seymanur K
Sat 15 October 2011, 10:08 am GMT +0200
Etnik Durum :
Araplar; Tevrat'a dayanan rivayetlere göre ikinci Âdem dîye anılan Hz. Nuh'un oğlu Sam soyundan geldikleri ileri sürülen ve genel olarak dillerinin temel bakımından bir olması veya birbirine benzemesi dolayısıyla Sâmî Uluslar adı verilen, iç ve Güney Arabistan'dan yaptıkları göçlerle Mezopotamya, Suriye ve Filistin'i Sâmî bir ülke haline getiren ve Arap, Yahudi (İbrânî, İsrâilî), Âramî, Süryânî, Habeşî ve Finike'lilerin dahil bulunduğu toplulukların baş tipini teşkil ederler. [10]
Arap -kabilelerinin soy ve menşe'leri üzerinde yazılan “ensâb” kitaplarına göre en eski Arap ulusları, zamanla ortadan kalkmış olan Âd, Semûd ve İmlîk (Ç. Amâlika) kavimleridir, ki bunlara, helak olmuş arablar anlamına “el-Arabu'1-Bâide” ve asıl arablar anlamına “el-Arab'ul-Âribe” veya “el-Arabu'l-Arbâ” denilir. Hz. Nuh'un torunlarından Kahtan (veya Yaktan)'dan türemiş olanların el-Arabu'1-Âribe'lerle karışmasından meydana gelmiş olan arablara “el-Arabu'l-Mütearribe”, bunlardan Hz. İsmail soyundan gelenlerle karışanlara da “el-Arabu'1-Müsta'ribe” denilir. Diğer yönden Arablar ikiye ayrılırlar:
1) Güney Arabları, bunlara Yemenliler veya Kahtanlılar denilir;
2) Kuzey Arabları, bunlara da Hz. İsmail'in torunlarından bazılarına nisbetle Adnanlılar, Maadllıar veya Nizarhlar adı verilir. [11]
Kahtanlılar “Kehlan” ve “Himyer”, Adnanlılar da “Rebi'a” ve “Mudar” olmak üzere ikiye ve bunlardan herbiri bir çok kollara ayrılırlar. Fakat Arabların soyları hakkındaki “ensâb” kitaplarının verdiği bilgilerin kesinliği şüphelidir. Diğer taraftan kuzey ve güney Arabları arasında elbette kuraklık ve sair sebeblerle yapılan karşılıklı göçler sonucunda karışmalar olmuştur. Genel olarak güneyliler medenî, kuzeyliler de bedevî idiler. [12]
İslamiyetin doğuşu sırasında Suriye ve Irak bölgelerinde bulunan ehâlinin büyük kısmı; kuzey ve doğuda Süryânîler; güneyde Yahudiler, Âramîler'le Nabathlar'ın kalıntıları, Arab olan Gassanîler'le Münzirîler ve diğer Arab kabilelerinden meydana geliyordu. Sahillerde Romalılar'dan kalma bir takım halk ile daha kuzeyde İranlılar'dan türeme halklar biribirine karışmış vaziyetle idi. Aralarındaki bağ, dil ve soydan ziyade dînî rabıta idi. [13]
[10] Neşet Çağatay, islamdan. Önce Arab Tarihi ve öahiliye Çağı, 2. basa, A.Ü.İF. Yayınlarından, Ankara, 1963 a 2,9
[11] A. Emin, a.g.6.,, s. 5,6; N. Çağatay, a.g.e., s. 10; C. Zeydan, Medeniyet-i İslaralye Tarihi, Çev. Zeki Mağamiz, İstanbul(1328, c. I, s. 9.
[12] A. Emin,, a.g.e., s. 5,7,8.
[13] C. Zeydan, a.ge., c, V, s. 15,16.
Dr. Abdulkadir Şener, İslam Hukukunun Kaynaklarından Kıyas, Istıhsan Ve Istıslah, Diyanet İsleri Başkanliği Yayınları:7.