hafız_32
Thu 16 September 2010, 02:17 pm GMT +0200
Mü´min Suresinden Ayetler
Meâlî
“Yoksa, yer yüzünde dolanmadılar mı ki, kendilerinden evvel gelenlerin akıbetleri nasıl olduğunu göreler? işte yer yüzünde kuvvetçe, asan medeniyetçe kendilerine faik iken günahları yüzünden Allah ötekileri helâk etti; hem onları Allahm azabından bir kurtaran da olmadı.” [100]
Tefsiri
Ayeti celile El´mumin suresine mensup olmakla beraber [101] mealini anlatan ayeti kerimeye Kitabullahı ´n böyle bir çok yerinde tesadüf olunur.
Hakikat, insan kafa gezdirmemek şartiyle gezer; uğradığı yerlerde, ağzını değil, gözünü açarsa pek büyük İbretler görür. Hele[102] biz şarkılar için devri alem seyahatine pek o kadar zira memleketimizin her köşesinde büyük büyük santanatlar, koca koca milletler kaynamış; toprağımızın neresine eşsek bakıyoruz ki, orada başlı başına yatıyor!
Vaktiyle yerin yüzünü bizden çok hem kıyas kabul etmeyecek kadar kuvvetlerini, santanatlarına, medeniyetlerini, samanlarına, servetlerine kıyamete kadar şahadet edebilecek eserler bırakan bu milletler acaba hangi zerzerenin, hangi tufanın, hangi kıyametin teysiriyle geçmişler? Hangi inkılabı elimin kurbanı bi günahı olarak bu alemden gitmeşler?
Haliyle varit olacak bu suali hal etmek için tarihi karıştırırsak anlıyoruz ki, bütünl o felaketler, çöküşler, o yok oluşlar Peygamberin gösterdiği doğru yolda gitmemekten ileri gelmiş.
Peygamberler, Allahü zülcelal tarafından insanlara hem dünyada, hem ukbada mesudiyetlerini mesuliyetlerini üzerlerine aldıkları birer nizam tebliğ ediyorlar. Bu alemi hilkatte cari olan Kavanini İlahiyeyi kendilerine bildiriyorlar. İşte bu kanunların müktezasına tefhiki haraket ederseniz dünyada iyi bir hayat ile yaşar; Ukbada ise ebedi nimetlere mahsar olursunuz. Yok, Allahın emirlerini dinlemezsiniz her iki dünyadada belalızı bulursunuz diyorlar.
Milletler bu iyi tebliğatı dinledikçe; fıtratın ezeli, ebedi, kanunlarına itaatten ayrılmadıkça ; maddi manevi her türlü feyzi her türlü terakkiyi elde ediyorlar. Bilakis, o tebliğatın gerçekliğine ,semaviyetine inanmıyacak; o kanunların katiyetinden, istisna kabul eylemiyeceğinden zuhul edecek bir hale gelince hüsran bataklıklarına inip gidiyorlar.
Hem o yalnız ilahi emirlerin yalnız ilahi olduğuna iman etmek bir cemaati kurtarmıyor; onlara hakkiyle sarılmak, onların gösterdiği yoldan sapmamak icap ediyor. İsyanlar, tuğyanlar, fitneler, tefrikalar, sefahetler, tembellikler, anlaşmazlıklar, cehaletler musallat oldukları milletleri izmihlal uçurumana mutlaka sürüklüyor.Artık bu belalar ister imansızlık yüzünden neş’et etsin, isterse esasa inanıldığı halde amale karşı ileri gelsin, ayni kayıtsızlıktan ve dikkatsizlikten acı neticeyi hazırlamaktan kabil değil geri kalmıyor…
Öyleyse bizde gözümüzü açalım.tarihi öyle masal dinler gibi dinlemeleyelim. Kendimiz için her vak’adan ibretler hisseler almıya çalışalım. Gezdiğimiz, uğradığımız memleketlerin yalnız havasiyle suyu hakkında malumat edinmekle kalmayarak daha büyük hakikatlari de öğrenmeye gayret edelim.