Hadice
Sat 22 January 2011, 10:42 pm GMT +0200
TARİHİN ŞAHİDLİĞİ:
İşte kökleri derin ve nefse kendini kabul ettirmiş bir imanın durumu. Bu iman; gevşemeyen bir yakin sarsılmayan bir azim, kırılmayan bir ümit ve durmadan itici bir güç ile sahibinin imdadına yetişir. Bu imana sahip olan kendi dünyayı eline geçirir; dünyanı eline düşmez, mal toplar; fakat mala kul olmaz, nimet içinde yüzer; lakin şımarmaz,başına bela gelir; fakat ezilmez. Zorluklar azmini artırmaktan başka bir şey yapamaz; mesela halis altın gibi ateşte kaldıkça temizlenir, saflaşır.
Kim inanırdı ki, Arabistan yarımadasından bir avuç insan, hazırlıkları yok; Yunan’ın felsefesini, Roma’nın medeniyetini, Hind’in hikmetini ve Çin’in sanatını bilmiyorlar; çeyrek asırdan daha az bir zaman zarfında dünyanın idaresini ellerine geçirsinler, Kisraların mülküne mirasçı olsunlar, kayserleri çiğnesinler, etrafa yeni bir din ve yeni bir medeniyet neşretsinler?
Bunun sırrı iman değil mi? O iman ki Bilal-i Habeşi’ye “efendisi” Ümeyye b. Halef’e karşı meydan okutturmuş ve Ebu Cehile savaştırmıştı. O imandır ki, azgınlığa çoğunluğu ve ümmilere medenileri mağlup ettirmiş; Bedevi Arapları kalplerinde iman, bir ellerinde Kur’an, bir ellerinde kılıç ülkelerin üzerine saldırmıştır. Meskenleri atlarının sırtı idi. İran fiahlarına, Roma Kırallarına; Allah bizi, sizi kula kulluk etmekten kendisine ibadet etmeğe döndürmemiz için gönderdi, demişlerdi.