Hadice
Mon 24 January 2011, 03:05 pm GMT +0200
FİLOLAR BOZGUNAUĞRADI; İMANKAZANDI:
Misalin biri bu. Bir misal de kendi İslam tarihimizden verelim:
Hz. Muhammed, Peygamber olarak gönderildiği zaman Arap toplumunda içki çok yaygındı. Öyleki kanlarına işlemişti. İçki içmekle övünür, içkiyi yetmiş iki türlü medhederlerdi. Bir şairleri içki ile olan alakasını şöyle dile getiriyordu:
“Öldüğüm zaman beni asma ağacının altına gömün ki, kemiklerim damarlarımdan şarap içsin”.
Ünlü şair İmruulkays, babasının ölüm haberini aldığı zaman bile bardağı elinden atamamış, arkadaşlarından ayrılamamış ve şu meşhur sözü söylemiştir:
“el yevme hamrun, ve ğaden emrun = Bugün içki yarın savaş”.
Cahiliyet devrinde içki içmeyi benimseyenler parmakla sayılacak kadar az idi; mesela Zeyd b. Amr b. Nüfeyel v.b. gibi.
O zamanki Arapların içkiye ne kadar önem verdikleri gösteren bir şey de içkiye bir çok isimler vermiş, çeşitli kinayeler kullanmış ve müteaddit lakaplar takmış olmalarıdır. Mesela Müdam (mahzende yıllanmış), sülaf (üzüm usaresi), rah (neşe veren), sahba (kan rengi), ibnetülunkud (salkımın kızı), ibnitülkerm (asmanın kızı), bintülhan (meyhanenin kızı),bintüddinan (testinin kızı) ve yüzü aşkın daha bir sürü isim80.
(80) Hilyetu’l- Kumeyt lin-Nevahi, S. 6 v.d.
Netekim o zamanlarda içki ticareti de çok gelişmişti.
İçkiye vurgunluklarını ve içkinin, ruhlarına yer ettiğini gösteren olay da içki konusunda “de ki, içkide ve kumarda hem büyük hem günah, hem de insanlara yarar vardır” ve “sarhoşken namaza yaklaşmayın” ayetleri geldikten sonra da bazı ashabın içkiye devam etmiş olmalarıdır. Çünkü bu iki ayet içkinin haramlığını kesin olarak belirtmiyordu. Nass’da (Kur’an metninde) içmeye cevaz gördükçe bu işe devam ettiler.
İslam tedrice riayet ederek, insanlara kolaylık olsun diye bu metodu kullandı. Nihayet Maide suresindek kesin ayet nazil oldu:
“Ey inanlar, şarap, kumar, dikili taşlar (putlar), şans okları şeytan işi birer pisliktir. Bunlardan kaçın bir kurtuluşa eresiniz. fieytan, şarap ve kumar (yolu) ile aranıza düşmanlık ve kin sokmak, sizi Allah’ı anmaktan ve namazdan alakoymak istiyor. Artık (bunlardan) vaz geçtiniz değil mi?”. (Maide: 5/)
İşte burada acaip şeyler görüyoruz... Görüyoruz, bir adam bardağını kırıyor, yanındaki içkileri sokağa döküyor. Hatta herkes de aynı şeyi yaptığı için Medine sokaklarından içki seli akıyor.
Ebu Said diyor ki: Resulullah (s.a.v.) in şöyle dediğini işttim: “Ey insanlar, Allah, içkiyi sevmez. belki yakında bu hususta bir emir gönderir. Her kimin yanında az buz içki varsa satsın (bu, kesin şekilde haram edilmeden önce idi). Ebu Said diyor ki: Çok geçmeden, Resulullah şöyle buyurdu: Allah içkiyi haram etti. Her kime bu ayet -yukarıda geçen maide ayeti, ulaşır da yanında bir miktar içki bulunsa içmesin de, satmasın da. Ebu Said diyor ki: Herkes içkisini getirip Medine sokaklarına döktüler”. Müslim rivayet ediyor.
Hz. Enes de şöyle diyor: Ben, Ebu Ubeyde ile übey b. Ka’be sakilik ederdim. Biri geldi; içki haram edildi, dedi. Ebu Talha bana; Kalk Enes, içkileri dök,dedi; ben de döktüm. Buhari, Müslim.
Ebu Musa’l-Eş’ari de şöyle anlatıyor:
“Biz içki meclisinde oturmuş içki içiyorduk -da o zaman helal idi-. Kalktım Reslullah’ın yanına geldim. Selam verdim; içkiyi yasaklayan ayet nazil olmuştu. Arkadaşlarımın yanına döndüm, ayeti okudum, kimisinin içkisi elinde; bir kısmını içmiş, bir kısmı da bardakta idi. Bardağı hacamatçının yaptığı gibi üst tarafından tutup içindekini yere döktüler ve hep bir ağızdan “vaz geçtik ya Rabbi! vaz geçtik ya Rabbi! dediler. (Taberi Tefsiri, ilgili ayet).
Acaba insanlık nefse karşı böyle bir zafer ve emre karşı böyle bir itaat görmüş müdür? İster ki o emir adetlerine aykırı ve arzularına ters düşsün!