanıyordum".
Hadisin ravisi Hz.Enes der "İbn Avf'ın ölümünden sonra servetinden her bir hanımına 100.000 dinar pay düştüğünü gördüm.[55]
d) Enes b. Malik şöyle anlatıyor:
Hz. Peygamber'in (s.a) Zeyneb validemizin ve-limesinde verdiği yemeği, hiçbir hanımın velimesinde verdiğini görmedim. Bir koyun kesti, cemaata doyuncaya kadar et yemeği yedirdi. [56]
[52] Buhari, 9/189-194, Beyhakî, 7/260
[53] Ebu Ya'la, 9/199, Buhari 7/387
[54] Ebu Davud, Tirmizi, Hakim, 4/128
[55] Buhari, 4/232, 7/89, 9/95, 190, 192, Nesâî, 2/94, İbn Sa'd, 3/2;77, Beyhaki, 7/258, Müsned-i Ahmed, 3/165, 190
[56] Buhari, 7/192, Müslim, 4/149, Ebu Davud, 2/137, İbn Mâce, 1/590, Müsned-i Ahmed, 3/98, 105, 163 ve 172 Nasıruddin Elbani, Hadîs-i Şeriflere Göre Evlenme Adabı, Arslan Yayınları: 42-46.
Velime yemeğinde dikkat edilecek hususlar şunlar dır:
a) Zifaftan üç gün sonra olmalıdır. Çünkü Hz. Peygamber'den bu şekilde nakledilmiştir.
Enes b. Malik şöyle anlatıyor: "Rasûlullah bir hanımla evlendikten sonra, beni gönderdi. Birkaç sahabîyi yemeğe davet ettim.[52]
Yine Enes b. Malik şöyle anlatmaktadır: "Rasûlullah Safiye validemizle evlendi ve esirlikten azad etmesini kendisine mehir yaptı. Bu evlilikten üç gün sonra velime yemeğini verdi. [53]
b) Damat, zengin olsun, fakır olsun salih kimseleri yemeğe davet etmelidir.
Hz. Peygamber (s.a) şöyle buyurmuştur: "Mümin kimselerle arkadaş ol, yemeğini muttaki kimseler yesin. [54]
c) Eğer imkân varsa, kişi velime olarak bir koyun veya daha fazlasını vermelidir.
Enes b. Malik şöyle anlatmaktadır: Abdurrah-man b. Avf Medine'ye hicret ettiğinde, Hz. Peygamber onu Ensar'dan Sa'd b. Rebî'ye kardeş yaptı. Sa'd kardeşini evine götürdü. Yemek getirtti ve birlikte yediler. Bu esnada Sa'd, Abdurrahman b. Avf a şöyle dedi: "Ey kardeşim! Ben Medine'nin (veya Ensar'ın) mal bakımından en zenginiyim. Malıma bir bak ve yarısını al. (Başka bir rivayete göre), buyur bostanıma gidelim, sana onun yarısını vereyim. Benim iki hanımım var. Oysa sen benim Allah yolunda kardeşim olduğun halde senin hiç hanımın yok. Bak, hangisi hoşuna giderse, bana söyle, hemen boşayayım. îddeti bittiğinde onunla evlen". (Bu durum örtünme ayeti inmeden önce olmuştur).
Abdurrahman b. Avf; "Hayır! Allah'a yemin ederim ki, bunlardan hiçbirini kabul etmem. Allah malını ve ehlini mübarek kılsın. Sen bana pazar yerini göster" dedi. Kendisine pazar yeri gösterildi. O da gitti pazardan birşeyler alıp sattı ve kâr etti. Ertesi gün yine pazara gitti. Kârıyla kurutulmuş süt ve yağ alıp, evindeki kimselere getirdi. Bir süre sonra Hz. Peygamber'in mescidine gittiğinde üstünde zifaf alâmeti sayılan zaferan (veya halûk) denilen bir koku vardı.
Hz. Peygamber (s.a), "Bu hâl nedir?" diye sorunca, Abdurrahman b. Avf, Ensar'dan bir kadınla evlendiğini söyledi. Rasûlullah mehir olarak ne verdiğini sorunca, Abdurrahman b. Avf beş dirhem değerinde altın verdiğini söyledi. Rasûlullah, "Allah mübarek kılsın! Bir koyun da olsa velime yemeği ver" dedi ve Abdurrahman b. Avf da kendisine emredilen yemeği verdi.
Abdurrahman b. Avf şöyle anlatır: "Bu hadiseden sonra kendimi öyle görüyordum ki sanki yerden bir taş kaldırsam altında altın ve gümüş bulacağıma inanıyordum".
Hadisin ravisi Hz.Enes der "İbn Avf'ın ölümünden sonra servetinden her bir hanımına 100.000 dinar pay düştüğünü gördüm.[55]
d) Enes b. Malik şöyle anlatıyor:
Hz. Peygamber'in (s.a) Zeyneb validemizin ve-limesinde verdiği yemeği, hiçbir hanımın velimesinde verdiğini görmedim. Bir koyun kesti, cemaata doyuncaya kadar et yemeği yedirdi. [56]
[52] Buhari, 9/189-194, Beyhakî, 7/260
[53] Ebu Ya'la, 9/199, Buhari 7/387
[54] Ebu Davud, Tirmizi, Hakim, 4/128
[55] Buhari, 4/232, 7/89, 9/95, 190, 192, Nesâî, 2/94, İbn Sa'd, 3/2;77, Beyhaki, 7/258, Müsned-i Ahmed, 3/165, 190
[56] Buhari, 7/192, Müslim, 4/149, Ebu Davud, 2/137, İbn Mâce, 1/590, Müsned-i Ahmed, 3/98, 105, 163 ve 172 Nasıruddin Elbani, Hadîs-i Şeriflere Göre Evlenme Adabı, Arslan Yayınları: 42-46.