neslinur
Fri 16 July 2010, 06:04 pm GMT +0200
بســـم الله الرحمن الرحيم
"Sabur" Ve "Şekür", ALLAH'ın İsimlerindendir
"Sabur" Ve "Şekür", ALLAH'ın İsimlerindendir
Cenab-ı Hakk'ın "Şekür" ve "Şakir" isimleri hem hadis-i şeriflerde hem de Kur'an-ı kerim'de zikredilmektedir.
Nitekim ALLAH Teala:
"ALLAH şükredenlerin mükafatlarını verir ve yaptıklarını bilir." (Nisa/147)
diğer bir ayette:
"ALLAH, şükrün karşılığını verendir, Halim'dir" (Tegabün/17)
diğer bir ayette de:
"İşte bu, sizin işlediklerinizin karşılığıdır, çalışmalarınız şükre değer" denir. (İnsan/22) buyurmuştur.
Cenab-ı Hak bu ayet-i kerimede kullarının çalışmalarını şükre değer bulmuş ve onlara çalışmalarından dolayı sevap ihsan etmiştir.
Bir kul, taat ve ibadetleri güzel bir şekilde eda edince, Cenab-ı Hak, ona şükreder. Yani ona büyük ecirler verir.
Bir kul, tevbe ettiği vakit ALLAH onu af ve mağfiret eder.
Cenab-ı Hak, kulunun iyiliğine şükür etme (sevap verme)siyle, kötülüğünü affetmesi arasını birleştirerek:
"Çünkü ALLAH çok bağışlayıcıdır ve şükür (edene nimetle mukabele) edicidir." (Fatır/30) buyurmuştur.
ALLAH Teala'nın sabrı sonsuz olduğu gibi, şükrü de sonsuzdur.
Buna göre Cenab-ı Hak, "Şekür" sıfatına bütün şükredenlerden daha layıktır. Hatta gerçek "şekür" ALLAH'dır. Çünkü Cenab-ı Hak, kendi rızası için kulunun yapmış olduğu bir iyiliğe karşılık olarak on misli sevap ve kat kat fazlasını verir.
ALLAH'ın bir kulun şükretmesinin manası:
"o kulunu melekleri arasında ve mele-i a'la (büyük ve ileri gelen meleklerin toplandığı yer) da medh-ü sena edip, kulları arasında da onun sevilip sayılmasını koyar." demektir.
Bir kul ALLAH için bir şeyi terkedince, ALLAH ona ondan daha üstününü verir. Bir kul ALLAH rızası için bir şey verince ALLAH ona verdiğinin kat kat fazlasını verir.
Nitekim Süleyman aleyhisselam'a, bir gün, öğleden sonra, harp için beslediği atları teftiş için arz olundu. Onlarla uğraşırken güneş battı, ikindi namazı geçti. Bunun üzerine Süleyman aleyhisselam kendisini ALLAH'ın zikrinden alıkoyan atlara ALLAH için kızarak bir daha kendisini ALLAH'ın zikrinden alıkoymasınlar diye hepsini kurban edip etlerini tasadduk etti. Cenab-ı Hak, Süleyman aleyhisselam'a atların yerine rüzgarı verdi. Ondan sonra Süleyman aleyhisselam istediği yere rüzgarla giderdi.
Ashab-ı Kiram ALLAH rızası için yurtlarını terkettiklerinde, Cenab-ı Hak, onlara fetihler ve zaferler nasib ederek memleketlerinin yerine dünya mülkünü verdi.
Yusuf aleyhisselam da zindanın darlığına tahammül edince, Cenab-ı Hak, onu o memlekete yerleştirdi, neresinde isterse oturabilirdi.
Şehidler, ALLAH için bedenlerini harcayıp, hatta ALLAH düşmanları onların bedenlerini parça parça edince, Cenab-ı Hak, onlardan razı olup, onların ruhlarını, bedenlerinin yerine yeşil kuşlara yerleştirir, onların ruhları kıyamete kadar cennetin nehirlerinden için, meyvalarından yerler. Kıyamet kopunca şehidlerin ruhları bedenlerine en mükemmel en güzel şekilde iade edilir.
Peygamberler, bütün varlıklarını ve benliklerini ALLAH yolunda harcayıp, kafirlerden gördükleri eza ve cefaya sabredince, Cenab-ı Hak peygamberlerinin bu yaptıklarının yerine, (hem kendisi hem de melekleri selat edip, göklerde ve mahlukatı arasında onları en güzel şekilde medh-ü sena edip) onları ahiret yurdunu düşünen içten bağlı kimseler kıldı.
Kafir, ALLAH Teala'nın katında mahlukatın en buğuzlusu olduğu halde dünyada onun yapmış olduğu varsa iyiliği zayi etmeyip, ya o iyiliğin karşılığını dünyada vermesi veya o iyiliği yüzünden kıyamet gününde azabını hafifletmesi ALLAH Teala'nın şükründendir.
Müslim'de Ebu Hüreyre (r.a.)'den rivayet edildiğine göre, Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Bir defa bir adam yolda giderken şiddetli susamış. Bir kuyu bularak içerisine inmiş, su içmiş, sonra çıkmış. Bir de bakmış bir köpek dilini çıkarmış soluyor. Susuzluktan toprağı yiyor. Adam:
"Bu köpeğin susuzluğu benim susuzluğum derecesini bulmuş" demiş ve kuyuya inerek mestini su ile doldurmuş, sonra onu ağzıyla tutarak yukarıya çıkmış ve köpeği sulamış. ALLAH da ona şükretmiş ve onu affetmiş" buyurmuştur.
Buhari ile Müslim'in Ebu Hüreyre'den rivayet ettiklerine göre, Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Adamın biri, bir yolda yürürken, bir diken dalı buldu. Onu yoldan attı. ALLAH da kendisine şükredip, onun günahlarını mağfiret etti." buyurmuştur.
Bir kul, kendi nefsine iyilik yapınca ALLAH Teala ona şükreder. Kul ise ancak kendisine iyilik yapana şükreder.
"Şükür", iyiliği iyilikle karşılamak demek olup, ALLAH Teala da rızası için yapılan azıcık bir iyiliğe bile büyük sevaplar verir, onu büyültür. Nimet esasen kendisinin olduğu halde onun şükrünü bilip de ALLAH için ALLAH'ın harcanmasını emrettiği yerlere harcıyanların hem daha güzel, daha ziyadesiyle sevabını çoğaltır, hem de kadirlerini yükseltir. Buna göre, "Şekür" ismine ALLAH'dan daha layık kim olabilir?
Şu ayet-i kerimeyi düşününüz:
"Eğer siz şükreder ve inanırsanız ALLAH size ne diye azap etsin? ALLAH şükredenlerin mükafatlarını verir, yaptıklarını bilir" (Nisa/147).
Cenab-ı Hak'kın şükrü, kullarının çalışmalarının boşa gitmesini kabul etmediği gibi, günahsız kullarına boş yere azap etmeyi de kabul etmez.
"Şekür" sıfatıyla muttasıf olan ALLAH, iyilik yapanın ecrini zayi etmez ve günahsız olana da azap etmez. ALLAH'ın şükrü, şükreden mü'mine azap etmemeyi ve şükreden mü'minin amelini zayi etmemeyi gerektirir. Çünkü Cenab-ı Hak'kın bunları yapması "Şekür" sıfatının gereklerindendir. Cenab-ı Hak, bunların zıdlarını yapmaktan münezzehdir.
Nitekim Cenab-ı Hak, "Hamid" ve "Gani" gibi kemal sıfatlarına zıd olan ayıplardan ve noksanlardan da münezzehdir. Zerre kadar imanı bulunan kulunu cehennemden çıkarması, ALLAH'ın şükründendir.
Kullarından birinin insanlar arasındaki makamını yükseltmesi, namını yüceltmesi, onu meleklerine ve mü'min kullarına bildirmesi, ALLAH'ın şükründendir.
Nitekim Firavn hanedanından bir zat önce imanını gizliyordu. Fakat, Firavn, Musa (a s.)'yı öldürmek istediğinde onun karşısına çıkıp, büyük mücadele verdiği için Cenab-ı Hak ona şükredip onun makamını yükseltip; onu medh-ü sena edip, kulları arasında onun namını yüceltmiştir.
Hatta o zat, "Al-i Firavn'ın mü'mini" diye meşhur olup, Kur'an-ı Kerim'de onun Firavn'a ve Al-i Firavn'a karşı olan nutuklarını, mücahede ve mücadelesini açıklayan süreye "Mü'min Suresi" denilmiştir.
Yine Cenab-ı Hak, Habib Nessar'ın, "Sahib-i Yasin" diye meşhur olan bu kahraman fedainin, bu büyük mücahidin hakka davetine şükredip, makamını ve namını kulları arasında yükseltmiştir.
Cenab-ı Hak'kın şükrü ile mağfireti arasında mü'minler helak olmazlar.
Çünkü ALLAH "Gafur" olup, zelleleri, hataları, kötülükleri ve günahları af ve mağfiret eder.
ALLAH "Şekür" olup, az bir amele ve azıcık bir iyiliğe bile şükredip büyük ecirler, sevaplar ve mükafatlar verir.
Gerçek "Şekür" Cenab-ı Hak olunca, O'nun katında insanların en sevimlisi "şükür" sıfatıyla muttasıf olan kimsedir. Nitekim ALLAH katında insanların en buğuzlusu da nankör olan kimsedir.
Netice olarak:
"ALLAH katında insanların en sevimlisi ALLAH'ın sıfatlarıyla muttasıf olan kimsedir. ALLAH katında insanların en buğuzlusu ise, ALLAH'ın sıfatlarının adlarıyla muttasıf olan kimsedir. "
Bundan dolayı Cenab-ı Hak, nanköre, zalime, merhametsize, cimriye, korkağa, gıybet edene ve kötü kimselere buğz eder.
ALLAH Güzeldir, güzelliği sever.
ALLAH Alim'dir, alimleri sever.
ALLAH Rahim'dir, merhamet edenleri sever.
ALLAH ihsan edicidir, iyilik edenleri sever.
ALLAH Şekur'dur, şükredenleri sever.
ALLAH Sabur'dur, sabredenleri sever.
ALLAH Cömerttir, cömertleri sever.
ALLAH Settardır, kötülükleri örtenleri sever.
ALLAH Kadir'dir, acizliği kınar.
ALLAH katında kuvvetli mü'min, zayıf mü'minden daha sevimlidir.
ALLAH affedicidir, affedenleri sever.
ALLAH Tektir, teki sever.
Tevfik ALLAH'dandır.