neslinur
Sat 10 July 2010, 02:22 pm GMT +0200
Müslüman’ın Şerefi
Müslüman; şerefli olmalı, kimseye boyun eğmemelidir. O, ancak Allah’a ve O’nun elçisi Hz. Muhammed’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) itaat eder. El-etek öpmek, riyakârlık yapmak, âcizlik göstermek Müslüman’a yakışmayan durumlardır. Nakledeceğimiz hadîste, Peygamber Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) bir Müslüman’ın hiç kimsenin karşısında alçalmasını hoş görmediği ve dolayısıyla dilenciliği yasakladığının örneği bulunmaktadır.
Bir kişi, Hz. Peygamber’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) gelerek bir şeyler istedi. Peygamber Efendimiz, ona “Evinde bir şey var mı?” diye sordu. Adam “Hayır bir şeyim yok, yalnız bir çul var. Bir parçasını üstümüze örtüyor, bir kısmını da altımıza seriyoruz. Bir de su içtiğimiz bardak var.” Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem): “O çul ve bardağı bana getir.” buyurdu. Adam onları getirdi. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) bunları eline aldı ve “Kim bunları satın almak ister?” buyurdu. Orada bulunan birisi “Ben bir dirheme alırım” dedi. Hz. Peygamber bir kaç defa “Kim bir dirhemden fazla verir.” buyurdu. Bir başka adam “Bunları iki dirheme alırım.” dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem), çul ve bardağı iki dirhem veren adama sattı. Sonra parayı dilencilik yapmak isteyen şahsa verdi ve “Bir dirhem ile yiyecek satın al, aile fertlerine yetiştir. Diğer dirhem ile bir balta al, bana getir.” buyurdu. Adam, söylenileni yaptı. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), baltaya bir sap yaptı, sonra “Git, bununla odun kes, on beş gün sonra seni göreyim.” buyurdu. Adam, odun toplayıp satmaya başladı. On beş gün sonra on dirhem biriktirmiş olarak geldi. Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) ona: “Biriktirdiğin paranın bir kısmı ile yiyecek, bir kısmı ile de giyecek al.” buyurdu ve şöyle devam etti: “Çalışarak geçimini sağlaman senin için Kıyamet Günü’nde yüzünde dilenciliğin çirkin izi bulunarak gelmenden daha hayırlıdır.”
Bu hadîs aynı zamanda bir devlet başkanı olarak Resûlullah Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) halkıyla yakından ilgilendiğini ve dilencilik gibi sosyal problemleri önlediğini de göstermektedir.
Müslüman; şerefli olmalı, kimseye boyun eğmemelidir. O, ancak Allah’a ve O’nun elçisi Hz. Muhammed’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) itaat eder. El-etek öpmek, riyakârlık yapmak, âcizlik göstermek Müslüman’a yakışmayan durumlardır. Nakledeceğimiz hadîste, Peygamber Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) bir Müslüman’ın hiç kimsenin karşısında alçalmasını hoş görmediği ve dolayısıyla dilenciliği yasakladığının örneği bulunmaktadır.
Bir kişi, Hz. Peygamber’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) gelerek bir şeyler istedi. Peygamber Efendimiz, ona “Evinde bir şey var mı?” diye sordu. Adam “Hayır bir şeyim yok, yalnız bir çul var. Bir parçasını üstümüze örtüyor, bir kısmını da altımıza seriyoruz. Bir de su içtiğimiz bardak var.” Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem): “O çul ve bardağı bana getir.” buyurdu. Adam onları getirdi. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) bunları eline aldı ve “Kim bunları satın almak ister?” buyurdu. Orada bulunan birisi “Ben bir dirheme alırım” dedi. Hz. Peygamber bir kaç defa “Kim bir dirhemden fazla verir.” buyurdu. Bir başka adam “Bunları iki dirheme alırım.” dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem), çul ve bardağı iki dirhem veren adama sattı. Sonra parayı dilencilik yapmak isteyen şahsa verdi ve “Bir dirhem ile yiyecek satın al, aile fertlerine yetiştir. Diğer dirhem ile bir balta al, bana getir.” buyurdu. Adam, söylenileni yaptı. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), baltaya bir sap yaptı, sonra “Git, bununla odun kes, on beş gün sonra seni göreyim.” buyurdu. Adam, odun toplayıp satmaya başladı. On beş gün sonra on dirhem biriktirmiş olarak geldi. Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) ona: “Biriktirdiğin paranın bir kısmı ile yiyecek, bir kısmı ile de giyecek al.” buyurdu ve şöyle devam etti: “Çalışarak geçimini sağlaman senin için Kıyamet Günü’nde yüzünde dilenciliğin çirkin izi bulunarak gelmenden daha hayırlıdır.”
Bu hadîs aynı zamanda bir devlet başkanı olarak Resûlullah Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) halkıyla yakından ilgilendiğini ve dilencilik gibi sosyal problemleri önlediğini de göstermektedir.