saniyenur
Sat 6 August 2011, 05:00 pm GMT +0200
Hazinenin Yeri
Adamın biri, iflas etti. Elinde avucunda hiçbir şeyi kalmadı. Dert ve sıkıntıdan âdeta can çekişir haldeydi. Çaresizlik içerisinde rabbine yalvarmaya başladı. Namazlardan sonra niyazda bulundu. Yıllarca ağladı, yalvardı. ''Ey kurdu kuşu besleyen rabbim! İhsanların sonsuz, sayıya sığmaz. Ben ise bağışlarını anlatmaktan âcizim. Ne olur, benim rızkımı da kolay yoldan lutfet'' diyerek yalvardı. Sonunda bir gece rüyasında, ''Senin komşun olan filan kâğıtçıya git. Onun sattığı kâğıtların arasında şu renkte, şu şekilde bir kâğıt var. Onu alıp, gizlice ondaki bilgileri oku. Gereğini yap'' dediler. Rüyadaki müjdeci şöyle tembihte de bulundu: ''Defineyi bulmakta zorlanırsan, sabırlı ol, vazgeçme. Başkaları öğrenirse sakın üzülme. Senin hakkın olan hazineden, kimse bir şey alamaz. Ümitsizliğe kapılma. ‘Allah'ın rahmetinden ümit kesilmez' âyetini sıkça tekrarla.'' Adam rüyadan sevinçle uyandı. Sabah olunca doğru kâğıtçı dükkânına gitti. Kâğıt yığınları arasında dolaşmaya başladı. Tarif edilen kâğıdı görür görmez, alıp cebine koydu. Dükkân sahibine hayırlı işler dileyerek ayrıldı. Tenha bir yere geldi, kâğıdı cebinden çıkarıp okudu. Kâğıtta bir definenin yeri tarif ediliyordu. Öyle bir dükkânda, kâğıtların arasında definenin yerini bildiren böyle bir kâğıdın olmasına hayret etti. Kâğıtta şöyle yazıyordu: ''Eline bir okla yay al. İçinde bir şehidin mezarı olan, arkası şehre, kapısı ovaya bakan türbeye git. Arkanı şehidin mezarına yüzünü kıbleye çevir. Yayınla bir ok fırlat, okun düştüğü yeri kaz.'' Bunu okuyan adam hemen sağlam bir yay, güzel bir ok aldı. Kazmasını küreğini de yüklenerek, denilen türbenin yolunu tuttu. Türbeye vardığında arkasını mezara aldı. Yönünü kıbleye çevirdi. Yayını sıkıca gerip, okunu fırlattı. Heyecanla gidip düştüğü yeri kazdı, ancak bir şey çıkmadı. Azıcık sağı, azıcık solu derken, kazması küreği körleşene kadar kazdı. İyice yoruldu, fakat defineyi bulamadı. Herhalde oku yanlış tarafa attım diyerek tekrar oku fırlattı. Düştüğü yeri kazdı, yine bir şey bulamadı. Akşam oldu, evine gitti. Ertesi gün tekrar denemeye devam etti. Adam artık her gün bir ok fırlatıyor, düştüğü yeri kazıyordu. Üşenmeden günlerce kazmasına rağmen, defineyi bulamadı. Bu arada adamın yaptığı bu iş, halkın dikkatini çekti. Çeşitli dedikodular aldı başını yürüdü. Sonunda söylentiler padişahın kulağına kadar gitti. Adam durumunun padişah tarafından öğrenildiğini duyunca, hiç direnmeden elindeki kâğıdı padişaha takdim etti. Başından geçenleri açıkça anlattı. ''Padişahım, bir aydır bu kâğıtta tarif edildiği şekilde defineyi arıyorum. Hiçbir şey bulamadım. Çektiğim eziyet ve sıkıntılar yanıma kâr kaldı. Savaşlar kazanan, kaleler fetheden padişahımın bahtı, gücü kuvveti, bu defineyi ortaya çıkartır'' dedi. Padişah, belki altı ay, belki de daha fazla, seçme askerlerine kuvvetli yaylarla ok attırdı. Yerleri kazdırdı. Defineyi bulamadı. Definenin âdeta ismi var, cismi yok. Zümrüdüanka kuşu gibiydi. Ovada kazılmadık yer kalmamıştı. Padişah defineyi aramaktan usandı. Adamı yanına çağırarak öfkeyle, ''Al haritanı, başına çal. Bizi işimizden, gücümüzden ettin. Zamanımızı çaldın. Zahmet verdin. Senin işin gücün olmadığına göre, istediğin kadar defineyi arayabilirsin. Bulursan da senin olsun, helâl ettim'' dedi. Adam haritayı aldı. Kendi kendine, nerede hata yaptığını düşündü. Çünkü bu harita ona, yıllardır yaptığı dualardan sonra rabbinden gelmişti. Tekrar rabbine yöneldi. Niyazda bulundu.
''Yâ rabbi! Hırs ve tamah şeytanı beni azdırdı. Bu uğraşmadan, sıkıntılardan tövbe ediyorum. Sana sığınıyorum. Kapımı sen kapadın, yine sen aç Allahım'' dedi. Adamın bu yakarışından sonra yine Hak'tan ilham geldi. ''Biz sana, yaya bir ok koy, at dedik. Kuvvetli yaylarla ok atma denemesi yap demedik. Sen boş yere kuvvet harcayarak ok atmadaki hünerini gösteriyorsun. Şimdi git, rastgele bir yay al, oku koyup at, uzaklara göndermeye çalışma. Okun düştüğü yeri kazınca, hazinenin sana ne kadar yakın olduğunu anlayacaksın.'' Adam denileni yaparak sonunda defineyi buldu.