hafiza aise
Thu 22 September 2011, 09:50 am GMT +0200
OĞLUMUN DAVRANIŞLARI
Şubat 2010 53.SAYI
Benim ortaokula başlayan bir oğlum ve biri ortaokul, ikisi liseye giden üç kızım var. En son oğlumun okuluna öğretmeniyle görüşmeye gittiğimde bana oğlumun sürekli kız arkadaşlarıyla oynadığını erkek arkadaşlarının grubuna katılsa da kısa süre sonra ayrılıp tekrar kızları tercih ettiğini, davranışlarının kızlara daha çok benzediğini ve bir uzmanla görüşmemin iyi olacağını söyledi. Tabi önce biraz panikledim. Fakat sonra düşündüğümde aile çevresinde de benzer durumlar olduğunu fark ettim. Eşim işi dışında siyasetle de uğraşıyor ve genellikle eve çok geç geliyor. Çocuklar pazar günü birkaç saatin dışında babalarını göremiyorlar diyebilirim. Bu bir sebep olabilir mi? Bu konuda önerileriniz neler olabilir?
Kıymetli Okuyucum,
Basit gibi görünmesine rağmen önemli bir konuya değinmişsiniz. Çocuklarda cinsel kimlik gelişimi 3-6 yaşlar arasında şekillenir. Çocuk 3 yaşından itibaren iki farklı cinsiyet olduğunu kavramaya başlar ve başka konularda olduğu gibi bu konudaki merakını gidermek için sorular sorar. “Annelerin neden bıyıkları yoktur. Babalar neden etek giymez” gibi. Çocuğun bu konulardaki merakları da elden, ayaktan bahsediyor gibi doğal bir şekilde ve çocuğun anlayacağı kadar yalın bir dille giderilmelidir.
5 yaşından itibaren çocuklar hem kendi hem de karşı cinsin vücudunu daha yakından tanıma eğilimi içine girerler ve daha çok kendi cinsiyetlerine özgü giyinmeye ve davranmaya başlarlar. Erkek çocuğun babasının kravatını takması, kız çocuğunun annesinin eşyalarını kullanması bu sebepledir. Bu konuda çocuklar desteklenmeli. Asla onlarla “komik olmuşsun” şeklinde alay edilmemelidir. Bu yaşlardan itibaren çocuklar, karşı cinsten olan komşu ve akraba çocuklarıyla kapalı bir odada tek başlarına bırakılmamaya dikkat edilmelidir.
Oğlunuzda olduğu gibi bazen bir erkek çocuğun kızlarla arkadaşlık yapıp kız gibi davrandığı, ya da bir kız çocuğun saçlarını kısa kestirip erkek oyunlarını tercih ettiği, erkek çocuğu gibi davrandığı görülebilir. Bu davranışlar ilk zamanlar ailenin diğer üyeleri ya da çocuğun arkadaşları tarafından ilgiyle karşılanabilir. İlgi artıkça davranışlar da tekrarlanabilir. Bu tür davranışlar kısa süreli olduğunda kaygılanmaya gerek yoktur. Ancak uzun süre devam ediyor, hele de kendi cinsine özgü davranışlar giderek azalıyorsa mutlaka üzerinde durulması gerekir. Erkek çocuk için babanın bir model olarak yanında olmaması, sürekli anne ve ablalarla beraber olup onları izlemesi de bu davranışların gelişmesinde bir etkendir.
Yapılacak şey: baba durumun ciddiyetini kavrayıp oğluyla birlikte daha fazla zaman geçirmeli, birlikte berbere, alış verişe, tiyatroya ve benzeri yerlere gitmeli, aile çocuğun erkek arkadaşlar edinmesine yardımcı olmalı, kız çocuğuna benzeyen davranışlarını onaylamamalıdır. Öğretmen ise; birlikte proje hazırlama, resim yapma gibi etkinliklerle erkek arkadaş edinmesini ve bu arkadaşlıkları geliştirmesini sağlamalıdır. Umarım kısa sürede sorunun üstesinden gelirsiniz.
Perihan GÜL