sumeyye
Thu 6 September 2012, 03:43 pm GMT +0200
Günlük Nafile Namazlar (en-Nevâfilu’l-Yevmiyye):
Kuşluk Namazı (Salâtu’d-Duhâ): [399]
Kuşluk Namazı (Salâtu’d-Duhâ): [399]
I. Hükmü:
Kuşluk namazı, ÜM’e göre sünnet, Malikî Mezhebine göre, menduptur.
II. Vakti:
Kuşluk namazının vakti, güneş doğup bir miktar yükseldikten sonra başlar, istiva vaktine kadar devam eder:
(a) ÜM’e göre, kılınması uygun olan vakit, gündüzün dörtte biri geçtikten sonraki zamandır:
(1) Hanefî Mezhebine göre, vakti çıkınca, kuşluk namazı kaza edilmez.
(2) Şafiî ve Hanbelî Mezheplerine göre, vakti çıkan kuşluk namazının kaza edilmesi sünnettir.
(b) Malikî Mezhebine göre, kuşluk namazını, güneş doğduktan sonra, ikindi ile güneşin batması arasındaki zaman kadar bekledikten sonra kılmak efdaldir; vakti çıkınca kaza edilmez.
III. Miktarı:
(a) Hanefî Mezhebine göre, en azı iki, en çoğu onaltı rekâttir. Onaltı rekâtten. fazla kılınca, hepsini bir selâmda kılmaya niyet edilmişse, onaltısı kuşluk namazı için, fazlası nafile olarak geçerli olur; ikişer veya dörder rekât olarak kılınırsa, onaltı rekâtten fazla kılınmasında kerahat sözkonusu olmaz.
(b) Şafiî ve Hanbelî Mezheplerine göre, en çok sekiz rekât kılınabilir. Kasıtlı ve bilerek bundan fazla kılınca, fazlası kuşluk için geçerli olmaz; bilmeyerek veya unutarak kılınca, fazlası nafile yerine geçer.
(c) Malfikî Mezhebine göre, kuşluk namazı sekiz rekatten fazla kıhnabilir.
Teheccüd Namazı (Salâtu’t-Teheccüd): [400]
Yatsı namazından sonra, daha uyumadan veya bir miktar uyuduktan sonra kılınacak nafile namaza Salâtu’l-Leyl veya Gece Namazı ya da Kıyâmu’l-Leyl adı verilir. Bir miktar uyuduktan sonra kalkıp kılınırsa bu namaz Teheccüd Namazı adını almaktadır. Kılınması menduptur:
Teheccüd namazının en azı iki, en çoğu sekiz rekâttir. Gece namazlarının en faziletlisi olan bu namazı, her iki rekâtte bir selâm vererek kılmak efdaldir.
[399] Bilmen, Büyük İslâm İlmihali, s. 204; Cezîrî, Fame, c. I, s. 332; İbn Kudâme, age, c. II, s. 131-132; c.I, s. 196-197.
[400] Bilmen, Büyük İslâm ilmihali, s. 204; İbn Kudâme, age, c, II, s. 135-140; Cezîrî, Fame, c. I, s. 335; İbn Abidîn, Raddu'l-Muhtar, c. I, s. 715-716.