ezelinur
Fri 14 January 2011, 08:10 pm GMT +0200
Kur’an Olmasaydı, Ne Yapardım Ben?
O’nunla pakladım, kalbimi kirden,
O’nunla arındım, gizli kibirden,
O’nunla açıldı, ufuklar birden,
Cehâlet yaramı, O’nunla sardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım ?..
Şu nankör nefsimden, neler çekti can,
Her türlü şehveti, süsledi şeytan.
Kör karanlıklarda, kaybolduğum an,
Sesime ses verdi, tuttu elimden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
O’nunla çevirdim, Hakk’a yüzümü,
Açtım.. Âlemlere, gönül gözümü.
O’nda duydum, ”Kâlû belâ”sözümü,
Fıtratın sırrına, onunla vardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Türbelere bez bağladım, mum yaktım,
Falcılara gaybı sordum, fal baktım,
Nazar dedim, kapılara nal taktım;
Hiç haberim yoktu, şirkten küfürden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben ?..
Çöllerde O’nunla vakfeye durdum,
Şeytanın şerrine, tuzaklar kurdum,
Fitneyi her yerde, O’nunla vurdum;
Ruhumu bataktan, çekip çıkardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Gün oldu, hicâbı, yerlere çaldım,
Unuttum ölümü, işrete daldım,
En zorlu günümde, ortada kaldım;
Bir nasuh tevbeyle, doğdum yeniden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben ?..
O’na sordum, nefsimdeki riyâyı,
Dünya denen, iki günlük rüyâyı,
O’na sordum, edep ile hayâyı,
Hidâyet harcımı, O’nunla kardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Sordum: Ölüm nedir? Dedi: çok yakın;
Dost’a kavuşmaktır, hiç korkma sakın,
Yeter ki; o takvâ tacını takın,
Şükür.. Korkmuyorum, artık ölümden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
Kaygılanma dedi, kabirden yana;
Yüce Peygamber’den, müjde var sana;
Cennet bahçesidir, her müslümana;
Yeter ki; sen yürü Nebî izinden,
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
O’na sordum, dehşetini mahşerin,
O herc ü mercini, göklerin yerin,
O’na sordum, gafletini beşerin,
Zillet zincirini, kırdım kopardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
O’nunla terkettim, hevâ hevesi,
O’nunla dost bildim, ilâhî sesi,
O göstermeseydi, gerçek adresi;
Şimdi ben kimbilir, neye tapardım,
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Aşk’ı sordum, O’na, Mâşuk’u sordum,
Mescidi Aksâ’da, kıyâma durdum.
Arş’a secde secde, köprüler kurdum;
Her seher, şâhidler gördüm melekten;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
O’nsuz çâre yoktu, hiçbir yâreye,
O’nsuz her yol çıktı, bir harâbeye.
O döndürmeseydi, beni Kâbe’ye;
Kimbilir ben, hangi yöne sapardım,
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
İmâna baş eğdi, artık kuşkular,
Allah rızâsına döndü coşkular,
Durdu fırtınalar, duruldu sular;
Cemâl istiyorum, şimdi Rabb’imden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?
O’nunla pakladım, kalbimi kirden,
O’nunla arındım, gizli kibirden,
O’nunla açıldı, ufuklar birden,
Cehâlet yaramı, O’nunla sardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım ?..
Şu nankör nefsimden, neler çekti can,
Her türlü şehveti, süsledi şeytan.
Kör karanlıklarda, kaybolduğum an,
Sesime ses verdi, tuttu elimden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
O’nunla çevirdim, Hakk’a yüzümü,
Açtım.. Âlemlere, gönül gözümü.
O’nda duydum, ”Kâlû belâ”sözümü,
Fıtratın sırrına, onunla vardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Türbelere bez bağladım, mum yaktım,
Falcılara gaybı sordum, fal baktım,
Nazar dedim, kapılara nal taktım;
Hiç haberim yoktu, şirkten küfürden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben ?..
Çöllerde O’nunla vakfeye durdum,
Şeytanın şerrine, tuzaklar kurdum,
Fitneyi her yerde, O’nunla vurdum;
Ruhumu bataktan, çekip çıkardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Gün oldu, hicâbı, yerlere çaldım,
Unuttum ölümü, işrete daldım,
En zorlu günümde, ortada kaldım;
Bir nasuh tevbeyle, doğdum yeniden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben ?..
O’na sordum, nefsimdeki riyâyı,
Dünya denen, iki günlük rüyâyı,
O’na sordum, edep ile hayâyı,
Hidâyet harcımı, O’nunla kardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Sordum: Ölüm nedir? Dedi: çok yakın;
Dost’a kavuşmaktır, hiç korkma sakın,
Yeter ki; o takvâ tacını takın,
Şükür.. Korkmuyorum, artık ölümden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
Kaygılanma dedi, kabirden yana;
Yüce Peygamber’den, müjde var sana;
Cennet bahçesidir, her müslümana;
Yeter ki; sen yürü Nebî izinden,
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
O’na sordum, dehşetini mahşerin,
O herc ü mercini, göklerin yerin,
O’na sordum, gafletini beşerin,
Zillet zincirini, kırdım kopardım;
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
O’nunla terkettim, hevâ hevesi,
O’nunla dost bildim, ilâhî sesi,
O göstermeseydi, gerçek adresi;
Şimdi ben kimbilir, neye tapardım,
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
Aşk’ı sordum, O’na, Mâşuk’u sordum,
Mescidi Aksâ’da, kıyâma durdum.
Arş’a secde secde, köprüler kurdum;
Her seher, şâhidler gördüm melekten;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?..
O’nsuz çâre yoktu, hiçbir yâreye,
O’nsuz her yol çıktı, bir harâbeye.
O döndürmeseydi, beni Kâbe’ye;
Kimbilir ben, hangi yöne sapardım,
Kur’ân olmasaydı, ben ne yapardım?..
İmâna baş eğdi, artık kuşkular,
Allah rızâsına döndü coşkular,
Durdu fırtınalar, duruldu sular;
Cemâl istiyorum, şimdi Rabb’imden;
Kur’ân olmasaydı, ne yapardım ben?