hafiza aise
Sat 5 May 2012, 02:51 pm GMT +0200
KIZIMIN AĞLAMA KRİZLERİ BEZDİRDİ
Eylül 2011 72.SAYI
Merhaba, benim 4 yaşında bir kızım var, hemen her şeye ağlıyor ve ağladığı zaman da susmak bilmiyor. Ağlamasını görseniz sanırsınız ki bu çocuğa işkence yapıyorlar. Ne yapacağımızı şaşırıyoruz. Arkadaşlarıyla fazla ilişki kuramıyor. Sadece bir kişiyle oynamak istiyor. Bir de çok kıskanç. Arkadaşlarının üzerinde gördüğü elbisenin aynısını o an istiyor ve başlıyor bağırıp ağlamaya. Resmen sinir krizi geçiriyor. Bir de arkadaşlarıyla oynadığı zaman hep benim dediğim olsun istiyor. Görseniz çok zeki bir çocuk, laf da dinler ama ağladığı zaman kesinlikle çok farklı bir çocuk oluyor. Kızımı okula göndersem faydası olur mu? Ağladığı zamanlarda ne yapmamız gerekiyor? Teşekkür ederim. Saygılarımla.
MEHMET GÜNGÖR
Değerli okuyucum, Çocuklar, konuşmaya başlamadan önce ihtiyaçlarını, sıkıntılarını ağlamayla belirtirler. Konuşmaya başladıktan sonra ise, isteklerini konuşarak ifade etmeleri gerekir. Bir çocuk fiziksel bir acı, ağrı dışında pek çok durumda ağlıyor ve hep benim dediğim olsun istiyorsa bu, aile ve yakın çevrenin etkisiyle öğrenilmiş bir durumdur. Kızınızda olduğu gibi bazen çocuklarda, anne babanın yanlış tutumlarından kaynaklanan ağlama, mızırdanma ya da bağırma davranışı alışkanlık haline dönüşmüş olabilir. Anne babalar bu tür durumlarda problemi temelden halletmek yerine, aslında yanlış olan; durumu kurtarma, bir şekilde çocuğu çabuk susturma davranışı içine girerler. Böylelikle çocuğun ağlaması ya pekiştirilmiş olur daha da artar, ya da çocuk sindirilir.
Bir çocuğun ileriki hayatında ailesi ve sosyal çevresi ile uyum sağlamış bir birey olabilmesi için küçük yaşlardan itibaren sosyalleşmesi gerekir. Sosyalleşme kendiliğinden olmaz. Anne-babanın ve yakın çevrenin tutum birliği içinde çocuğa rehberlik etmesiyle ve ona belli bir disiplin vermesiyle gerçekleşir. Bu süreç içinde çocuğun gösterdiği çaba takdir edilmeli ve çocuk cesaretlendirilmelidir. Örneklendirecek olursak kızınızın sizinle iletişiminin iyi olduğu, mutlu ve neşeli bir anında onu karşınıza alıp şöyle konuşabilirsiniz: “Arkadaşında gördüğün ve beğendiğin bir elbiseyi (oyuncağı, vs) o an istesen bile sana alamayız. Elbiseyi almadığımız için bağırman ve ağlaman da başkaları tarafından hoş karşılanmaz. Tıpkı arkadaşının senin üzerinde gördüğü bir elbiseyi istediğinde ona alınamayacağı ve arkadaşının bu durum karşısında bağırıp çağırmasının başkaları tarafından güzel karşılanmayacağı gibi…” Bundan sonra, kızınız istediğiniz davranışı sergilediğinde “Aferin, arkadaşının elbisesini (oyuncağını) beğendin ama onu almak için ağlamadın. İsteklerini ağlayarak değil konuşarak anlatabildin, bu çok güzel” diyebilirsiniz.
İsteklerini ağlamadan ifade etmesini istemekle birlikte, ağlayarak ifade ettiklerinin de kesinlikle yapılmayacağını ona anlatın. Daha sonra ağlayarak istediği her neyse, kesinlikle yerine getirmeyin. İlk başta ağlamalarının şiddeti biraz daha artacaktır, ancak şiddetle ağlamanın da bir tepe noktası vardır. Ebeveynler olarak sabır gösterip müdahale etmeden bu noktayı aşabilirseniz, çocuğunuzun ağlaması birkaç olay sonrasında hızla düşer. Ağlamasının son noktasında, istediğini yapar veya kızıp bağırırsanız asla sonuç alamazsınız.
Arkadaşlarıyla fazla ilişki kuramıyor demişsiniz, muhtemelen bir güven problemi de yaşıyor olabilir. Çocuklarla iyi iletişim kurabilen, özverili bir öğretmenin sınıfında anaokulu eğitimi alması son derece faydalı olacaktır. Selametle…
Perihan GÜL