hafiza aise
Fri 16 September 2011, 10:48 am GMT +0200
OĞLUM BENİ UMURSAMIYOR
Mart 2010 54.SAYI
Ben 4 yıllık anaokulu öğretmeniyim. 8 aylık bir oğlum var. Doğduğundan beri annem bakıyor. Ben işten eve gittiğimde oğlum benim geldiğimi umursamıyor gibi; pek tepki vermiyor. Sizce bu durum doğal mı? Bu durumu azaltmak için neler yapabilirim? Çalışan bir anne olarak çocuğuma her konuda nasıl yaklaşmalıyım?
ZEYNEP ACAR
Değerli Zeynep Öğretmen,
Çalışan başka annelere de yardımcı olabilmek için sorunuzu biraz daha geniş çerçevede cevaplamak istiyorum. Bilindiği gibi çocuk bir yaşına kadar konuşamaz ama konuşulanları ve etrafta olup biteni hep kaydeder. Yapılan araştırmalar göstermiştir ki gebeliğin son aylarından itibaren bir çocuk sevilip sevilmediğini, istenip istenmediğini belleğine kaydetmeye başlamaktadır. Yani çocuk sadece düşüncelerini değil duygularını da kaydetmektedir.
Çocuk doğduktan sonra ilk 6 ayda kendisini annesinin bir parçası olarak gördüğü için bu dönemde annenin ilgilisini ve şefkatini hissetmesi onun kişilik gelişimi açısından çok önemlidir. Sonraki ilk 4 yılının da kişilik gelişimi ve duygusal gelişim açısından hayati bir önemi vardır. Hayata ve insanlara karşı temel güven duygusunun oluştuğu bu dönemde anneyi sığınacağı güvenli bir yer olarak görür. Kendini güvende hissetmezse müthiş bir tehdit altında olduğunu sanır ve korkar. Bu korkuların oluşmamasına dikkat edilmelidir.
Güven duygusunun gelişmesi açısından anne-bebek ilişkisi önemlidir. Ancak burada hayati öneme sahip olan şey bebekle kurulacak olan teke tek ilişkidir. Tabidir ki ideal olanı teke tek ilişkinin anneyle kurulmasıdır. Ancak zaruret durumunda annenin dışında bebeğe bakan biriyle de kurulabilir. Sizin çocuğunuzda olduğu gibi annenin çalışması durumunda bebek, kendisiyle aynı yoğunlukta, aynı şekilde ilgilenen bir başka kişiyi de benimser. Burada önemli olan annenin çocuğunu bir anda değil alıştırarak bırakması ve güvenilir bir bakıcı bulup onu değiştirmemesidir. Ayrıca babanın da anneye destek olması gerekir.
Bebeğinizin umursamıyor gibi davranmasından ziyade onunla geçireceğiniz zamanın kaliteli olması önemlidir. Kaliteli zaman geçirmek demek “nitelikli ve sürekli” beraberlik kurmaktır. “Nasıl olsa emin ellerde, annem en güzel şekilde bakıyor, yeterince ilgileniyor” diye düşünmeden, her akşam beraber olduğunuzda onu kucaklamalı, onunla göz teması kurmalı, oynamalı ve konuşmalısınız. Bunları ara ara mutlaka yapıyorsunuzdur, ancak bebek açısından süreklilik önemlidir. Bebeğin annenin kokusunu duyması kendini güvende hissetmesi için önemlidir. Her gün kısa da olsa annesiyle nitelikli ve sürekli bir ilişkisi olan çocuk annesinin çalışmasını tolere edebilir.
Çocuk eğer anneanne-babaanne tarafından bakılıp büyütülüyorsa, bakan kişi ayrı bir şehirde değil, sizde olduğu gibi yakın bir yerde oturmalı ve anneyle tutum birliği içinde olmalıdır. Birinin evet dediğine diğeri hayır dememelidir. Toruna duyulan yoğun sevgi, çocuğun disiplinsiz yetişmesine sebep olmamalıdır. Çünkü çocuğun kişilik gelişiminde sevgi kadar doğru yöntemlerle verilmiş disiplin de önemlidir. Unutmayın; iyi ve başarılı bir insan olmak önemlidir ancak iyi anne-baba olmak daha önemlidir.
Perihan GÜL