sümeyra
Mon 9 January 2012, 09:05 am GMT +0200
Savurgan ailelerde, savurgan bir çocuk yetişir.
İLKSÖZ
Çocuğa, paranın bir araç olduğu öğretilmelidir.
BU MEKTUBU OKUYUN
Saygı değer hocam Halit Bey,
Çocuklarımıza düzenli harcama alışkanlığı kazandırdık. Önceleri çocuğumuzun parayı tanıması ve bir şeyler alması hoşuna gidiyordu. Şimdi de bunun önüne geçemiyoruz.
Çevremizdeki bazı arkadaşlar da işi daha da sıkı tutup, harçlıklarını büsbütün kısıtlıyorlar. Biz çok verdiğimiz için sıkıntıdayız, onlar da az verdikleri için sıkıntıdalar.
Bir çocuğun parayı küçük yaşlardan itibaren nasıl kullanması gerektiğini bilmesi çok önemli. Bunun bilincindeyim. En azından şimdi fark ediyorum. Ama bu nasıl yapılacak, ölçülü ve amaçlı para harcama alışkanlığı nasıl kazandırılacak?
Sanıyorum ki bu konuyu birçok baba, benim gibi merak ediyor. Teşekkür ederim.
Abdülhakim Ceren
ÖNERİLER
Parayı kullanmak, paranın nasıl harcanacağını bilmek ve harcama politikası belirlemek için, çocuk parayı tanıyıp, kullanmaya başladığı andan itibaren ona kalıcı kurallar öğretmek gerekir.
Günlük yaşantımızda çevremizdeki birçok insana baktığımız zaman, kolay para kazandıkları halde, parayı ölçüsüz ve savurganca kullandıkları için, çok zor durumda kaldıklarını görürüz. Ama öte yanda o parayla düzenli bir hayat sürmenin yollarını bilen kişilere de şahit oluruz. Bunun sebebi tabii ki küçük yaştan beri parayı ölçülü bir şekilde harcama alışkanlığının oluşmasıdır.
( ANI ~)1
O yıllarda ilkokul öğretmeniydim. Sınıftaki bir öğrencinin bazı eşyaları kaybolmuştu. Sonra onları aynı sınıfta bir başka öğrencinin aldığı ortaya çıktı.
Çocukla görüşmemde, ailesinden çok az harçlık alabildiğini, bazı ihtiyaçlarını karşılamak üzere, hırsızlık yapmak zorunda kaldığını anladım.
ANI- 2 )
Aynı yıllarda bir başka öğrencimin babası, ilçede yüksek düzeyde bir amirdi. Çocuğun giyimi ve harçlığı boldu. Çocuk bunları bir üstünlük sayarak, arkadaşlarına tepeden bakardı. Arkadaşları da onu aralarına almazdı. Çocuk belli bir zaman sonra yalnızlığa itildi ve okulu bıraktı.
Genellikle ülkemizde, çocuklara para verme alışkanlığının düzensiz olduğu açıktır. İlkokula başlama yaşıyla birlikte çoğunlukla düzenli gündelik ya da haftalık şeklinde ailelerce harçlık verilmektedir. Bu harçlık, sosyo - ekonomik düzeyi düşük olan ailelerde çocuğun karnını doyurmak amacı ile verilirken, ekonomik düzeyi yüksek olan ailelerde, çeşitli ilgilerine cevap verecek harcama yapılması için verilir.
İhtiyacından fazla harçlık alan çocuk, ihtiyacını karşıladıktan sonra elinde kalan bu fazla parayı başarılı bir şekilde kullanamaz. Varolan kalem ve silgilerinin yanına yenilerini ilave eder. İsraf ve doyumsuzluk böylelikle başlar. Bu sebeple çoğunlukla ekonomik şartları iyi olan ailelerde anneler, çok para vererek çocuklarının mutluluğu yerine mutsuzluğuna ve doyumsuzluğuna sebep olmaktadır.
Parayı az verip hırsızlığa itme kadar, çok verip, savurganlığa alıştırmak da o ölçüde zararlıdır.
UYGULAYIN
1 Çocuğunuzun ihtiyacını belirleyin, harçlığı ona göre verin.
2 Harçlıkları genellikle haftalık veya aylık verin.
3 Haftalık veya aylık verdiğiniz harçlıktan sonra, çocuk bir daha para alamayacağını bilsin.
4 Bir ihtiyacı için para biriktirip, biriktirdiği parayla onu almasını öğütleyim Diyelim ki bisiklet alınacak; "bunun şu kadarını sen biriktir, diğerini de ben tamamlayayım" deyin. Böylece çocuk para harcama politikasını öğrensin.
5 Çocuğunuzun harçlığı arkadaşlarına göre makul düzeyde olsun. Düşük olursa mahcup olur, fazla olursa daha da şımarır.
6 Harçlık verirken evdeki çocukların dengesine dikkat edin.
7 Çocuğa her istediği zaman harçlık vermeyin. Her zaman harçlık almamaya da çocukları küçükken alıştırın.
8 Harcama yaparken ona öneriler sunun, yollar gösterin ama zorla yaptırmayın.
9 Alışverişe birlikte çıkarsanız, onun adına tercihte bulunmayın. Bir daha sizinle olmak istemez.
10 Harçlığı bir ceza konusu yapmayın. Yani harçlıkla cezalandırmayın.
SON SÖZ
Kişinin hayata bakışı, harcadığı paradan belli olur.
( BİR HİKÂYE
Ali, okul arkadaşı Hikmet'le çok iyi anlaşırdı. Ama bir konu hariç...
Ali, her hafta aldığı harçlığı harcar, Hikmet ise bir kısmını kumbarasına atardı. Ali bu kısıtlamanın mantığını anlamadığı için Hikmet'e
kızar, "Niçin hepsini harcamıyorsun, nasıl olsa her hafta harçlık alıyorsun." derdi. Hikmet de ona kıs kıs gülüp, "Sana öyle bir sürpriz yapacağım ki çok şaşıracaksın" gibilerden bakardı.
Bu çekişme aylar sürdü.
Bir gün Ali gerçekten bir sürprizle karşılaştı. Hikmet yeni bir bisiklete binmiş, cirit atıyordu. Ali çok şaşırdı. Heyecan içinde:
- Bunu kim aldı? diye sordu. Hikmet gülerek cevap verdi.
- Ben aldım, kumbaradaki parayla...
Ali arkasını döndü ve yere çöktü. Başını ellerinin arasına aldı, derinden derine:
-Vaybe! deyip,inledi.
Çocuğun yanında hep paradan bahsederseniz, paraya esir edersiniz.
Çocuğunuza, paranın satın alamayacağı idealler aşılayın.
Çocuk paraya hasret edilmemeli. Ama paraya da boğulmamak.
Çocuğun para biriktirme alışkanlığı hayata güzel bir hazırlık olur.
Çocuğunuzun gelişimini bilemezseniz, ona uygun davranışlar da gösteremezsiniz.
En yanlış davranış, çocuklarınızdan, kendi yaşınızın olgunluğunu beklemenizdir.
Bir evin güzelliği uyumudur.
Bir evin zenginliği çocuklarıdır.
Bir evin mutluluğu, memnun olan gönüllerdir. -H. Taylor-
İLKSÖZ
Çocuğa, paranın bir araç olduğu öğretilmelidir.
BU MEKTUBU OKUYUN
Saygı değer hocam Halit Bey,
Çocuklarımıza düzenli harcama alışkanlığı kazandırdık. Önceleri çocuğumuzun parayı tanıması ve bir şeyler alması hoşuna gidiyordu. Şimdi de bunun önüne geçemiyoruz.
Çevremizdeki bazı arkadaşlar da işi daha da sıkı tutup, harçlıklarını büsbütün kısıtlıyorlar. Biz çok verdiğimiz için sıkıntıdayız, onlar da az verdikleri için sıkıntıdalar.
Bir çocuğun parayı küçük yaşlardan itibaren nasıl kullanması gerektiğini bilmesi çok önemli. Bunun bilincindeyim. En azından şimdi fark ediyorum. Ama bu nasıl yapılacak, ölçülü ve amaçlı para harcama alışkanlığı nasıl kazandırılacak?
Sanıyorum ki bu konuyu birçok baba, benim gibi merak ediyor. Teşekkür ederim.
Abdülhakim Ceren
ÖNERİLER
Parayı kullanmak, paranın nasıl harcanacağını bilmek ve harcama politikası belirlemek için, çocuk parayı tanıyıp, kullanmaya başladığı andan itibaren ona kalıcı kurallar öğretmek gerekir.
Günlük yaşantımızda çevremizdeki birçok insana baktığımız zaman, kolay para kazandıkları halde, parayı ölçüsüz ve savurganca kullandıkları için, çok zor durumda kaldıklarını görürüz. Ama öte yanda o parayla düzenli bir hayat sürmenin yollarını bilen kişilere de şahit oluruz. Bunun sebebi tabii ki küçük yaştan beri parayı ölçülü bir şekilde harcama alışkanlığının oluşmasıdır.
( ANI ~)1
O yıllarda ilkokul öğretmeniydim. Sınıftaki bir öğrencinin bazı eşyaları kaybolmuştu. Sonra onları aynı sınıfta bir başka öğrencinin aldığı ortaya çıktı.
Çocukla görüşmemde, ailesinden çok az harçlık alabildiğini, bazı ihtiyaçlarını karşılamak üzere, hırsızlık yapmak zorunda kaldığını anladım.
ANI- 2 )
Aynı yıllarda bir başka öğrencimin babası, ilçede yüksek düzeyde bir amirdi. Çocuğun giyimi ve harçlığı boldu. Çocuk bunları bir üstünlük sayarak, arkadaşlarına tepeden bakardı. Arkadaşları da onu aralarına almazdı. Çocuk belli bir zaman sonra yalnızlığa itildi ve okulu bıraktı.
Genellikle ülkemizde, çocuklara para verme alışkanlığının düzensiz olduğu açıktır. İlkokula başlama yaşıyla birlikte çoğunlukla düzenli gündelik ya da haftalık şeklinde ailelerce harçlık verilmektedir. Bu harçlık, sosyo - ekonomik düzeyi düşük olan ailelerde çocuğun karnını doyurmak amacı ile verilirken, ekonomik düzeyi yüksek olan ailelerde, çeşitli ilgilerine cevap verecek harcama yapılması için verilir.
İhtiyacından fazla harçlık alan çocuk, ihtiyacını karşıladıktan sonra elinde kalan bu fazla parayı başarılı bir şekilde kullanamaz. Varolan kalem ve silgilerinin yanına yenilerini ilave eder. İsraf ve doyumsuzluk böylelikle başlar. Bu sebeple çoğunlukla ekonomik şartları iyi olan ailelerde anneler, çok para vererek çocuklarının mutluluğu yerine mutsuzluğuna ve doyumsuzluğuna sebep olmaktadır.
Parayı az verip hırsızlığa itme kadar, çok verip, savurganlığa alıştırmak da o ölçüde zararlıdır.
UYGULAYIN
1 Çocuğunuzun ihtiyacını belirleyin, harçlığı ona göre verin.
2 Harçlıkları genellikle haftalık veya aylık verin.
3 Haftalık veya aylık verdiğiniz harçlıktan sonra, çocuk bir daha para alamayacağını bilsin.
4 Bir ihtiyacı için para biriktirip, biriktirdiği parayla onu almasını öğütleyim Diyelim ki bisiklet alınacak; "bunun şu kadarını sen biriktir, diğerini de ben tamamlayayım" deyin. Böylece çocuk para harcama politikasını öğrensin.
5 Çocuğunuzun harçlığı arkadaşlarına göre makul düzeyde olsun. Düşük olursa mahcup olur, fazla olursa daha da şımarır.
6 Harçlık verirken evdeki çocukların dengesine dikkat edin.
7 Çocuğa her istediği zaman harçlık vermeyin. Her zaman harçlık almamaya da çocukları küçükken alıştırın.
8 Harcama yaparken ona öneriler sunun, yollar gösterin ama zorla yaptırmayın.
9 Alışverişe birlikte çıkarsanız, onun adına tercihte bulunmayın. Bir daha sizinle olmak istemez.
10 Harçlığı bir ceza konusu yapmayın. Yani harçlıkla cezalandırmayın.
SON SÖZ
Kişinin hayata bakışı, harcadığı paradan belli olur.
( BİR HİKÂYE
Ali, okul arkadaşı Hikmet'le çok iyi anlaşırdı. Ama bir konu hariç...
Ali, her hafta aldığı harçlığı harcar, Hikmet ise bir kısmını kumbarasına atardı. Ali bu kısıtlamanın mantığını anlamadığı için Hikmet'e
kızar, "Niçin hepsini harcamıyorsun, nasıl olsa her hafta harçlık alıyorsun." derdi. Hikmet de ona kıs kıs gülüp, "Sana öyle bir sürpriz yapacağım ki çok şaşıracaksın" gibilerden bakardı.
Bu çekişme aylar sürdü.
Bir gün Ali gerçekten bir sürprizle karşılaştı. Hikmet yeni bir bisiklete binmiş, cirit atıyordu. Ali çok şaşırdı. Heyecan içinde:
- Bunu kim aldı? diye sordu. Hikmet gülerek cevap verdi.
- Ben aldım, kumbaradaki parayla...
Ali arkasını döndü ve yere çöktü. Başını ellerinin arasına aldı, derinden derine:
-Vaybe! deyip,inledi.
Çocuğun yanında hep paradan bahsederseniz, paraya esir edersiniz.
Çocuğunuza, paranın satın alamayacağı idealler aşılayın.
Çocuk paraya hasret edilmemeli. Ama paraya da boğulmamak.
Çocuğun para biriktirme alışkanlığı hayata güzel bir hazırlık olur.
Çocuğunuzun gelişimini bilemezseniz, ona uygun davranışlar da gösteremezsiniz.
En yanlış davranış, çocuklarınızdan, kendi yaşınızın olgunluğunu beklemenizdir.
Bir evin güzelliği uyumudur.
Bir evin zenginliği çocuklarıdır.
Bir evin mutluluğu, memnun olan gönüllerdir. -H. Taylor-