hafiza aise
Fri 29 April 2011, 11:39 am GMT +0200
Geri Çevirilen Gençler
Allah Resülü, Bedir'e çıkarken yaptığı gibi bu arada gozune küçük gözüken gençleri geri çevirmek istemişti. Abdullah İbn Ömer, Üsôme İbn Zeyd, Üseyd İbn Zuheyr, Zeyd İbn Sabit, Zeyd İbn Erkam, Arôbe İbn Evs, Amr İbn Hazm ve Ebii Saidi'l-Hudri gibi gençler o gün geri çevrilenlerdendi. Mekke müşrikleriyle vuruşmayı candan isteyen bu gençler büyük bir hüzün yudumluyorlardı.
Geri çevrilenler sadece bu gençler değildi; Medine'yi birlikte müdafaa etme sözü aldığı halde Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern), Medine'nin diğer sakinleri Yahudi ve Arap müşriklerinden kendileriyle birlikte savaşma talebinde bulunmayacak, hatta gönüllü olarak yola çıkanlan da geri çevirecekti. Zira bu, küfürle imanın bir mücadelesiydi ve böylesine bir savaşta, dinamizmini imandan alan gönül insanlan muzaffer olabilirdi. Bunun için Şeyheyn denilen yere geldiklerinde, iyi giyimli ve nizami bir grubun kendilerine doğru geldiğini görünce bunların kimler olduğunu soracak ve henüz Müslüman olmayan bir grup olduklarını öğrenince de:
- Ehl-i şirke karşı ehl-i şirkten yardım almak olmaz, buyurarak iman davasında sadece mii'rninlerle birlikte mücadele etmek gerektiğini söyleyecekti.
ıoo Buhari, Salıih, 6/2682; Ahmed İbn Hanbel, Müsned, 3/351; Hakim, Müstedrek, 2/141 (2588)
ıoı Al-i İmran, 3/159
Bunun yanında Resülullah ile birlikte savaşa gidebilmek için büyük bir gayret ortaya koyanlar vardı. Yaşı küçük olduğu halde görünümü büyük gösterdiği için Rôfi' İbn Hadie'in gelmesine izin verince Semüre İbn Cündeb ileri çıkacak ve Efendimiz'e:
- Ya Resülullah, diye seslenecekti. "Ben Rafi'den daha güçlüyüm; güreşirsem onu yenerim!"
Onun savaşa gitmek için gösterdiği bu gayreti gören Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern), ashab önünde iki delikanlının güreşmesini istedi. Gerçekten sonuç, Semüre'nin dediği gibi tecelli etmişti. Belki de Rafi' İbn Hadic, arkadaşını da yanında götürebilınek için bilerek yenilmişti. Derken Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellern), her ikisinin de savaşa gelebileceğini söyleyerek onlara izin verecekti.
Ashabını üç gruba ayırmıştı; Muhacirlerin sancağını Hz. Ali, Evs'in sancağını Üseyd İbn Hudayr ve Hazreç'in sancağını ise Hubôb İbn Münzir taşıyordu.
Medine'de vekil olarak yine Abdullah İbn Ümmi Mektiim bırakılmıştı. Yaklaşık bin kişilerdi. Bunlardan sadece yüz tanesi zırhlı idi. Süvarilerin başında Zübeyr İbn Avvam, zırhsız olduğu halde Uhud'a koşanların başında ise Hz. Hamza vardı. Bedir'de olduğu gibi yine düşmanın üçte biri kadar bir güce sahiplerdi. Ancak onlar, ne bu güçten ne de ölümden korkuyorlardı! Şehadet onlar için ulaşılmaz bir hedefti.