sumeyye
Tue 22 February 2011, 02:12 pm GMT +0200
Savaşta Akrabayı Öldürmek
101- İmam Muhammed dedi ki: Mü si liman m düşmandan olan akrabasını öldürmesinde ve müşrik akrabası kendisine saldırmadan önce saldırıyı başlatmasında bir sakınca yoktur. Ancak müşrik olan babası bunun dışındadır. Babası ona saldırmadan kendisinin ona saldırması mekruhtur. Baba yahut ana tarafından yakın veya uzak dedeleri de bu durumdadır. Ama kendileri ona saldırır da onları öldürme mecburiyetinde kalırsa, o başka.
Çünkü Yüce Allah: "... Dünyada anne babanla güzel geçin..."[65] buyurmaktadır. Burada kasıt, müşrik olan ebeveyndir. Delil ise Yüce Allah'ın: "... Ana, baba, seni körü körüne bana ortak koşman için zorlarlarsa, onlara itaat etme..."[66] sözüdür. Saldırıyı başlatmak, onlara iyi davranmakla bağdaşmaz. Ama kendisini mecbur bırakırlarsa, onları öldürmesi kendini savunma olur ki, önce kendi nefsine iyilikte bulunmak ve ölüm tehlikesini kendisinden savmakla mükelleftir. Ayrıca çocuğun dünyaya gelmesine baba sebep olmuştur. Çocuğun, babasını öldürme kasdıyla ölümüne sebeb olması caiz olmaz. Ama baba onu buna zorlamışsa, o başka. O zaman sebep, babanın kendisidir. Kendi canına karşı cinayet İşlemiştir. Mecbur bırakılan kişi, onu mecbur edene nisbetle öldürmede kullanılan alet gibidir.
Daha sonra İmam Muhammed, aşağıdaki rivayeti buna delil olarak getirdi:
102- Hanzala b. Ebi Âmir ve Abdullah b. Abdullah b. Ü-beyy b. Selûl (r.a.), Rasulullah (s.a.v.) den babalarını Öldürmek için izin istemişlerdi, ama Rasûlallah (s.a.v.) onları bundan sakındırdı.
Umeyr b. Malik'ten yapılan bir rivayete göre, şöyle demiştir: Bir adam: Ya Rasulullah, düşman arasında babamla karşılaştım. Sana kötü sözler söyleyince onu öldürdüm, dedi.
Buna karşı Rasulullah (s.a.v.) hiçbir şey söylemeden sustu. Burada, kişinin babasını öldürdüğü takdirde ona birşey gerekmediğine delil vardır. Çünkü Rasulullah (s.a.v.), o kişiye hiçbir şey emretmeden susmuştur. Bir şeyi açıkiama ihtiyacı ortaya çıktıktan sonra Peygamberin onu açıklamaması caiz değildir.
En iyisi, kişinin müşrik olan babasını öldürmemesi ve kaçmasına fırsat vermeden başkasının gelip onu öldürmesini beklemesidir. Yazar Kitâb'ta bununla ilgili bir hadis de rivayet etmekte ve şöyle demektedir :
Bu şekilde davranmak, bizce daha iyidir. Baba ve çocuklar dışında kalan müşrik akrabanın öldürülmesinin caiz oluğuna gelince, bunu el-Câmiu's-Sağîr isimli kitapta açıkladık.
Başarı Allah'tandır.[67]
[65] Lukmân: 31/15
[66] Lukmân: 31/15
[67] İmam Serahsî, İslam Devletler Hukuku, Şerhu’s-Siyeri’l-Kebir, Eğitaş Yayınları: 1/123-124