hafiza aise
Tue 3 May 2011, 10:19 am GMT +0200
Kıskançlık ve Haset Rüzgarları
O gün de, sosyal meselelerde bütüncül bir yaklaşımla hareket edip sonuçlan da öyle değerlendirmenin imkanı yoktu; gerek Medineli müşrikler ve gerekse ehl-i kitap olarak bilinen Yahudi ve Hristiyanlar arasında; Efendimiz'i tanıyıp bilen ve O'na karşı muhabbet besleyenler olduğu gibi, bunun tam tersi, O'nun karşısında yerini alan, düşmanlık adına entrikalar çeviren ve fırsat bulsa O'nu, bir kaşık suda boğmak isteyen insanlar da vardı. Ancak bunlar, Efendimiz'in teveccühle karşılandığı Medine'nin ilk yıllarında, yekpare bir muhalefetten daha ziyade, münferit hadiseler olarak' kendini gösteriyordu. Zaten, konuyu haber veren Kur'an da bu noktaya dikkat çekerken şöyle diyecekti:
- Ehl-i kitabın hepsi bir değildir; onlann içinde öyle dosdoğru bir cemaat vardır ki, gecenin geç vakitlerinde Allah'ın ayetlerini okuyarak seedelere kapanır; Allah'ı yegane ilah bilir ve ahiret yurdunu da tasdik eder. Aynı zamanda bunlar, iyiliği yayar, kötülükleri de önleme yanşına girerler ve her daim,
585 Ahmed b. Hanbel, Müsned, 5/441 (23788); İbnü'l-Esir, Üsiidii'l-Ğabe, 2/512
hayırlı işlerin peşindedirler; işte bunlar, gerçekten salih kimselerdir.s'"
Abdullah İbn Übeyy, bunların başında geliyordu; Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) Medine'ye gelmeden önce reislik için kendini hazırlamıştı, dağılan vahdet-i ruhiye ve yaşanan kargaşayı düzenlemek için Medine halkı da buna sıcak bakıyordu. Ancak, Muhacirlerin Medine'ye gelişiyle birlikte onun, bütün planları suya düşmüş; önünün kesilmesine sebep olan Efendiler Efendisi'ne kin besler olmuştu. Çünkü, bir anda insanlar, dertlerine deva olacak Zat'ı görür görmez yön değiştirmiş ve yüzyılların birikmiş problemlerine çözüm bulacağına inanıp gerçek kurtarıcı olarak gördükleri bu yeni adrese yönelivermişlerdi.
Abdullah İbn Übeyy için bu, büyük bir kayıptı ve tam, kazandım derken kendisine bu kaybı yaşatanlara ateş püskürüyordu. Ne var ki o, bu halini açığa vuramıyor ve genelin kabullendiği yerde bu anlayışı benimser gibi görünme lüzumunu hissediyordu. Görünüşte ve zahiri sebepler açısından Müslüman' dı; ancak, içten içe din düşmanlığı yapıyor ve etrafına her fırsatta yeni yeni nifak tohumları yayıyordu.
Yukarıda zikredilen ayetin ifadelerinden de anlaşılacağı üzere; bu müspet hareket eden, çoğunluktan ayrı düşen bazı insanlar, memleketlerine dışarıdan gelen bu anlayışa karşı yavaş yavaş harekete geçmiş, kendilerince planlar kuruyor ve yandaş bulmaya çalışıyorlardı. Beni Nadr, Beni Sa'lebe, Beni Kaunukô, Beni Kureyza, Beni Ruzeyk, Beni Hôrise, Beni Amr ve Beni Neccôr kabilelerine mensup Huyey İbn Ahtab, Ka'b İbn Eşref, Abdullah İbn Sfıriya, Futıhôs, Ka'b İbn Esed ve Lebid İbn A'sam gibi bu insanlar, gecenin karanlıklarında bir araya gelmeye başlamış ve Efendimiz'in aleyhinde propaganda yapmaya çalışıyorlardı. Bunların hepsi de, kıskanç ve din
586 Bkz. Al-i İrnrarı, 3/113, 114
adına Efendimiz'in konumunu çekemeyen Yahudiss7 tipleriydi; Medine'de fitne üretiyor ve kargaşa pazarlıyorlardı. Zira Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern), bekledikleri gibi kendi aralarından çıkmamış ve buna rağmen oluşturduğu iman halesi her geçen gün, çığ gibi büyüyordu.