hafiza aise
Fri 7 October 2011, 11:12 am GMT +0200
OĞLUM BENDEN GÜN GEÇTİKÇE UZAKLAŞIYOR
Nisan 2009 43.SAYI
Değerli Adem Bey,
Ben 39 yaşındayım ve 18 yaşında bir erkek ve 14 yaşlarında bir kız çocuğu babasıyım. Benim sorunum oğlumla ilgili. Oğlum çok güzel bir çocukluk geçirdi ve bu güne kadar arkadaş gibiydik. Özellikle lise yıllarından itibaren bana her türlü sorununu anlatabilecek kadar güzel diyaloglarımız vardı. Her türlü olayını bana rahatlıkla anlatırdı. Sorunlar yaşadığında ona yol gösterirdim. Ergenlik dönemine girdiğinde de iki yetişkin erkek olarak oturduk ona hayatın tüm gerçeklerini anlattım. Ama ne oldu ise son bir yıldır oğlumu tanıyamaz oldum. Bana karşı artık çok soğuk davranıyor, konuşmak istemiyor. Bu duruma çok üzülüyorum.
Ne yapmalıyım, ona nasıl yaklaşmalıyım?
Hasan E. / İzmir
OĞLUNUZA ARKADAŞ DEĞİL, BABA OLUN...
Değerli kardeşim,
“Ergen babası olmak kadar zor bir şey var mı acaba?” diye düşündüm sizin mesajınızı okuduğumda. Çünkü erkek çocuklar ergenlik dönemine girdiğinden itibaren babalarından uzaklaşır. Baba kalbi de bu duruma –sizde olduğu gibi– burkulur, üzülür. Baba şöyle bir elini oğlunun başını okşamak üzere uzatsa, çocuk sanki uzanan el düşman eliymiş gibi başını kenara çeker, babasının kendisine dokunmasını istemez. Bu sadece sizin sorununuz değil, tüm ergen babalarının klasik sorunudur. O yüzden bu konuda endişe etmeyin. Ama mesajınızda bahsettiğiniz bir konu var ki asıl ondan endişe edin. O da, oğlunuzla arkadaş gibi olma konusu. Bir baba çocuğu ile arkadaş olmakla değil, çocuğuna baba gibi baba olmakla övünmelidir. Oğlunuzun kız arkadaşlarını konuşuyor olmak, onun gözünde sizi değerli kılmaz, bilakis değersizleştirir. Öte yandan ergenlik ile ilgili bilgilendirici konuşmaları da yine sizin yapmamanız gerekirdi. Çünkü erkek ergen çocuklar babaları ile arasındaki “hayâ” perdesini yırtmamalıdır. Ergen erkek çocuğun, ergenlik sorunlarını babası ile değil, çocuğun çevresinde itimat edilebilecek üçüncü şahıslarla konuşmasını sağlamalıdır. Yerinizde olsam, oğlunuzla arkadaşlık kurmayı bırakır, ona ihtiyaç duyduğu bir baba güvencesini vermek için yeniden toparlardım kendimi. Oğlunuzun ergenlik problemleri bittiğinde sizi kendi seviyesinde bir arkadaş olarak değil, sırtını yaslayacağı bir baba olarak görmesi daha uygun olur.
Selamlar.
Adem GÜNEŞ