sidretül münteha
Sat 7 May 2011, 03:28 pm GMT +0200
Hz. Abdullah Bin Ebu Bekir (R.Anh)
Hz. Abdullah b. Ebû Bekir (R.a.), cemaatten devlete giden yolda Rasûlullah (sav)'in habercisi idi. Hz. Abdullah, babası Ebû Bekr-i Siddîk'in davetiyle, küçük yaşta Müslüman oldu. Peygamber efendimiz ile babası Mekke'den Medine'ye hicretlerinde, Sevr Mağarasına geldiklerinde, habercilik vazifesini yaptı.
Zekî ve kabiliyetli bir genç olduğundan, babasının emir ve direktiflerini harfiyen yerine getirirdi. Gündüzleri Mekke'de Kureyşliler arasında bulunup, onların Peygamberimiz ve Hz. Ebû Bekir hakkında söylediklerini, akşam vakti Sevr Mağarasına gelerek haber verirdi. Geceyi orada geçirip, tanyeri ağarmadan Mekke'ye dönerdi. Bu hizmeti, onun adını İslâm tarihine geçirdi.
Hz. Abdullah bin Ebî Bekr-i Siddîk; hicret-i Nebevî'den sonra, Mekke'den Medine'ye geldi. Rasûlullah ile hicretin 8. senesinde Mekke'nin fethinde bulundu. Atike binti Zeyd bin Amr ile evliydi. Mekke'nin fethinden sonra Huneyn Gazvesine katıldı. Huneyn'den kaçan Sakif ve Hevâzinlilerin toplanmalarına mâni olmak için, onların sığınıp, saklandıkları Tâif Kalesini muhasara etti. Muhasarada ok isabet edip, yaralandı. Medine'ye yaralı olarak döndü.
Hz. Abdullah bin Ebî Bekr-i Siddîk, Peygamber efendimiz için hazırlanan elbiseyi yedi altına satın almıştı. Sonra Rasülüllahın tekfinine uygun görülmeyince, teberrüken kendine kefen için saklamıştı. Ruhunu teslim edeceği sırada, "Bunda, hayır ve bereket olsa idi, Rasûlullah efendimiz tekfin olunurdu" deyip, kendisine bunu kefen yaptırmadı.
Bezden çaputtan bereket beklenmez. Nitekim ölümü esnasında Rasûlullah (sav)'in iç gömleğini oğlu Abdullah vasıtasıyla Rasûlullah (sav)'den münafıkların reisi Abdullah İbn-i Sebe istemişti. Yapılan itirazlara Rasûlüllah (sav), kişinin imanı olmadıktan sonra kendisinin iç gömleğinin kimseyi kurtaramayacağını söylemişti. [98]
Hz. Ebû Bekir'in hilâfetinin başlarında, hicretin onbirinci senesinin Şevval ayında Tâifte aldığı yaranın iyileşmemesi sebebiyle vefat etti. Cenaze namazını Hz. Ebû Bekir kıldırdı. Kabrine ise, Hz. Ömer, Taiha ve kardeşi Abdurrahman bin Ebî Bekir indirmişlerdir. Tâif şehîdlerinden sayılır.
Onun vefatından bir müddet sonra, Hz. Ebû Bekir'e, Sakif heyeti geldi. O sırada Hz. Abdullah'ın Ölümüne sebep olan ok, Hz. Ebû Bekir'in yanındaydı. Oku, heyettekilere göstererek sordu:
İçinizde bu oku tanıyanınız var mı? Aclân oğullarından Hz. Sa'd bin Ubeyd dedi ki:
Bu oku ben yonttum; ucunu ben sivrilttim; tüyünü ben taktım; bunu atan da benim. Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir buyurdu ki:
“Bu ok, Abdullah bin Ebî Bekir'i şehîd eden oktur. Senin elinle ona şehîdlik şerbetini içiren, onun eliyle seni öldürtmeyen Allaha hamdolsun. Allah 'in himâyesi geniştir. "
Herkesin bir hidayet süreci vardır. İlahi irade tarafından takdir edilmiş o süreç tamamlanmadan insan hidayete gelmez. Bazan sizin şehadetinizden sonra sizi şehid edenler imana gelebilir. Dolayısıyla kişinin hidayet anı Allahû Teâla'nın elindedir. Hz. Abdullah bin Ebî Bekr-i Siddîk, Ashâb-ı kiramdan olup, ilk Müslümanlardandır. Babası Ebû Bekr-i Siddîk, annesi Katile binti Abdiluzza'dır. Esma ile anne bir kardeştir. Doğum tarihi bilinmemektedir.[99] Şehidçe bir hayat yaşayanlar şehadete ererler. Hayatlarıyla Allah'ın dinine şahidlik edemeyenler, şehadetten uzaktırlar. Sahabelerin şehid olanları, şehidçe bir hayat yaşayanlarıdır. Esasen Allah'ın rızasına ve cennete sevdalanmış sahabelerin hepsi şehidçe yaşadılar. Ama kimine şehid olmak nasip oldu, kimine olmadı. Dolayısıyla sahabe yolu, şehadet yoludur.
[98] Müşkilu'l Asar/ İmam Tahavî, C:3, Sh:13, Beyrut/1333
[99] Suverun Min Hayatü's Sahabe/Abdurrahman Ref'at el- Başa: 1/160-200, Beyrut/ty.