- Misvak

Adsense kodları


Misvak

Smf Seo Versiyon , -- Seo entegre sistem.

Array
seymanur K
Tue 24 January 2012, 03:11 pm GMT +0200
Misvak


Her halükârda (her zaman ve her yerde ) misvak kullanmak sünettir.

Ancak oruçlu bir kimse için zevaldan sonra kullanılması mekruhtur. Mis­vakın aşağıda sayacağımız 3 yerde kullanılmasının sünnet oluşu daha da te'kid kazanmıştır. Bunlar, 1) Ağzın yiyecek veya yiyecek haricinde bazı şeylerden ötürü bozulması durumunda. 2) Uykudan uyanıldığı zamanlar­da. 3) Namaza durulduğu zaman.

Misvakın her zaman kullanılması sünnettir. Hazreti Aişe (r. anha)'dan rivayete göre eygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:

"Misvak kullanmak ağzı temizlemek ve rabbı da razı etmektir." [1]

Misvak, Arak olarak bilinen misvak ağacını dişlerin üzerinde gezdiril­mesi fiiline denir. Ağız üzerinde bulunan kirleri temizleyen her ağaçtan misvak yapılabilir. Hatta günümüzde kullanılan diş fırçası da aynı işi gör­mektedir. Ancak sünnet amacıyla kullanıldığı takdirde bütün bu muamele şekillen sünnet oluyorsa da Suudi Arabistan'da bulunan Arak ağacı olarak bilinen misvak kadar efdal olamaz. Bu nedenle bilinen misvak ağacının kullanılması daha da efdaldır.

Oruçlu kişinin öğleden sonra misvak kullanması mekruhtur. Çünkü Resulullah: "Yemin ederim ki oruçlunun ağzının kokusu Allah katında miskten daha güzeldir." [2] buyurmuştur.

Gerçekten oruçlu kişinin ağız kokusu genelde öğleden sonra kokmak­ladır. Misvakın kullanılması bu kokuyu giderir. Bundan dolayı mekruhtur. Ağız kokusunun kirden, uzun süreli sükuttan ve yemek ya da içmekten sonra oluşan kokulu (soğan, sarmısak vb. gibi şeylerin yenilmesi) durum­da ve uykudan uyandıktan sonra misvakın kullanılması daha da efdaldir. Peygamberimiz (s.a.v.) gecelen uykudan her kalktığında ağzını misvak ederdi. [3] Namaza hazırlanırken de misvak kullanmak daha da efdaldir. Hz. Aişe (r. anha) "Resulullah (s.a.v.) gece veya gündüz her uykudan kal­kışında abdestten önce ağzını misvaklardı." [4]



 
--------------------------------------------------------------------------------
 
[1] Nesai: 1/10.

[2] Buhari, 1795; Müslim, 1151.

[3] Buhari, 242; Müslim, 255.

[4] Ehu Davud, 57.

Kadı Ebu Şuca’, Ğayet’ül-İhtisar ve Şerhi, Ravza Yayınları: 84.