seymanur K
Thu 13 October 2011, 04:19 pm GMT +0200
Tabiîler Devri:
Tabiîler de, sahâbîlere uyarak önce Kitab ve Sünnet'e, bunlarda bir sarahat bulamazlarsa re'y ile içtihada başvuruyorlardı. Ancak sahabîlerin üzerinde birleştikleri ictihâd (icmâ')'ı da delil olarak alıyorlardı. Böylece bu devirde İslâm hukukunun kaynaklan:
1) Kitab,
2) Sünnet,
3) Re'y ile ictihâd (kıyas veya istislah),
4) İcmâ' (bilginlerin ittifak halindeki içtihadı) olmak üzere dörde çıkmış oluyordu. [136]
Ayrıca sahabîlerin ihtilâfa düştükleri görüşler de, tâbülerce delîl sayılıyordu; fakat çoğu zaman her tabiî, kendi hocasının görüş ve fetvasını delîl sayıyor ve onun, bunu bizzat Hz. Peygamber'den görerek öğrenmiş olma ihtimâlini kabul ediyordu. [137]
[136] Mehmed Seyyid, a.g.e., s. 31; M.E. Zehra, a.g.e., s. 23,34.
[137] İbn-i Kayyim, İ'lâmu'l-Muvakki'în, Delhi, 1313,1314, c. II, s. 229; M. E. Zehra, a.g.e., s. 34.
Dr. Abdulkadir Şener, İslam Hukukunun Kaynaklarından Kıyas, Istıhsan Ve Istıslah, Diyanet İsleri Başkanliği Yayınları: 33.