seymanur K
Sat 9 July 2011, 01:37 pm GMT +0200
El-Halvetü Ve't-Tenekkul Fi'l-Lbadeti Ve Derecâtu'l-Abidin
Her ne kadar giriş bölümlerinde Hâris'in içinde bulunduğu psikolojik duruma ilişkin herhangi bir bilgiye raslanmıyorsa da eser el-Vasaya ile aynı konuları işlemektedir. Hissedilir biçimde fitneden kaçınma, uzlete davet, nefsin sahibine hakim olmadan sahibinin nefse hakim olması ve benzeri konularda yoğunlaşmakla birlikte insanların ellerindeki imkânlar ve yaratıcıya sığınma konusunda bu esere hakim olan psikoloji de kötümserliktir.
Haris el -Muhasibi 'nin -bütün zamanını hadis alimlerinden hadis öğrenmeye ayırdığı bir dönemde- eserlerinde bu meziyetini ortaya koyması gerekirken hadis rivayetinden uzak durması ve genelde hadisçilerin son derece düşkün oldukları senedi ile rivayeti ihmal ederek sıhhat derecesi farklı bir takım hadislere itimat etmesi insanı hayrete düşürmektedir. Belki bu durumu onun hayatının kalan döneminin selametine yönelik içindeki şüphe ya da hadisçilerden yaptığı nakillerin, dolayısı ile ilim ve ezberinin çokluğu ile öğünme ve riya kabul etmesi ile ilintilendirmek mümkündür. Haris, bu konuda bazı son dönem eserlerinde hadisçilerle aynı çizgiye gelmiş olmalıdır. [181]
[181] Haris El- Muhasibi, El- Akl Ve Fehmü’l Kur’an, İşaret Yayınları, İstanbul, 2003: 70-71.