neslinur
Sun 11 July 2010, 01:15 am GMT +0200
KUR’ÂN-I KERİM PEYGAMBERİMİZ’İ TANITIYOR
Bu bölümde, Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), Kur’ân-ı Kerim’e göre tanıtılmaya çalışılacaktır. İslâm Dini’nin peygamberi olması itibariyle Kur’ân’da Hz. Muhammed’e geniş ölçüde yer verilmiş, O’nun (sallallâhu aleyhi ve sellem) insan olarak ve peygamber olarak nitelikleri, özellikle görevi üzerinde durulmuştur. Peygamberimiz’le (sallallâhu aleyhi ve sellem) ilgili âyetler, başlı başına inceleme konusu olacak kadar geniştir. Nitekim bu konuda pek çok araştırma yapılmıştır. Burada ise çalışmanın hacmine uygun olarak Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) özelliklerinden bazıları seçilmiştir.
Şefkatli Elçi
“And olsun size kendi içinizden bir peygamber gelmiştir. Sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır gelir, üzerinize titrer. Mü’minlere karşı çok şefkatli ve merhametlidir.” (Tevbe sûresi, 9/128)
İlk olarak inceleyeceğimiz bu âyet, Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) şefkatinin, merhametinin Allah Teâlâ tarafından tasdikidir ve O’nun, bilhassa ümmetine ne kadar düşkün olduğunun ifadesidir. Bir insanın sahip olabileceği üstün özelliklerin hepsine sahip olan Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) başkalarını düşünmekte de herkesten ileridir. Hayatı, bu özelliğini gösteren örneklerle doludur. O, insanlarla ilgili ve iç içe bir hayat yaşamıştır. Onların sorumluluklarını kendisi de hissetmiştir. Efendimiz’in bütün insanları doğru yola kavuşturmak amacıyla var gücüyle çalışması, onlar için kaygılanması, merhametinin ve insancıllığının göstergesidir. Müslümanlar söz konusu olduğunda ise hassasiyeti daha da artmış, onların değil büyük azaplar içinde olması, sıkıntıya düşmelerinden bile rahatsız olmuştur. Onların kederli olmalarını istememiş, ümmetinin sıkıntıları O’nu da huzursuz etmiştir. Hem bu dünyada, hem de âhirette mü’minlerin mutlu olmaları için gayret göstermiştir.
İnsanları Kurtarma Gayreti
“Sen onların bu söze (Kur’ân-ı Kerim’e) inanmayıp yanından çıkıp gitmeleri yüzünden neredeyse kendini mahvedeceksin.” (Kehf sûresi, 18/6)
Bu âyet-i kerimede de Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) diğergamlığı belirtilmektedir. Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem), sadece kendi milletini değil, bütün insanları İslâm Dini’ne çağırmakla görevlendirilmişti. O, bu görevini eksiksiz yerine getirmek için canla başla, yüreği heyecan ile çarparak çalıştı. İslamiyet’i öğretmek için elinden geleni yaptı. Peygamber olmanın gereklerini eksiksiz olarak yerine getirdi.
İlk zamanlarda halkın çoğu O’nu reddetti; Ondan uzaklaştı; O’nu dinlemek bile istemedi; Onu yalnız bıraktı; Peygamberimiz’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) ellerinden gelen kötülüğü yapmaya çalıştı; yanlış inançlarından ayrılmamakta inat etti.
Resûlullah Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) ise onların yaptığı kötülüklere ve bu yüzden çektiği sıkıntılara aldırmadı. O, insanların iman etmedikleri takdirde dünyada ve âhirette başlarına neler geleceğini bildiğinden çok üzülüyordu. Onlar kendi elleriyle kendilerini ateşe atıyorlardı. Uçuruma doğru gittiklerinin farkında değildiler. Peygamberimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), tanıdığı-tanımadığı bütün insanları düşünen ve kendisini onlardan sorumlu hisseden nazik bir kalbe sahipti. Kur’ân-ı Kerim’i kabul etmeyerek kâfir kalmakta ısrar edenlerin durumu, insan sevgisi ile dolu olan Peygamberimiz’i (sallallâhu aleyhi ve sellem) çok fazla kederlendiriyordu. Ancak bu kadar üzülmenin bir faydası yoktu. Sonunda Allah Teâlâ, yukarıda geçen âyeti inzal buyurdu. Elçisini kendisini helâk edecek derecede üzmemesi konusunda uyardı. Çünkü sonuçta hidâyete erdirecek olan Allah’tır. Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) görevi ise dini tebliğdir, duyurmaktır ve dini yaşayarak insanlara öğretmektir.
Bu bölümde, Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), Kur’ân-ı Kerim’e göre tanıtılmaya çalışılacaktır. İslâm Dini’nin peygamberi olması itibariyle Kur’ân’da Hz. Muhammed’e geniş ölçüde yer verilmiş, O’nun (sallallâhu aleyhi ve sellem) insan olarak ve peygamber olarak nitelikleri, özellikle görevi üzerinde durulmuştur. Peygamberimiz’le (sallallâhu aleyhi ve sellem) ilgili âyetler, başlı başına inceleme konusu olacak kadar geniştir. Nitekim bu konuda pek çok araştırma yapılmıştır. Burada ise çalışmanın hacmine uygun olarak Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) özelliklerinden bazıları seçilmiştir.
Şefkatli Elçi
“And olsun size kendi içinizden bir peygamber gelmiştir. Sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır gelir, üzerinize titrer. Mü’minlere karşı çok şefkatli ve merhametlidir.” (Tevbe sûresi, 9/128)
İlk olarak inceleyeceğimiz bu âyet, Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) şefkatinin, merhametinin Allah Teâlâ tarafından tasdikidir ve O’nun, bilhassa ümmetine ne kadar düşkün olduğunun ifadesidir. Bir insanın sahip olabileceği üstün özelliklerin hepsine sahip olan Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) başkalarını düşünmekte de herkesten ileridir. Hayatı, bu özelliğini gösteren örneklerle doludur. O, insanlarla ilgili ve iç içe bir hayat yaşamıştır. Onların sorumluluklarını kendisi de hissetmiştir. Efendimiz’in bütün insanları doğru yola kavuşturmak amacıyla var gücüyle çalışması, onlar için kaygılanması, merhametinin ve insancıllığının göstergesidir. Müslümanlar söz konusu olduğunda ise hassasiyeti daha da artmış, onların değil büyük azaplar içinde olması, sıkıntıya düşmelerinden bile rahatsız olmuştur. Onların kederli olmalarını istememiş, ümmetinin sıkıntıları O’nu da huzursuz etmiştir. Hem bu dünyada, hem de âhirette mü’minlerin mutlu olmaları için gayret göstermiştir.
İnsanları Kurtarma Gayreti
“Sen onların bu söze (Kur’ân-ı Kerim’e) inanmayıp yanından çıkıp gitmeleri yüzünden neredeyse kendini mahvedeceksin.” (Kehf sûresi, 18/6)
Bu âyet-i kerimede de Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) diğergamlığı belirtilmektedir. Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem), sadece kendi milletini değil, bütün insanları İslâm Dini’ne çağırmakla görevlendirilmişti. O, bu görevini eksiksiz yerine getirmek için canla başla, yüreği heyecan ile çarparak çalıştı. İslamiyet’i öğretmek için elinden geleni yaptı. Peygamber olmanın gereklerini eksiksiz olarak yerine getirdi.
İlk zamanlarda halkın çoğu O’nu reddetti; Ondan uzaklaştı; O’nu dinlemek bile istemedi; Onu yalnız bıraktı; Peygamberimiz’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) ellerinden gelen kötülüğü yapmaya çalıştı; yanlış inançlarından ayrılmamakta inat etti.
Resûlullah Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) ise onların yaptığı kötülüklere ve bu yüzden çektiği sıkıntılara aldırmadı. O, insanların iman etmedikleri takdirde dünyada ve âhirette başlarına neler geleceğini bildiğinden çok üzülüyordu. Onlar kendi elleriyle kendilerini ateşe atıyorlardı. Uçuruma doğru gittiklerinin farkında değildiler. Peygamberimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), tanıdığı-tanımadığı bütün insanları düşünen ve kendisini onlardan sorumlu hisseden nazik bir kalbe sahipti. Kur’ân-ı Kerim’i kabul etmeyerek kâfir kalmakta ısrar edenlerin durumu, insan sevgisi ile dolu olan Peygamberimiz’i (sallallâhu aleyhi ve sellem) çok fazla kederlendiriyordu. Ancak bu kadar üzülmenin bir faydası yoktu. Sonunda Allah Teâlâ, yukarıda geçen âyeti inzal buyurdu. Elçisini kendisini helâk edecek derecede üzmemesi konusunda uyardı. Çünkü sonuçta hidâyete erdirecek olan Allah’tır. Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) görevi ise dini tebliğdir, duyurmaktır ve dini yaşayarak insanlara öğretmektir.