Ruhbanlık

 

“Ruhbanlık”, rahip veya rahibe adı verilen din adamları­nın özel yaşama biçimidir. Hristiyanlığın bazı mezheplerine mensup rahipler sınıfı evlenmezler. Dünya işlerini, çalışıp ka­zanmayı bir yana iterek, kendilerini kiliseye adamışlar veya manastır denilen ibadethanelere çekilmişler ve bu suretle Allah'a daha yakın olacaklarına inanmışlardır. Bu insanlar, ruhanî otoriteye sahip olduklarına inandıkları için bu otoriteyi Allah ile kul arasına girmek şeklinde kullanmak istemişler ve kullanmışlardır. Bu durum dolayısıyja Türkçemiz'de “ruhbanlık” tabiri, bazan Allah ile kul arasına girmek anlamında da kulla­nılır,               

İslâmiyet her iki anlamıyla da daha çok Hristiyanlığın açık niteliği olan ruhbanlığı kabul etmemiştir. Kur'an'da “İcad ettikleri ruhbanlığı, biz kendilerine farz kılmamıştık. Allah'ın rızasını isteyerek bunu çıkardılar, ama gereği gibi de uyma­dılar”[214] buyurularak bu durum kınanır. Bilindiği üzere İslâm'da insan birçok sosyal görevler de yüklenmiştir. İslâm'da aile ve cemiyet hayatından kopmak, dünyayı terketmek doğru bir hareket olarak görülmemiştir. Dinimiz her mü'minin aile nafakasını temin etmeyi, namaz ve oruç gibi farz kılmıştır. Kur'an'da “Allah'ın sana verdiklerinde âhiret yurdunu ara, dünyadan da nasibini unutma”[215] buyurulmuştur. İslâm dinî, madde ile manayı, ruh ile bedeni, âhiret ile dünyayı dengeli ve ahenkli bir şekilde ele almıştır. Bu sebeple, bunların yalnız birine yönelip, diğerleri bir yana bıra­kılamaz.

İslâm dininin Allah, dünya, insan ve dindarlık karşısın­daki tutumu, ruhbanlığın doğmasına asla izin vermemiştir. Dünya için çalışmanın yanısıra, insanın sosyal görevlerini yerine getirmesini ve bu arada evlenip aile yuvası içinde kişilik kazanmasını emretmiştir. İslâm dinî, cinsî arzuları sınırsız ve başıboş bırakmadığı gibi, bu arzuları durdurmayı, bu tabii arzuları öldürmeyi ve ezmeyi de yasaklamıştır. Dindarlığın bu gibi aşırılıklarla hiçbir ilgisi yoktur. Müslüman için önemli olan, tabii arzularını aklının ve iradesinin denetiminde tutmaktır; onları reddetmek veya esiri olmak değildir. İslâm dinî ibadet gayesiyle de olsa, evlenmeden kaçınmayı asla hoş görmemiştir. Sahabeden bazılarının böyle bir eğilim göstermeleri üzerine “Ey iman edenler! Allah'ın size helal kıldığı temiz şeyleri haram kılmayın, hududu aşmayın; doğrusu Allah aşırı gidenleri sevmez”[216] âyeti inmiştir. Aynı eğilim karşısında Hz. Peygamber “Sünnetimi terkeden benden değildir”.[217] buyurmuştur.

Hz. Peygamber, “yüzüne baktığı zaman içini mutlulukla dolduracak bir eş”e sahip olmayı insan için değerli nimetlerden birisi saymıştır.

Allah ile kul arasına girmek de, İslâm'da reddedilmiştir. İnsanlar, Allah ile bağlarını doğrudan kurarlar. Herhangi bir suç ve günah işleme halinde, pişmanlık duyularak tevbe edilir. “Allah tevbe edenleri sever”.[218] Tevbe, hiç kimsenin aracılığına ihtiyaç duymadan yapılır. “Şefaat Allah'ın izni ve adıyla olduğu gibi”[219], “herkes kendi şahsî suçundan ve günahından sorumludur, başkasının günahı ve suçundan sorumlu tutulamaz”[220].

İslâm'ın bu anlayışı karşısında, başka bazı dinlerde olanın tersine, manevî otorite sahibi bir ruhbanlar sınıfı asla oluşmamıştır.


 
[214] Hadîd: 57/27.

[215] Kasas: 28/77.

[216] Maide: 5/87.

[217] Buhârî, Nikâh, 1, Müslim, Nikâh, 1

[218] Bakara: 2/222.

[219] Bakara: 2/255.

[220] İsra: 17/15.

Selamun aleykum ..Dinimizde din adamlarımız sosyal olup her kesimden insana hitap ederler..Olması gerekene bu olup insanlar kendini hayattan soyutlayamaz..Aslında hala daha dinimizin baskıcı olduğunu düşünen kesimler bunu bir kere daha düşünseler  ne kadar isabetli olacaktır..

Dinimiz kolaylık dinidir. Hristiyanlıkta ise rahip ve rahibeler evlenmezler. Bizim İslam dinimiz de denge vardır. Kendini sadece öbür dünya ya adamak değildir olay. Hem bu dünya hem öbür dünya için çalışmaktır. Sosyal hayatta olmaktır. Nefsani arzularını denetim ve kontrol altına alabilmektir. Bu dünyadan asla kopmak değildir. Zira o en kolayıdır. Bu dünya insanlar için imtihan vardır.

Ve aleykümüsselam Rabbim bizleri hristiyanların dinlerini değiştirdiği gibi ruhbanlik yapıp dini yozlastirmayi nasip eylemesin