sumeyye
Thu 5 May 2011, 05:13 pm GMT +0200
5- Hz. Süleyman'ın Özellikleri
a- Takvası
Takva, kelime olarak nefsi korktuğu şeylerden korumaktır. Kavram olarak, nefsi günahlardan korumak demektir.[164]
Allah'ın insanlar için çizdiği bir takım sınırlar vardır. İtaat eden bir kul, bu sınırlar içinde hareket eder. Bu sınırları aşmanın haram olduğunu ve kendisine zarar vereceğini bilir.[165]
Mü'minlere sürekli olarak, 'Allah'ın sınırlarını aşmayın', değil; 'Allah'ın sınırlarına yanaşmayın' denilmektedir. Allah'ın çizdiği sınırları aşmak korkusuyla bu sınırlara yaklaşmamak, nefsi bundan korumak takvadır.
Fücur, dinin insan için getirdiği korunma elbisesini yırtıp, korkusuzca günaha dalmak, nefsini günahın zararlarından korumamak ise, takva da dinin getirdiği elbiseyi bürünerek kendini günahlardan ve Allah'ın azabından korumaya almak demektir. [166] Çünkü elbiselerin en hayırlısı takva elbisesi,[167] azıkların en hayırlısı da takvadır. [168]
Kur'an Hz. Süleyman için şöyle diyor:
"Biz Davud'a Süleyman'ı armağan ettik. O, ne güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah'a) yönelip-dönen biriydi." [169]
Allah'ın seçtiği bütün nebiler güzel insanlardı. Hepsi de kullukta, şükürde, takvada, güzel ahlâkta ve Allah (c.c.) yolunda çalışmakta insanlığa örnektiler. Günah işlemekten, Allah'ın emrine karşı gelmekten uzaktılar. Onlar masumdular, yani günah işlemezlerdi.
Kur'an, onların hepsinde bulunan faziletleri bazı peygamberlerin şahsında biraz daha ön plana çıkarıyor. Onlarda olan bu seçkin fazilet örneklerini övüyor, insanlığa takdim ediyor.
Bütün peygamberler takva sahibiydi. Buradaki âyet ise Hz. Süleyman'ı ayrıca övmekte, onun her an, her fırsatta Allah'a yöneldiğini vurgulamaktadır.
O, öncelikli olarak Hz. Davud'a sunulmuş bir armağandı. Böylesine güzel bir evlada sahip olmak şüphesiz Allah'ın sevgili kullarına bir armağandır. Bu, üstün bir bağıştır ve şükredilmeye değer eşsiz bir hediyedir.
Hz. Süleyman 'ne güzel bir kuldu. O daima Allah'a yönelip-dönen biriydi.' Kulluğu yalnızca Rabbine yapıyordu. Sağlam bir imana, uyanık bir akla, teslim olan bir karaktere, korkan bir kalbe sahipti. Kendisine nimet vereni biliyor ve yalnızca O'ndan korkup sakınıyordu. Zikirle, dua ile, şükür ile, adaletli hareket ile, ilâhî vahyi insanlara hakkıyla ulaştırmakla görevini yapıyordu.
O, hata yapmaktan, Allah'ın rızasını kaybetmekten o kadar çok korkuyordu ki, Rabbi onu denemeden geçirdiği zaman, hata yaptığını sandı ve hemen tevbe istiğfar ile Rabbine sığındı ve bağışlanmayı diledi.
Takvanın bir boyutu da Allah'ın sevgi ve rızasına layık olamama endişesi, o sevgiyi azaltma veya kaybetme korkusudur. İtaat eden bir kul, takva elbisesine bürünerek bir taraftan kendini günâhlardan korumaya çalışır, bir taraftan da Allah'ın rızasını azaltacak davranışlardan uzaklaşmaya çaba gösterir.
İşte Hz. Süleyman'ın davranışlarında bu dikkati, bu endişeyi ve bu duyarlılığı görüyoruz. Allah'ın güzel kulları sürekli böyle yaparlar. Onların hayatları bu takva ahlâkı çerçevesinde geçer. Onların şuuru da bu takva anlayışıdır.[170]
[164] R. el-İsfehânî, el-Müfredât, İst. 1986, s:833
[165] M. el-Haccac, Sahih, Müsâkât 107, Hadis no:1599, 3/1219. Ebu Davud Büyü' 3, Hadis no: 3329, 3/243
[166] Araf: 7/26.
[167] H. K. Ece, Takva Bilinci, İst. 2000, s: 47-56
[168] Bakara: 2/197.
[169] Sâd: 38/30
[170] Hüseyin K. Ece, Hz. Süleyman, H. Ece Yayınları: 89-90.