hafiza aise
Tue 19 April 2011, 09:28 am GMT +0200
Medine
Artık yolculuk bitmişti; Medine'ye girmek üzerelerdi. Bir aralık ashabına dönen Efendiler Efendisi (sallallahu aleyhi ve sellern):
- Şu anda Medine' de öyle insanlar var ki, sizin gittiğiniz her yerde, adım attığınız her vadide hep sizinle beraberlerdi, buyurdu. Anlaşılan, arkada kalıp da gelemeyen herkesin münafık olmadığını anlatmak istiyordu; zira onlar arasında, Ka'b İbn Malik, Mürare İbn Rebi' ve Hilal İbn Ümeyye gibi yürekten mii'min olduğu halde bazı sebeplerden dolayı gelemeyenler de vardı. Ancak bu beyanlar karşısında şaşıran ashab:
- Ya Resülullah, diyorlardı. Onlar Medine' de oldukları halde, öyle mi?
Taaccüplerini dile getiriyor ve sebebini öğrenmek istiyorlardı.
Bunun üzerine Efendiler Efendisi:
- Evet, onlar Medine' de oldukları halde, buyurdu. Zira onları burada alıkoyan şey, mazeretleriydi!
Demek ki, yalan yanlış beyanlarla mazeret üretip Tebük'e gelemeyenlerle diğerlerinin arasında fark vardı ve Resülullah da (sallallahu aleyhi ve sellem) bu farka dikkat çekiyordu.
O gün Efendimiz'in dikkat çektiği başka şeyler de vardı; Medine'yi görür görmez:
- İşte bu, Tabe'dir ki oraya Beni Rabbim yerleştirdi; körüğün demir üzerindeki çapakları temizleyip attığı gibi Medine de, ahalisi
362 Ertesi gün ise, Hz. Huzeyfe'ye bunların hepsini teker teker çağırttıran Efendimiz (s.a.s.), on iki kişi oldukları ifade edilen bu insanlara, niçin böyle bir tercihte bulunduklarını soracak ve daha fazla üstlerine giderek perdeyi yırtmayacaktı. Ancak yine de ashab, bu on iki kişinin hepsinin de, dünyadan nifak içinde irtihal ettiklerini anlatacaktır. Bkz. Taberi, el-Camiu'l-Beyan, 8/207; İbn Kayyım, Zadu1-Me3.d, 3/477 vd.; Salihi, Sübülü'l-Hüda ve'r-Reşad, 5/467-468
arasında bulunan kötülükleri silip attı, buyurdu. Bu arada gözleri, Uhud'u süzmeye başlamıştı; daha öncekilerde olduğu gibi yine dudaklarından aynı cümle dökülüyordu:
- Uhud, öyle bir dağ ki, biz onu severiz, o da bizi!
Daha sonra özellikle Erısar'a yönelen Efendiler Efendisi onla-
ra:
- Size, Erisar'ın evleri arasında en hayırlı olanları haber vereyim mi, diye soruyordu.
- Evet, ya Resı11ullah, diyorlardı. Bunun üzerine Efendimiz (saIlallahu aleyhi ve sellern), sıralamaya başladı:
- Ensar'ın evleri arasında en hayırlı olanları, Beni Neccar'ın, sonra Abdullah İbn Eşheloğullarının ve sonra da Beni Saide'nin evleridir!
Hayır sıralamasında arkada kalan Beni Sôideoğullan, bu tasnif karşısında biraz üzüntü duymuşlardı. Huzura gelen Hz. Sa'd:
- Ya Resülullah, dedi. Ensar'ın evleri arasında hayır sıralaması yaptın ve bizim evlerimizi bu sıralamada en son zikrettin!
Böyle bir sıralamada elbette bazıları arkada kalacaktı ve bunu söyleyenlere dönerek Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellern):
- Sizin de en hayırlılar arasında zikredilmeniz neyinize yetmiyor, buyurdu.
Yaklaşık iki aydır aralarında göremedikleri Allah Resülü'nün yeniden şehirlerine gelişini gören kadınlarla çocuklar yine yollara dökülmüş, Veda tepesinden üzerlerine doğan bu dolunay aydınlığı karşısında neşide ve güzel sözlerle sevinç izharında bulunuyor ve böylelikle bir bayram havası içinde O'nun gelişini karşı1ıyorlardı!
Gelir gelmez yine Mescid-i Nebevi'ye koşmuş ve şükür adına burada iki rekat namaz kılmıştı:
- Bizi bu seferimizde mükafat ve iyilikle rızıklandıran Allah'a hamd olsun, diyordu.
Tebük dönüşünde ashab, artık bundan sonra savaş olmaz düşüncesine kapılmış ve ellerindeki silahlarını bile satmaya başlamıştı; Hicaz'da kendilerine karşı koyacak bir gücün kalmadiğını ve bundan böyle ne kılıca, ne de kalkana ihtiyaç duyacaklarını düşünüyorlardı! Onların bu tavrından haberdar olan Allah Resülü (sallaIIahu aleyhi ve sellern), hemen buna müdahale edecek ve:- Ümmetimden bir grup, Deccal'ın zuhür edeceği ana kadar hep hak üzere cihad edecektir, buyuracaktı.