reyyan
Mon 8 November 2010, 10:26 am GMT +0200
Seher Vakti Aşk
Bir seher mescidin bahçesinde yanık ve dilhun
Şeyda bülbül aşk elinden dertli dertli ötüyor.
O mescidin şamdanında yanmakta olan bir mum
İçin-için sessiz, sessiz gözyaşları döküyor
Bülbül mumla dertleşerek acep neler söylüyor?
Aynı derde giriftar bir er onları dinliyor.
Bülbül muma: Dinle dedi; düştüm aşkın eline
Aşktan hiç haberin var mı acımaz mısın halime?
Bilmezsin neler çekerim ben bu aşkın elinden
Onun için hiç eksilmez ah u figan dilimden
Yar seherde allar giymiş, goncagüle bürünmüş
Arifler gönlünde olan, bana gülden görünmüş
Feryad ile ağlar, inler ahi vaha eklerim
Her seher bir goncagülün açmasını beklerim.
Özüme aşkı düşeli ağlarım, inlerim hep
Biteviye feryadıma Yarin aşkıdır sebep.
Mum dedi ki: Bülbüle; sen feryad ü figan edersin
Bu halinle sen kendine (Ben aşıkım) mı dersin?
Bana bak, aşkın elinden tutuşup yanar başım
Topuğuma erişiyor akıyor kanlı yaşım
Feryadımı, figanımı gizleyip yutuyorum
Aşk elinden yanıyorum eriyip bitiyorum.
Yar biliyor gözyaşımı kimin için dökerim
El bilmese ne gam; aşkı kimin için çekerim
Sen ancak bir mevsim ağlar, usanırsın nihayet
Yar halimi bilir iken ele ilan ne hacet
Bir mevsim ağlayıp susmak değil aşkın töresi
Minnettir aşıka yare, canın kurban vermesi
Sana aşık mı demeli geçiciyken hevesin
Bahar mevsimi geçince duyulmaz olur sesin
Sanır mısın aşıkın aşkı ayrılıkla biter
Yarinden ayrı olanlar ben gibi yanar tüter.
Gül mevsimi bahar geçer senin sevgin tükenir
Senin bu haline aşk denmez, belki heves denir
Niçin yalnız güle karşı ağlarsın hep bikarar?
Şeş cihete şöyle bir bak; ondan gayrisi mi var?
Hevesi mevsimlik bülbül sana aşık demek zor
Şu halimi, aşık hali anlayan Zülfü'den sor
Maşuku uğruna can vermeyen aşkı ne bilir?
Yar yoluna koyar canın aşkı ancak O bilir.
Mum gibi her seher yare kurban olur canımız
Aşk ateşiyle yanarız, duyulmaz figanımız.
Bir seher mescidin bahçesinde yanık ve dilhun
Şeyda bülbül aşk elinden dertli dertli ötüyor.
O mescidin şamdanında yanmakta olan bir mum
İçin-için sessiz, sessiz gözyaşları döküyor
Bülbül mumla dertleşerek acep neler söylüyor?
Aynı derde giriftar bir er onları dinliyor.
Bülbül muma: Dinle dedi; düştüm aşkın eline
Aşktan hiç haberin var mı acımaz mısın halime?
Bilmezsin neler çekerim ben bu aşkın elinden
Onun için hiç eksilmez ah u figan dilimden
Yar seherde allar giymiş, goncagüle bürünmüş
Arifler gönlünde olan, bana gülden görünmüş
Feryad ile ağlar, inler ahi vaha eklerim
Her seher bir goncagülün açmasını beklerim.
Özüme aşkı düşeli ağlarım, inlerim hep
Biteviye feryadıma Yarin aşkıdır sebep.
Mum dedi ki: Bülbüle; sen feryad ü figan edersin
Bu halinle sen kendine (Ben aşıkım) mı dersin?
Bana bak, aşkın elinden tutuşup yanar başım
Topuğuma erişiyor akıyor kanlı yaşım
Feryadımı, figanımı gizleyip yutuyorum
Aşk elinden yanıyorum eriyip bitiyorum.
Yar biliyor gözyaşımı kimin için dökerim
El bilmese ne gam; aşkı kimin için çekerim
Sen ancak bir mevsim ağlar, usanırsın nihayet
Yar halimi bilir iken ele ilan ne hacet
Bir mevsim ağlayıp susmak değil aşkın töresi
Minnettir aşıka yare, canın kurban vermesi
Sana aşık mı demeli geçiciyken hevesin
Bahar mevsimi geçince duyulmaz olur sesin
Sanır mısın aşıkın aşkı ayrılıkla biter
Yarinden ayrı olanlar ben gibi yanar tüter.
Gül mevsimi bahar geçer senin sevgin tükenir
Senin bu haline aşk denmez, belki heves denir
Niçin yalnız güle karşı ağlarsın hep bikarar?
Şeş cihete şöyle bir bak; ondan gayrisi mi var?
Hevesi mevsimlik bülbül sana aşık demek zor
Şu halimi, aşık hali anlayan Zülfü'den sor
Maşuku uğruna can vermeyen aşkı ne bilir?
Yar yoluna koyar canın aşkı ancak O bilir.
Mum gibi her seher yare kurban olur canımız
Aşk ateşiyle yanarız, duyulmaz figanımız.