sumeyye
Sun 10 January 2010, 05:05 pm GMT +0200
Tevbe Ve Âdem Aleyhisselâmın Tevbe Edişi:
Günahlardan dönmek´[123], günah işlemeyi, her bakımdan bırakmak demek aan tevbe[124] ; Şeriat dilinde: yerilen işleri, işlemekten, övülen işleri işlemeye aönmek demektir.[125]
Âdem Aleyhisselâm, tevbe için, Yüce Rabb´ından, bazı kelimeler telakki et ti.[126]
Nasıl tevbe edeceği, kendisine ilham olundu.[127] Bunun üzerine, kendisi ve zevcesi: "Ey Rabb´imiz! Biz, kendimize zulm ettik!
Eğer, Sen, bizi, yarlıgamaz, bağışlamaz, esirgemezsen, biz, muhakkak maddi, mânevi en büyük) zarara uğrayanlardan olacağız!" diyerek yalvardılar.[128]
Rivayet olunduğuna göre: Âdem Aleyhisselâm; Yüce Allah´a: ?Yâ Rabb! Beni, Sen, Kendi Kudret Elinle, yaratmadın mı?" dedi. Yüce Allah: "Evet!" buyurdu.
Âdem Aleyhisselâm: "Yâ Rabb! Sen, bana, Ruh´undan üfürmedin mi?" dedi. Yüce Allah: "Evet!" buyurdu.
Âdem Aleyhisselâm: "Sen, beni, Cennetine, yerleştirmedin mi?" dedi. Yüce Allah: "Evet!" buyurdu.
Âdem Aleyhisselâm: "Yâ Rabb! Senin Rahmetin, gazabını, geçmiş değil iri1´-dedi.
Yüce Allah: "Evet!" buyurdu.
Âdem Aleyhisselâm: "Eğer, ben, tevbe eder ve halimi düzeltirsem, Sen, beni, «ne Cennetine döndürür müsün?" dedi.
Yüce Allah: "Evet!" buyurdu.[129]
Âdem Aleyhisselâm, tevbe etmeye başladı:
´Allâhım! Sen´den başka ilâh yoktur!
Ben, Seni, hamdinle teşbih ederim.
Yâ Rabb! Ben, kendime zulm ettim! Sen, beni, bağışla.
Sen, suç bağışlayanların en hayırlısısın!
Allah´ım! Sen´den başka ilâh yoktur!
Biz, Seni, teşbih ve Sana, hamd ederiz!
Yâ Rabb! Ben, kendime zulm ettim. Sen, bana merhamet et!
Muhakkak ki, Sen, merhamet edenlerin en hayırlısısın!
Yâ Rabb! Senden başka ilâh yoktur!
Seni, teşbih ve Sana, hamd ederim!
Yâ Rabb! Ben, kendime zulm ettim.
Bana, tevbeyi nasip et!
Muhakkak ki, Sen, tevbeyi, çok kabul eden ve çok esirgeyensin!"´[130]
Yüce Allah; Âdem Aleyhisselâmın hatasını kasıtlı olmayıp kendisine önceden yapılmış bulunan uyarıyı unutmuş olmasından ileri geldiğini bildiği [131]´ ve Kendisi de, Mü´minlerce Rahmeti umulan Gafur, Rahîm[132] ve Tevvâb Mevlâ olduğu için, onların tevbesini kabul buyurdu.[133]
[123] Finızabadi-Kamusulmuhit c.1, s.43
[124] Ragıb-MUfredatülkuı´an c.1, s.43.
[125] Seyyid-Tarifat s. 48.
[126] Bakara: 37.
[127] Yakubi-Tarihc.1,s.6.
[128] Arâf: 23, Taberi-Telsir c.1, s.243, Kurtubi-Tefsir c.2, s.324, Ebülfida-Telsir c.1, s.81.
[129] Taberi-Tarih c.1, s.66, Tefsir c.1, s.243, Hakim-Müstedrek c.2, s.545, Salebi-Arais s.35, Ibn.Asakir-Tarih c.2, s.358, Eöülfida-Tefsir c.1, s.81, Ebüssud-Tetsir c.1, s.92.
[130] Taberi-Tefsir c.1, s.244-245, Salebi-Arais s.35, Ibn.Asakir-Tarih c.2, s.358-359, Kurtubi-Tefsir c.1, s. 324, Ebülfida-Tefslrc1,s.81.
[131] Tâhâ:115.
[132] Bakara: 218.
[133] Bakare: 37, Tâhâ: 122.
M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 1/39-40.