hafiza aise
Sun 24 April 2011, 12:46 pm GMT +0200
Efendimiz'in Mekke'ye Girişi
Zilhicce ayının dördüncü günüydü. Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellem) Merrii'z-Zehran denilen mevkiden hareket etmiş, Mekke'ye giriyordu; yıllar sonra Kabe, ilk defa ikiziyle buluşacaktı! Yedi yıl önce arkasını dönerek vedalaştığı bu yere şimdi, sürekli problem çıkaran insanlarıyla anlaşma yapmış olarak giriyordu. Kurbanlıkları öne geçirmiş, onların arkasından Kabe'ye doğru ilerliyordu. Zi Tuva denilen yere geldiklerinde tekbir seslerini yükseltmiş, telbiye getirmeye devam ediyorlardı. Kabe'ye saygıyı ilk defa Allah Resülü'nden (sallallahu aleyhi ve sellem) öğreneceklerdi! Abdullah İbn Revaha. Kasva'nın yularını tutmuş Allah Resülii'nün önünde yürüyor ve dünden bu yana gelinen noktayı ifade eden şiirler söylüyordu. Onun bu halini garipseyen ve yaptığının ne kadar doğru olduğunu kendisine hatırlatan Hz. Ömer' e yine Allah Resülii cevap verecek ve Hz. Örner'e:
- Ben de duyuyorum ey Ömer! Ses etme, diyecek ve Abdullah İbn Revaha'yı kendi haline bırakmasını isteyecekti. Sözün ayrı bir gücü vardı ve "Bırak ya Ömer! Şüphesiz ki o, okların işlemesinden daha tesirlidir," diyerek bu güce işaret edecekti. Bu arada Hz. Abdullah'a da dönecek ve Mekke'ye girerken şunları söylemesini emredecekti:
- O (celle celaluhü), öyle bir ilah ki kendisinden başka ilah yoktur; kuluna nusretiyle yardım eder, ordusunu galip kılar ve karşısında yer alan yığınları da tek başına yok eder!
ArtıkAbdullah İbn Revaha. Allah Resülü'nden öğrendiği bu sözleri tekrar ediyor ve onun bu cümlelerini duyan ashab da aynı şeyleri seslendiriyordu! Yıllardır matem tutan Mekke, ilk defa bayram neşvesine bürünmüştü! Bilhassa muhacirlerin sevincine diyecek yoktu; onlar için her köşede bir hatıra gizliydi. Bilhassa Haşimoğullarının çocukları Efendimiz'in etrafında halkalanmış sevgi gösterisinde bulunuyorlardı.
Derken Kabe'ye gelinmişti; Resfılullah (sallallahu aleyhi ve sellem) ile Kabe aynı noktada buluşmuş ve mihrabla minber yan yana gelmişti! Resülullah'a bir kötülük yapılma ihtimaline binaen ashab-ı kiram, O'nun etrafında etten duvar örmüş pervane gibi dönüyorlardı. Anlaşma gereği üç gün burada kalınacak ve dolu dolu Rabbe iltica ile kullukta bulunulacaktıl
Teveccüh tam ve kulluk adına kıvam da zirvedeydi; artık tavaf başlamak üzereydi ve Hacer-i Esved'i istilam etmeden önce Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern), ihramının bir ucunu koltuğunun altına alıp sağ omzunu açmış ve diğer ucunu da sol oınzunun üzerine atmıştı. Ashabına bir de tembihi vardı:
- Bugün kendisini daha güçlü gösterenlere Allah merhamet etsin, diye dua ediyor ve 'Onlara, hoşlanmayacakları şekilde görünün." diye tembihliyordu. Maksadı, kendilerini zayıf gören ve bunu dillerine dolayan müşriklere, mii'rninin izzet ve azametini göstermekti. Bunun için de, bilhassa ilk üç şavtta sert adımlarla ve başlar dik, göğüsler de ileri çıkmış olarak Kabe'yi tavaf etmelerini isteyecek ve kendisi de bunu tatbik ederek ashabına örnek olacaktı. Sayıları iki binin üzerinde olan gözü yaşlı, sesi gür ve adımları sert bu insanların oluşturduğu manzara gerçekten de seyre değerdi ve dağ başlarına çekilen müşrikler de zaten onu yapıyorlardı. Tekbir ve telbiye sesleri, Faran dağlarına kadar çarpıp geri geliyor, Bekke vadisinde tarifi imkansız bir yankı oluşturuyordu! Bütün bunların bir dili vardı ve Mekke müşrikleri, bu dilin ne anlama geldiğini çok iyi biliyorlardı.
Öğle vakti girdiğinde Allah Resülii (sallallahu aleyhi ve sellern), Hz.
Bilal'e seslendi ve ezan okumasını istedi; Bilal-i Habeşi, Kabe'de ilk
defa Allah'ın adını haykıracaktı! Onun için bu, en büyük idealdi; zira içinden geldiği gibi burada Allah'ın adım haykırma fırsatı bulamamış, hep işkenceler altında inim inim bir hayat yaşamıştı! Hemen çıktı Kabe'nin üstüne ve sesinin olanca gücü ve güzelliğiyle ezan okumaya başladı.