hafiza aise
Sun 20 May 2012, 10:27 am GMT +0200
HER ŞEYE AĞLAMAYA BAŞLADIM
Mart 2012 78.SAYI
Selamün Aleyküm Yasemin Hanım, Ben 26 yaşında ev hanımıyım. Bende son 1 yıldır aşırı derecede duygusallık başladı. İçimden her şeye ağlamak geliyor. Mesela kızım okuldan geliyor bana sarılıyor ben o sarılmanın ardından duygusallaşıp ağlamaya başlıyorum. Benim için her şey bir ağlama sebebi haline geldi. Sokakta soğukta çalışmak zorunda olan çocukları görünce bile gözlerimden yaşlar akıyor. Hep duygusal biriydim ancak hiç bu kadarı olmamıştı. Bu kadar duygusal olmamı gerektirecek bir sorunum yok. Bu durumdan rahatsız olmaya başladım. Düzelmesi için neler yapabilirim? MEDİNE Y...
Aleyküm selam Medine Hanım, Bahsettiğiniz şekilde duygusal olmanızı gerektirecek bir sorununuz yoksa önceden yaşanmış acı olayların, üzüntü veren durumların etkisi olabilir. Mesela atletizmde koşan sporcu belirli parkurda elinden gelen gayreti göstererek, müsabakayı başarıyla tamamlayarak ipi göğüslediğinde bazen yere yığılır, bazen de baygınlık geçirir. Tıpkı bu örnekte olduğu gibi insan hayatının belirli dönemlerinde performansını ve gücünü aşacak problem yaşadığında, o dönem için belki çok ağlamaz, belki kendini de bırakmaz. Elinden geleni göstererek bulunduğu zorlu durumdan çıkmaya çalışır. Fakat sonrasında hayatı düzelip de normale döndüğünde kişi sebebini bulamadığı depresyona girer ve hayatında istem dışı ağlamalar yaşamaya başlar. Çünkü önceki olayları yaşarken yapması ve göstermesi gereken gayret üzerinde öylesine yoğunlaşmıştır ki olaylara duygularını katabilecek fırsat bulamamıştır.
Bizler yaşadığımız üzücü olaylarda durumla paralel duygulanımlar yaşamadığımızda mesela; bazen bir yakınımızı kaybettiğimizde diğer yakınlarımızın üzüntüsünü yatıştırmak adına duygumuzu yaşama fırsatını bulamayız. Yas süreci bittikten sonra fark ederiz ki ağlamalarımız yeni yeni başlıyor. Bu durumda yapmamız gereken doğru davranış, yaşadığımız olaylara paralel olarak hangi duyguyu hissediyorsak o duygumuzun yüzeye çıkmasına, nefes almasına izin vermemizdir. Aksi takdirde durup dururken ortaya çıkan ağlamalar kişiliğimizde bazen şaşkınlık oluşturur ve bu durumu zaman zaman kendimiz de anlamlandıramayız.
Ben bu örnekleri vererek, sizin içinizde bulunduğunuz durumu bilemediğim için, kendimce anlamlandırmak istedim. Eğer sorun geçmişe dair değilse o halde şöyle bir durum olabilir: Yaşadığımız olaylarda o ana dair duyguların farkına varıp, dillendiremediğimizde yani duyguyu benliğimizde yaşatamadığımızda bazen ruhumuz tüm bunlara katlanamayıp refleks ağlamalar ortaya çıkarabilir. Sizin dikkat etmeniz gereken husus yaşadığınız her olayın bir de duygulanımı olduğunu hatırda tutarak onları fark etmeye çalışmanız ve bu farkındalıkla birlikte duygularınızın akmasına izin vermeniz. Duygularınız akarsa yani dillenirse gözyaşlarınız duracaktır. Ayrıca emin olmanızı isterim ki kişinin kendini bilmesinin en temel noktası duygularının farkındalığıdır. Duyguların doyurulması öncelikle onları fark etmekten geçer. Zira her duygusal farkındalık aslında ihtiyaçlarımızın listesidir. Kişi ihtiyaçlarının farkında olduğunda onları doyurabilecek membalara yönelir. Bu da ruhsal doyum için gereklidir. Fakat bu membalar meşru zeminde aranmalı. Aksi takdirde başka çatışmaları beraberinde getirir. En önemlisi gözünüzü ruhsal dünyanıza çevirerek, ara sıra kendi derinliğinize inerek kendinizi anlamaya ve sevmeye çalışmanızdır. Eminim çok başarılı olacaksınız. Zira duygusal insanlar merhametlidirler.
Sevgilerimle...
Yasemin UÇAL ABDULLAH