- Hicaz da Kıyas

Adsense kodları


Hicaz da Kıyas

Smf Seo Versiyon , -- Seo entegre sistem.

Array
seymanur K
Tue 4 October 2011, 04:31 pm GMT +0200
Hicaz'da Kıyas:


Re'y ile ictihâd'dan söz ederken belirttiğimiz gibi, Hicazh fakîhler kıyas'ı geri plânda görürler; hattâ onu kınayan bir çok ri­vayetler ileri sürerler. Bununla birlikte Rabîa b. Ebî Abdirrahman ve İmam Mâlik gibi re'y ve dolayısıyla kıyas'a önem verenlerin ya­nında Saîd b. el-Müseyyeb gibi kıyas'ı kınayanların bile, bazan ona göre fetva verdiklerini görüyoruz. Burada bazı somut misâller ve­rerek, kıyas'ın Hicaz'daki değerini anlatmak istiyoruz.

a) İmam Mâlik, Rabîa b. Ebî Abdirrahman'ın şöyle anlattı­ğını rivayet eder:

Saîd b. el-Müseyyeb'e sordum:

“Kadının bir parmağının diyeti kaçtır?

“On devedir, dedi.

“İki parmağının diyeti kaçtır? dedim.

“Yirmi devedir, dedi.

“Üç parmağının diyeti kaçtır? dedim.

“Otuz devedir, dedi.

“Dört parmağının diyeti kaçtır? dedim.

“Yirmi devedir, dedi.

“Demek ki yara büyüyüp acısı artınca diyeti azalıyor! dedim. Saîd b, el-Müseyyeb bunun üzerine.

“Sen Iraklı mısın? diye sordu.

“Hayır, araştırıcı bir bilgin veya öğrenmek isteyen bir câhi­lim, dedim.

Saîd b. el-Müseyyeb de,

“Ne yapalım, yeğenim. Sünnet böyledir!  dedi. [356] Bu meselenin mahiyeti şudur:

İslâm hukukuna göre erkeğin tam diyeti yüz ve kadının tam diyeti elli devedir. Kadının diyeti 1/3'e ulaşıncaya kadar erkeğin diyetine eşittir. Bunu aşınca, erke­ğin diyetinin yarısı kadar olur. Bu hususta hadîs vardır. O halde, Saîd b. el-Müseyyeb'in dayandığı hadîs'in zahirî anlamına göre, er­keğin dört parmağının diyeti kırk deve olunca kadın'ın dört par­mağının diyeti de yirmi deve olur.

Burada, bilvesile diğer imamların da bu konudaki görüşlerine kısaca işaret edelim. İmam Mâlik'e göre erkeğin beş parmağının diyeti elli devedir. Diyet miktarı 1/3'e ulaşıncaya kadar erkek ve ka­dın arasında fark yoktur. Bundan sonra kadına, erkeğin diyetinin yarısı takdir edilir. Buna göre kadın'ın üç parmağı için otuz deve, dördüncü parmağı için beş deve, beşinci parmağı için de beş deve takdir edilirse: 30+5+5 = 40 deve eder. Yani imam Mâlik'in he­sabı, Saîd b. el-Müseyyeb'inkine uymaz. [357]

İmam Şafiî'ye göre de 1/3'e kadar kadın ve erkeğin diyeti eşit olup bundan sonra kadının diyeti erkeğin diyetinin yarısı kadardır-Hanefîler ise, Hz. Ali'den gelen bir rivayete dayanarak, kadının diyetinin her hususta erkeğin diyetinin yarısı kadar olduğunu kabul öderler. [358]

b) İmam Mâlik'in, Yahya b. Saîd vasıtasıyla yine Saîd b. el-Müseyyeb'den yaptığı rivayete göre Hz. Ömer, azı dişler için diyet olarak birer deve, Muâviye ise beşer deve takdir etmiştir. Bu hu­susta Saîd b. el-Müseyyeb de şöyle demiştir: Hz. Ömer'in hükmüne göre bu diyet azalıyor, Muâviye'nin hükmüne göre ise artıyor. On­ların yerinde ben olsaydım, azıdişler için ikişer deve diyetle hük­mederdim; çünkü her müctehid için sevap vardır. [359]

Burada Zürkânî, 'onların “bir dişin diyeti beş devedir.” [360] hadîs'inden gâlibâ haberder olma­dıklarını söyler. [361] Belki de, hadîs'de geçen “diş” tabiri öndişi ifade ettiği için onlar, azıdişin diyetini kendi ictihadlarıyla takdir etmişlerdir.

Hanefîler'e göre de, İmam Mâlik gibi, ağızın neresinde olursa olsun, her diş için beş deve diyet gerekir. Ancak Hanefîler'e göre bu hüküm, erkekler için olup kadınların dişlerinin diyeti, erkekle­rin dişlerinin diyetinin yarısına eşittir. Burada bütür; dişlerin di­yeti, bir insanın tam diyetini geçiyor; fakat hadîs bulunduğu için bu hüküm, kıyas'a aykırı olarak kabul edilmiştir. [362]

Mervan b. el-Hakem, Ebî Gatafan b. Tarif aracılığı ile Abdul­lah b. Abbas'tan azıdişin diyetini sormuş, o da, bunun beş deve ol­duğunu söylemiştir. Mervan, adı geçeni Abdullah b. Abbas'a tek­rar göndererek, öndişlerle azıdişlerin diyet bakımından aynı olup olmadığını sordurunca, Abdullah b. Abbas, “dişleri, parmaklara kı­yas etseydin hepsinin diyet bakımından aynı olduğunu anlardın.” Demiştir. [363]




[356] İmâm Mâlik, el-Muvatta', c. II, s. 186.

[357] el-Muvatta', e. II, s. 187;  Mufiammed ez-Zurkanî, Şerhu'l-Muvatta\Kahire, 1310, c. IV, s. 39; Abdusselam Sahnun, el-Müdevvenet-ü'1-Kübrâ, Kahire, 1323-1324, c XVI, s. 118.

[358] Abdurrahman b. Şeyh Muhammed  Mecma’ul-Enhur fî Şerhi Mülteka'l-Ebhur, İstanbul, 1310, c. n, s. 630.

[359] Muvatta', c. II, s. 187; el-Uramm. VII, s. 218,234,287.

[360] Muvatta’, c. II, s. 187.

[361] Zürkânî, Şerhu'l-Muvatta', c. IV, s.  40.

[362] Muvatta', c. II, s. 187; el-Meydani  el-Lübab fî Şerhi'1-Kitab, 2 ba­sı, Mısır, 1951, c. III, s. 48.

[363] Muvatta', c. II, s. 187; Zürkâni, Şerhu'l-Muvatta', c. IV, s. 40.

Dr. Abdulkadir Şener, İslam Hukukunun Kaynaklarından Kıyas, Istıhsan Ve Istıslah, Diyanet İsleri Başkanliği Yayınları: 77-79.