reyyan
Mon 22 August 2011, 02:35 pm GMT +0200
Tavan Arası
Şubat 2009 122.SAYI
Akif GÜLER kaleme aldı, TAVAN ARASI bölümünde yayınlandı.
Onlar Bunu Hep Yapar
Bugünlerde yaramız, acımız, iç yangımız Gazze’de yaşanan zulüm. Ve tabii ki gündemimiz... Din, tarih, siyaset adına bu zulmün tarifi yapılmaya çalışılıyor. Herkesin uzlaştığı anahtar kelime “Yahudi”.
Yahudi, Kuran-ı Kerim’de de en çok bahsi geçen millettir. Özellikle Hz. Musa a.s.’ın kendi milleti olan Yahudilerden neler çektiği anlatılır. Allah’ın verdiği nimetlere karşı, bu milletin yaptığı akla ziyan nankörlük hayretle hatırlanır.
“Yahudi” birçok şeyi çağrıştıran bir kelime… Mağrur, şükürsüz, ahde vefa göstermeyen, sözünde durmayan, fitne ve fesatta peygamberlerini bile öldürmekten çekinmeyecek kadar ileri gitmiş bir milletin adı. Adeta “nefs-i emmare” nin millet olarak tezahür etmiş hali.
Bu noktadan hareketle lafı fazla uzatmak, malumu ilan etmekten başka bir şey değil. Ancak, kendi milletinin yaptıklarını kabullenmeyen, meşru görmeyen, tıpkı kendine yapılan zulümlerden acı çektiği gibi dindaşları tarafından yapılan zulümden de acı çeken Yahudilere kimsenin bir diyeceği olamaz. Osmanlı’nın kendilerine yaptığı iyiliği minnetle hatırlayan, zulmün her türlüsüne tavır koyan pek çok Musevi vatandaşımız var bizim.
İşin bu tarafını göz ardı etmeden, Yahudi milletini bir de Mesnevi’den okumak lazım.
Mevlâna hazretleri, Hz. İsa a.s.’a iman edenleri yok etmek için Yahudi padişahı ile vezirinin kurdukları tuzağı anlatır. Mesnevi’nin birinci cildinin 350’nci beytinden 768’inci beytine kadar anlatılan bu hikâye şöyle başlar:
“Yahudiler arasında zalim, İsa düşmanı ve Hıristiyan öldüren bir hükümdar vardı. Peygamberlik zamanı ve nöbeti İsa a.s.’ındı. Musa a.s. devri geçmişti. Öyle olmakla beraber o, Musa’nın; Musa da O’nun ruhu mesabesindeydi.
O şaşı hükümdar, Allah yolunda iki yoldaş olan Musa ve İsa’yı birbirinden ayrı gördü. Yahudi hükümdar kalbindeki kirliliğin kini ile o kadar şaşı oldu ki, aman Ya Rabbi, sana sığındık! Ben Musa dininin koruyucusu ve yardımcısıyım diye yüz binlerce mazlum mümini öldürdü. Yahudi hükümdarın sapık ve hileci bir veziri vardı ki, hile ile suyun üstüne düğüm vururdu.
Bu vezir dedi ki, hıristiyanlar canlarını kurtarmak için dinlerini hükümdardan gizlerler. Onları öldürme, öldürmenin faydası yok. Din, misk ve od ağacı değildir ki, kokusu olsun da anlaşılsın. Hükümdar vezire sordu: ‘O halde ne tedbir alalım? Bu hilenin, bu yalanın -yani Hıristiyanlığın- yayılmasına mani olmanın çaresi nedir? Ta ki dünyada dinini ilan eden, yahut gizleyen bir tek hıristiyan kalmasın.’
Vezir dedi ki: ‘Şahım, kulağımı ve elimi kestir, burnumu ve dudağımı yardır. Ondan sonra beni darağacının altına getir. O sırada bir aracı çıksın ve senden affımı istesin. Bu işi tellal çağrılan, kalabalık olan dört yol ağzı bir meydanda yaptır. Ondan sonra beni yanından uzaklaştır ve uzak bir şehre sür ki, hıristiyanlar arasında şer ve fitne çıkarayım.”
Mesnevi’deki hikâye böyle devam eder gider. Merak edenleri Mesnevi’ye havale ederek, kıssadan çıkan hisseyi söyleyelim: “Yahudiler bunu hep yapar.” Ancak bugün biraz farklı. Hilenin, tuzağın yanı sıra bütün bir İslâm dünyasına hatta dünyaya küstahça bir meydan okuma da var.
Doğduğun Yer mi Doyduğun Yer mi?
Kâbusname, Kûhistan hükümdarı İskender b. Kavuş tarafından 1082 yılında Farsça olarak yazılmış ilginç bir eser. Pek çok konuda nasihatler içeren kitaptan yaşlılık ve yolculukla ilgili bir bölümü sunuyoruz. Bakalım bugüne neler söylüyor.
“Yaşlandığında bir yerde yerleşmeye çalış, çünkü yaşlılıkta oraya buraya savrulmak akıllı işi değildir, hele de yoksul olursa. Çünkü yaşlılık bir düşman, yoksulluk başka bir düşman. Bu iki düşmanla yola çıkmak akıllıca bir iş değildir. Eğer mecburî olarak yola çıkmak gerekirse, çaresiz olunca çık.
Eğer Yüce Allah o yolculukta sana yardım ederse ve nimet eline girerse, evine dönmeyi arzu etme. Ki yine yolculuk zahmeti çekmeyesin.
Çünkü kişinin geçimi nerede iyiyse evinin orada olması uygundur. Orada doğdum, orada yaşlandım, demek olmaz. Gerçi ‘vatan ikinci anadır’ derler. Çünkü anasını sevmek nasıl imandan ise vatanı sevmek imandandır dediler; ‘İçinde aç, müflis oturmak imandandır.’ demediler.
Öyleyse işin nerede gelişmişse orayı vatan edin. Çünkü demişlerdir ki: ‘Kazancı nerede ise o yerde olmak saadet belirtisidir.’ Bahtsızların belirtisi odur ki, aç ve dinç otursun, kıtlık çeksin de bu vatanımdır, terk etmem desin. Bu aptallıktır. Görmez misin, Rasulullah s.a.v. Mekke’de doğdu ama tebliğ görevini Medine’de daha rahat yaptığı için oradan ayrılmadı.
Sen de yararlı bir yer bulunca oradan ayrılmamaya çalış. Orada sebat et. Sakın filan yerde fayda daha çok deyip, bir de oraya başıboş varmayasın. Çünkü demişlerdir ki: İyi bir yeri bırakıp daha iyisini bulayım deme, bu hayal ile onu bulamazsın ve olanı da elinden gider.”
Hizmet Onuru
Oğlum, hizmet etmeye bak ki murat atın eyerlensin.
Mertlere hizmet eden kula felek hizmet eder.
Hizmete sarılan kimse dünya afetlerinden korunmuş olur.
Hizmet edenler dostlara karşı şefkatli olur. Yüksektir yerleri cennette.
Hizmet eden kişi bozucu ve âsi olsa da yüz pinti âbidden iyidir.
Allah hizmet edene oruçluların ve gece ibadete kalkanların ecrini verir.
Hizmete bel bağlayan kişi, bilgelik ağacından meyve toplar.
Cennet hizmet edene bağışlanır.Üstelik gazilerin sevabı da verilir kendisine.
Feridüddin Atar k.s., Pendname
Yeni İstanbul
Mimari eserler, fazla çirkinliğe, fazla tuhaflığa karşı dayanaklı değildir. Gülünç bir resim levhasına bakmamak, fena bir şiiri veya ahenksiz bir musikiyi dinlememek suretiyle bunların zararlı etkilerinden ruhumuzu koruyabiliriz; fakat fena mimarın eserinden sakınmak kolay bir iş değildir. (Ahmet Haşim, Bize Göre)