sümeyra
Sun 15 January 2012, 11:55 pm GMT +0200
Mucize Nasıl Meydana Gelir?
Mucize, bütün İşlerde mutlak irade ve ihtivar sahibi olan Cenâb-ı Hak'ın fiilidir. Cenâb-ı Hak dünya ve ahirette insanları kurtuluşa dâvst etmeleri için resuller gönderir. Bu resullerin peygamberlik iddialarını tasdik için de, peygamberlerinin elinden mucizeler izhar eder.
Nasıl ki, peygamberlik kisbî değil vehbî ise, yani bir kimsenin peygamber oluşu, herhangi bir şarta ve çalışmaya tâbi olmayıp, Allah'ın, dilediği kimselerden seçmssi ile olursa; mucizenin izharı için de, daha önceden çalışmak ve hazırlanmak gibi şartlar yoktur. Mucize, istendiği veya lâzım olduğu an, Allahü Teâlâ, peygamberinin elinden mucizeyi izhar eder. Mucizenin akabinda de, ne-bîlik iddiastnda bulunan kimsenin doğruluğu hakkındaki bilgiyi yaratır. Böylece, herkes, bu kimsenin elinde zuhur eden mucizenin, onun psygam-borliğine delâlet ettiğini anlar ve bilir.[250]
Peygamberlerin en büyük mucizeleri; kendi zamanlarında geçerli olan, kuvvetli ve azametli görünen hadiseler cinsinden vuku bulmuş, bu ha-disalerin azametini kırmış ve mucizenin insan gücüyle olmadığını, ancak Allah'tan olduğunu ve mucizeyi İzhar edenin de Allah'ın elçisi olduğunu İspatlamıştır.
Hz. Musa zamanında sihir çok meşhurdu. İnsanlar, sihirle birbirini mağlûp ediyorlar ve bununla aşın derecede öğünüyorlardı. Hz. Musa'nın en büyük mucizesi olan asa, yılan oldu. Bütün sihirbazların yılan şeklinde gösterdikleri bütün ipleri yutup meydanda hiç bir şey bırakmadı. Hz. Mira eline alınca tekrar asa oldu. Bunu gören bütün sihirbazlar, Musa'nın asasının sihirle alâkası olmadığına hükmettiler. Zira kendileri, sihir.ilmini bütün İnceliklerine kadar biliyorlardı. Hz. Musa'nın yaptığı, ancak bir mucize olabilirdi. Çünkü insan işi değildi. O hak, Musa'nın dedikleri doğruydu. Bu mucize, o günün sihirle meşgul o!an âlimlerine, hakkı kabul ettirdi. Hepsi birden secdeye kapandılar. Firavun'un ölüm tehditlerine ve sehpaya çektirmesine rağmen bu âlimler:
«Âlemlerin Rabbına, Musa ve Harun'un Rabbına iman ettik» dediler.[251]
Hz. İsa zamanında ise tıp ilmi meşhurdu. Allah (C.C.) da, Hz. İsa'ya körleri iyi etmek ve ölüleri diriltmek gibi mucizeler verdi. Böyle olunca, bütün doktorlar, bunun bir harika olup, insan gücünün dışında olduğunu kabul ettiİer. Hz. İsa'nın peygamber olduğunun haklılığına bu mucizeleri delil saydılar.
Hz. Davud zamanında musikî ve Hz. Muham-med zamanında da fesahat ve belagat çok ileri gitmişti. Arap şairleri, birbirleriyle şiirle yarış eder ve birbirİ3rine karşı üstünlük taslarlardı. Galip gelenlerin şiirleri Kâba duvarlarına asılır; bu . hal kendileri ve kabileleri için iftihar vesilesi olurdu. Fesahat ve belagat, Arap dünyasının en büyük ilmi idi.
Allah (C.C.) Muhammed (S.A.V.)'i Kur.an-ı Kerim ile gönderdi. Kur'anın fesahat ve belagatı karşısında bütün edipler sustu. Şairlerin dili tutuldu. Kabe'ye asılan bütün kasideleri, sahipleri, utançlarından alıp götürdüler. Kur'an'ın beşer gücünün üstünde olduğunu herkes kabul etti. İnsaf sahipleri, bununla, peygamberin doğruluğuna de-lü getiriyor Kur'an'ın Allah kelamı olduğuna inanıyor ve Müslüman oluyorlardı, inat edenlerle haset edenler ise; öfkelerinden, Firavun gibi, küfr üzere geberip gidiyorlardı. Kur'an-ı Kerim, bunların hepsine meydan okuyordu.
«(Habibim) de M: 'Andolsun, İns ve cin, şu Kur'a-mn benzerini (meydana) getirmek için bir araya top-lansa, yekdiğerine yardıma da olsalar, yine onun benzerini getiremezler.'»[252]
Bu çağrı karşısında kudretsiz kalan ve fikrî münazaradan kaçınan kâfirler ve hâsidler, işi zorbalığa döküyorlar, iftira atıyorlar ve kılıca sarılıyorlardı.
Hülâsa; bütün peygamberlere, Allah (C.C.), çeşitli mucizeler vermiş ve bu mucizelerle peygamberlerinin nübüvvetlerini ve doğruluklarını tasdik etmiştir. [253]
Keramet [254]
Keramet; peygamberlik iddiasında bulunmayan, fakat dinin bütün hükümleriyle tamamiyle amel eden salih kimselerden zuhur eden harikalardır. Bu harikalar, o salih mü'minlerin velilik mertebesine ermiş olduklarını gösterir. [255]
İrhasat
İrhasat; peygamber olacak kimselerde peygamberlik gelmezden önce görülen ve nübüvvetin temellerini kuvvetlendiren harikalardır. Hz. İsa'nın beşikte iken konuşması, ve Hz. Muhammedi daima bir bulut takip etmesi bu kabildendir. [256]
Mucize, bütün İşlerde mutlak irade ve ihtivar sahibi olan Cenâb-ı Hak'ın fiilidir. Cenâb-ı Hak dünya ve ahirette insanları kurtuluşa dâvst etmeleri için resuller gönderir. Bu resullerin peygamberlik iddialarını tasdik için de, peygamberlerinin elinden mucizeler izhar eder.
Nasıl ki, peygamberlik kisbî değil vehbî ise, yani bir kimsenin peygamber oluşu, herhangi bir şarta ve çalışmaya tâbi olmayıp, Allah'ın, dilediği kimselerden seçmssi ile olursa; mucizenin izharı için de, daha önceden çalışmak ve hazırlanmak gibi şartlar yoktur. Mucize, istendiği veya lâzım olduğu an, Allahü Teâlâ, peygamberinin elinden mucizeyi izhar eder. Mucizenin akabinda de, ne-bîlik iddiastnda bulunan kimsenin doğruluğu hakkındaki bilgiyi yaratır. Böylece, herkes, bu kimsenin elinde zuhur eden mucizenin, onun psygam-borliğine delâlet ettiğini anlar ve bilir.[250]
Peygamberlerin en büyük mucizeleri; kendi zamanlarında geçerli olan, kuvvetli ve azametli görünen hadiseler cinsinden vuku bulmuş, bu ha-disalerin azametini kırmış ve mucizenin insan gücüyle olmadığını, ancak Allah'tan olduğunu ve mucizeyi İzhar edenin de Allah'ın elçisi olduğunu İspatlamıştır.
Hz. Musa zamanında sihir çok meşhurdu. İnsanlar, sihirle birbirini mağlûp ediyorlar ve bununla aşın derecede öğünüyorlardı. Hz. Musa'nın en büyük mucizesi olan asa, yılan oldu. Bütün sihirbazların yılan şeklinde gösterdikleri bütün ipleri yutup meydanda hiç bir şey bırakmadı. Hz. Mira eline alınca tekrar asa oldu. Bunu gören bütün sihirbazlar, Musa'nın asasının sihirle alâkası olmadığına hükmettiler. Zira kendileri, sihir.ilmini bütün İnceliklerine kadar biliyorlardı. Hz. Musa'nın yaptığı, ancak bir mucize olabilirdi. Çünkü insan işi değildi. O hak, Musa'nın dedikleri doğruydu. Bu mucize, o günün sihirle meşgul o!an âlimlerine, hakkı kabul ettirdi. Hepsi birden secdeye kapandılar. Firavun'un ölüm tehditlerine ve sehpaya çektirmesine rağmen bu âlimler:
«Âlemlerin Rabbına, Musa ve Harun'un Rabbına iman ettik» dediler.[251]
Hz. İsa zamanında ise tıp ilmi meşhurdu. Allah (C.C.) da, Hz. İsa'ya körleri iyi etmek ve ölüleri diriltmek gibi mucizeler verdi. Böyle olunca, bütün doktorlar, bunun bir harika olup, insan gücünün dışında olduğunu kabul ettiİer. Hz. İsa'nın peygamber olduğunun haklılığına bu mucizeleri delil saydılar.
Hz. Davud zamanında musikî ve Hz. Muham-med zamanında da fesahat ve belagat çok ileri gitmişti. Arap şairleri, birbirleriyle şiirle yarış eder ve birbirİ3rine karşı üstünlük taslarlardı. Galip gelenlerin şiirleri Kâba duvarlarına asılır; bu . hal kendileri ve kabileleri için iftihar vesilesi olurdu. Fesahat ve belagat, Arap dünyasının en büyük ilmi idi.
Allah (C.C.) Muhammed (S.A.V.)'i Kur.an-ı Kerim ile gönderdi. Kur'anın fesahat ve belagatı karşısında bütün edipler sustu. Şairlerin dili tutuldu. Kabe'ye asılan bütün kasideleri, sahipleri, utançlarından alıp götürdüler. Kur'an'ın beşer gücünün üstünde olduğunu herkes kabul etti. İnsaf sahipleri, bununla, peygamberin doğruluğuna de-lü getiriyor Kur'an'ın Allah kelamı olduğuna inanıyor ve Müslüman oluyorlardı, inat edenlerle haset edenler ise; öfkelerinden, Firavun gibi, küfr üzere geberip gidiyorlardı. Kur'an-ı Kerim, bunların hepsine meydan okuyordu.
«(Habibim) de M: 'Andolsun, İns ve cin, şu Kur'a-mn benzerini (meydana) getirmek için bir araya top-lansa, yekdiğerine yardıma da olsalar, yine onun benzerini getiremezler.'»[252]
Bu çağrı karşısında kudretsiz kalan ve fikrî münazaradan kaçınan kâfirler ve hâsidler, işi zorbalığa döküyorlar, iftira atıyorlar ve kılıca sarılıyorlardı.
Hülâsa; bütün peygamberlere, Allah (C.C.), çeşitli mucizeler vermiş ve bu mucizelerle peygamberlerinin nübüvvetlerini ve doğruluklarını tasdik etmiştir. [253]
Keramet [254]
Keramet; peygamberlik iddiasında bulunmayan, fakat dinin bütün hükümleriyle tamamiyle amel eden salih kimselerden zuhur eden harikalardır. Bu harikalar, o salih mü'minlerin velilik mertebesine ermiş olduklarını gösterir. [255]
İrhasat
İrhasat; peygamber olacak kimselerde peygamberlik gelmezden önce görülen ve nübüvvetin temellerini kuvvetlendiren harikalardır. Hz. İsa'nın beşikte iken konuşması, ve Hz. Muhammedi daima bir bulut takip etmesi bu kabildendir. [256]