neslinur
Wed 14 July 2010, 12:28 pm GMT +0200
1. İçki içene Rahmet
İslâm'da içki içmek ve sarhoş olmak yasaklanmıştır. [467] İslâm içkiyi bütün kötülüklerin anası kabul eder. Akla, ruha, sıhhate ve mala zarar verici bir şey olarak görür. Alenî olarak içilmesi ve içenin sarhoş olarak toplum içinde görülmesi suça teşvik kabul edildiğinden, ayrıca suç olarak görülmüş ve ceza tertip edilmiştir.
Bu yasakla ilgili Hz. Peygamber'in şöyle bir uygulaması vardır: Olayın kahramanı Nuayman b. Amr'dır. Nuayman çok şakacı birisi olarak bilinir. Hz. Peygamberin çevresinde bulunur ve yaptığı şakalarla zaman zaman Rasûlullah(s.a.v.)'ı güldürürdü.
Buhârf'nİn naklettiği bir hadise göre zaman zaman Ra-sûlullah'ı güldüren bir adamı, Hz. Peygamber içki içmesi sebebiyle cezalandırmıştı. Oradakilerden birisi: "Allahım! Çu a-dama lanet et! Kaç sefer içki sebebiyle getirildi!" diye beddua etti. Allah Rasûlü: "Ona lanet etmeyin. Kardeşinize karşı şeytana yardım etmeyin. (Onun yanında yer almayın) Allah'a yeminle söylüyorum, bu adam hakkında bildiğim bir şey varsa o da Allah ve Rasûlünü^ (samimiyetle) sevmiş olmasıdır," buyurdu. [468] Ona sahip çıktı. Ona lanet edilmesini hoş görmeyerek engelledi.
İçki içmek gibi hem bireye hem topluma zararlı bir yasağı çiğneyen kişiye karşı bile merhamet ve rahmet duyguları ile hareket eden Hz. Peygamber, bu olayın sonunda belki bir mü'min için en önemli hedef olarak düşünülebilecek bir şeha-deti açıklamaktadır:
"O şüphesiz hem Allah'ı hem Rasûlünü samimiyetle seven birisidir"
Nuayman için şüphesiz en büyük müjde yukarıdaki sözlerdir. Bu sözler bu cezayı bir anlamda rahmete dönüştürmekte ve suçluya hem büyük bir moral vermekte hem de toplumdan dışlanmasını önlemektedir. Ulaşabildiğimiz yerlerde Nuay-man'ın içkiyi bırakıp bırakmadığı yolunda bir açıklamaya rastlamadık. Fakat Hz. Muaviye dönemine kadar yaşadığı yolundaki not, onun bir daha içki içme cezasına uğramadığını, dolayısıyla içkiyi bıraktığım düşündürmektedir.
Şüphesiz bu olayda en kolay şey lanet etmektir. Bu haldeki birisine lanet değil bilakis acımak ve onunla ilgilenerek bu kötü alışkanlıktan vazgeçirmek gerekir. Zaten mü'minler kardeş olmaları sebebiyle birbirlerine lanet etmekten çekinmelidir. Ona merhamet ederek, kardeşini düştüğü bu dertten kurtarmaya çalışmalı, iyice düşmesini engellemelidir. Nuayman olayında lanet edenleri Hz. Peygamber'in uyarmasının sebebi herhalde budur. O, lanet edenlerin durumunu, kardeşine karşı şeytanın yanında yer almakla tasvir eder. Böyle bir durum şüphesiz ancak şeytanın işine yarar. Çünkü beddua sonucunda içki içen adamın duygulan körelecek, günahta ısrar etmeye devam edecektir. [469]
İslâm'da içki içmek ve sarhoş olmak yasaklanmıştır. [467] İslâm içkiyi bütün kötülüklerin anası kabul eder. Akla, ruha, sıhhate ve mala zarar verici bir şey olarak görür. Alenî olarak içilmesi ve içenin sarhoş olarak toplum içinde görülmesi suça teşvik kabul edildiğinden, ayrıca suç olarak görülmüş ve ceza tertip edilmiştir.
Bu yasakla ilgili Hz. Peygamber'in şöyle bir uygulaması vardır: Olayın kahramanı Nuayman b. Amr'dır. Nuayman çok şakacı birisi olarak bilinir. Hz. Peygamberin çevresinde bulunur ve yaptığı şakalarla zaman zaman Rasûlullah(s.a.v.)'ı güldürürdü.
Buhârf'nİn naklettiği bir hadise göre zaman zaman Ra-sûlullah'ı güldüren bir adamı, Hz. Peygamber içki içmesi sebebiyle cezalandırmıştı. Oradakilerden birisi: "Allahım! Çu a-dama lanet et! Kaç sefer içki sebebiyle getirildi!" diye beddua etti. Allah Rasûlü: "Ona lanet etmeyin. Kardeşinize karşı şeytana yardım etmeyin. (Onun yanında yer almayın) Allah'a yeminle söylüyorum, bu adam hakkında bildiğim bir şey varsa o da Allah ve Rasûlünü^ (samimiyetle) sevmiş olmasıdır," buyurdu. [468] Ona sahip çıktı. Ona lanet edilmesini hoş görmeyerek engelledi.
İçki içmek gibi hem bireye hem topluma zararlı bir yasağı çiğneyen kişiye karşı bile merhamet ve rahmet duyguları ile hareket eden Hz. Peygamber, bu olayın sonunda belki bir mü'min için en önemli hedef olarak düşünülebilecek bir şeha-deti açıklamaktadır:
"O şüphesiz hem Allah'ı hem Rasûlünü samimiyetle seven birisidir"
Nuayman için şüphesiz en büyük müjde yukarıdaki sözlerdir. Bu sözler bu cezayı bir anlamda rahmete dönüştürmekte ve suçluya hem büyük bir moral vermekte hem de toplumdan dışlanmasını önlemektedir. Ulaşabildiğimiz yerlerde Nuay-man'ın içkiyi bırakıp bırakmadığı yolunda bir açıklamaya rastlamadık. Fakat Hz. Muaviye dönemine kadar yaşadığı yolundaki not, onun bir daha içki içme cezasına uğramadığını, dolayısıyla içkiyi bıraktığım düşündürmektedir.
Şüphesiz bu olayda en kolay şey lanet etmektir. Bu haldeki birisine lanet değil bilakis acımak ve onunla ilgilenerek bu kötü alışkanlıktan vazgeçirmek gerekir. Zaten mü'minler kardeş olmaları sebebiyle birbirlerine lanet etmekten çekinmelidir. Ona merhamet ederek, kardeşini düştüğü bu dertten kurtarmaya çalışmalı, iyice düşmesini engellemelidir. Nuayman olayında lanet edenleri Hz. Peygamber'in uyarmasının sebebi herhalde budur. O, lanet edenlerin durumunu, kardeşine karşı şeytanın yanında yer almakla tasvir eder. Böyle bir durum şüphesiz ancak şeytanın işine yarar. Çünkü beddua sonucunda içki içen adamın duygulan körelecek, günahta ısrar etmeye devam edecektir. [469]