aysegul999
Thu 6 August 2015, 03:28 pm GMT +0200
NE OKUYACAĞINA NASIL KARAR VERMELİYİZ?
Perihan GÜL
Temmuz 2015 118.SAYI
Perihan Hanım,
Oğlum 14 yaşında. Liseyi açıktan okuyup medrese eğitimi almasını istiyorum ama çocuğum istemiyor. Onu yatılı kurslara göndermek konusunda tavrımız nasıl olmalı? Oğlumu dini konulara teşvik etmek istiyorum ama onun aklı hep boş işlerde, gezmede vs. Akşam eve zor geliyor. Beni yatılı olmayan kurslara gönder diyor. Ne yapmalıyım sizce, yatılı kurslara göndermek konusunda tavrımız ne olmalı? Onu nasıl ikna edebilirim?
Fatma A.
Değerli Okurumuz,
Hepimizin bildiği gibi ilk gençlik çağı oldukça fırtınalı bir dönemdir. Hem bedensel hem de ruhsal yönden değişim ve gelişim çok hızlıdır. Gençlerin duygularında iniş çıkışlar başlar. Çabuk üzülür, çabuk sevinir, çabuk öfkelenirler. Önceleri dengeli bir çocuk iken bir bakarsınız aniden tepki veren, tepkilerini önceden kestiremediğiniz bir birey oluverirler. Yaptıklarında bir mantık aramaksızın bazen sırf anne babaya karşı gelmek için sizin söylediklerinize karşı çıkarlar.
Zayıflık, şişmanlık, uzun boy, kısa boy, giyim-kuşam, görünüm zihinlerinde çok fazla önem arz etmeye başlar. Ayna karşısında veya banyoda dakikalarca kalabilirler. Bazılarında ders başarısı düşer, yeme dengesi bozulur. Bir yandan birçok şeye ilgileri artar diğer yandan gelgeç heveslidirler. Dengesizlikleri; biraz da ruhsal gelişimlerinin beden gelişimlerine göre daha yavaş olmasından kaynaklanmaktadır.
Bu dönemde arkadaş grubu daha bir önem
kazanır. Aile ikinci plana itilir. Ancak bir yandan da anne babanın destek olmasına, denetlemesine muhtaçtırlar. Bütün bunları yaparken aslında kendi kimliklerini kişiliklerini oluşturmaya çalışmaktadırlar.
Kiminde daha sakin kiminde daha çalkantılı geçmekle beraber, her genç bu süreci bir şekilde yaşar. Anne babasıyla ilişkileri sağlıklı olan gençler bu dönemde birtakım hatalara düşseler de geri dönüş yapmasını bilirler. Önemli olan sağlıklı iletişimi ve sağlıklı ebeveyn evlat ilişkisini korumaya gayret etmektir. Gerisi zamanla düzelir inşallah.
Bu açıklamalardan sonra oğlunuzu ele alırsak: Oğlunuz da ergenliğin getirdiği çalkantılı dönemi yaşayan çocuklardan biri. “Aklı hep boş işlerde” demişsiniz. Ona “neyi önemsemesi ve niye önemsemesi” konusunda öneriler sunmanız, yardımcı olmanız gerekir. Hedef ve ideali olan çocuklar, bunlar için çalışmayı bir ihtiyaç olarak görürler. Bunu yapacak olan da sizlersiniz; bir de hayatının içinden, onu tanıyan ve onu seven insanlar.
Çocuklara doğru hedefler ve idealler kazandırılmadığında, ya boş işlerle uğraşırlar ya da çevreden edindikleri yanlış ideallerin peşinden giderler.
Bir çocuğu zorla istemediği bir kursa göndermek bana uygun gelmiyor. Ancak şartları iyi bir kurs ise, orada kendisini anlayan ve değer veren öğretmenler varsa ve kendini ifade etme şansı bulabilirse çocuk önceleri gitmemek için dirense de daha sonra o ortamı sevebilir. Oğlunuzun ders başarısını ve çevrenizdeki okul seçeneklerini en iyi siz biliyorsunuz.
Önemli olan çocuğunuzun ilerde ne olacağına karar vermek değildir. Bu konuda ona yol göstermek ve destek olmaktır. Fen-matematik bilimleri, sanat, sosyal bilimler ya da dini ilimler noktasındaki tercihi “Ben öyle istiyorum” diye ebeveynin belirlemesi doğru olmaz.
Medrese tahsili yapıp iyi bir müderris olması aliyyülala olur tabii ki. Ancak dini bütün bir mühendis, doktor, sanatkar ya da herhangi bir meslek sahibi de olsa hep bu bilinçle insanlara hizmet edecektir.
Oğlunuzun okuyacağı okul muhtemeldir ki onun gelecekteki mesleğini de belirleyecektir. Dolayısıyla bu seçimi yaparken ne sadece çocuğunuzun ne de sizin istediğiniz olmalı. Rehber öğretmeni, sizler ve oğlunuz birlikte oturup -hatta belli başlı ders öğretmenlerinin de görüşünü alarak- bir karar vermeniz daha doğru olur.
Selam ve dua ile...