derya
Wed 30 December 2009, 05:47 pm GMT +0200
Ebu Bekir (r.a)´in Zühdü İle İlgili Haberler
557. Râfî´ b. Ebî Râfîl et-Tâf den şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Zâtü´s-selâsil gazvesinde Ebû Bekir (ra) ile beraberdim. Üzerinde Fedek işi bir elbise vardı. Binitine bindiği vakit onu üstüne alır, indiğimizde ise ben ve o beraber kullanırdık."
558. Urfece es-Sülem' den Ebû Bekir´in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ağlayınız, şayet ağlayamazsanız, ağlar gibi yapınız."
559. Ebû İmrân el-Cevfî, Hz. Ebû Bekir´in (ra) "Mü´min bir kulun yanında bir saç kılı olmayı isterdim" dediğini haber vermiştir.
560. Evsat b. Arar´dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Resûlullah´ın (as) vefatından bir yıl sonra Medine´ye geldim. Hz. Ebû Bekir (ra) minberin üzerinde insanlara hitâb ediyordu. Şöyle dedi:
´(Hicretin) ilk senesinde Resûlullah (sav) aramızda ayağa kalktı, hıçkırık üç sefer sesini kesti, sonra şöyle dedi: ´Ey insanlar! Al-lah´dan, sizi başkalarından müstağni kılmasını isteyin, zira hiç kimseye başkalarından müstağni kılmasından sonra, yakın gibisi; küfürden sonra da şüpheden daha şiddetlisi verilmemiştir. Doğruluğa sanlınız. Çünkü o, iyiliğe ulaştırır. Ve o ikisi (doğruluk ve iyilik) de cennettedir. Yalandan da sakınınız. Çünkü o, fücura ulaştırır. O ikisi (yalan ve fucür) de cehennemdedir.[58]
561. Zeyd b. Eşlem babasından şu rivayette bulunmuştur: "Ebû Bekir´i (ra) dilini tutmuş bir vaziyette, İşte beni helake düşüren budur´ derken gördüm."
562. Zübeyir b. el-Avvâm´m kölesi Abdullah el-Yemenf den, şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra), Ölüm döşeğinde iken, Hz. Aişe şu beyit ile misal getirmiştir:
´Ayıplarım gencin ölümden korkmamasını, Bir gün ölüm gelip, göğsü sıkıştığında;
Bunun üzerine Ebû Bekir (ra) ´Öyle değil ey Yavrum! Fakat ölüm sarhoşluğu bir gün gerçekten gelir de, "İşte (ey insan) bu, senin öteden beri kaçtığın şeydi, denir.´"[59] de. Ebû Bekir (ra) devamla, ´Şu iki elbiseme bakın onları yıkayın ve beni onlara kefenleyin; zira canlılar, yeniye ölüden daha çok muhtaçtır´ dedi."
563. El-Hakem b. Hazn´in hadisinde Hz. Âişe´den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Allah´a yemin olsun ki, Ebû Bekir geriye ne bir dînâr ve ne de bir dirhem bırakmıştır..."
564. Ebû Bekir es-Sıddîk´in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Müslüman, her vesileyle mükafatlandırılır. Öyle ki, başına gelen bir sıkıntıdan, ayak bağının kopmasından tutun da kaybedip araya araya heybesinde bulduğu eşyasına kadar, herşey onun mükafat-landırılmasına vesile olur."
565. Kays´tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra)´in bir kölesi vardı. Yiyeceğini getirdiği vakit Ebû Bekir ona sormadan yiyeceğinden yemezdi. Şayet hoşlandığı bir şeyse yer, yok eğer hoşlanmadığı bir şeyse yemezdi. Bir akşam unuttu ve sormadan yedi. Daha sonra sordu. O da kendisinin hoşlanmadığı bir-şeyden olduğunu haber verdi. Bunun üzerine elini (boğazına) soktu ve hiçbir şey bırakmayıncaya kadar kustu."
566. Meymûn b. Mihrân´dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra)´e kanatları çok (tüylü) bir karga getirildi de, o kargayı şöyle bir çevirdikten sonra ´Avlanan her av, kopartılan her ağaç, ancak zayi edilen tesbîh mukabilidir´ dedi.Yani, insanı Allahı teşbihten ahkoyar."
567. Hz. Aişe´den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Hz. Ebû Bekir Ölüm döşeğinde iken Aişe´ye ´Ben Ebû Bekir ailesinde şu deve ve bir de kılıç ustası şu köleden başka mal bilmiyorum. Bu köle müslümanların kılıçlarını imal eder, bize de hizmet ederdi. Ben öldüğüm vakit onu Ömer´e (ra) ver' dedi. Onu Ömer´e gönderdiğim vakit, Ömer: ´Allah, Ebû Bekr´e rahmet etsin. Kendisinden sonrakileri meşakkate sokmuş´ dedi."
568. Ebû Bekir (ra)´den şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ey Arap topluluğu? Allah Teâlâ´nm bu işi (hâkimiyeti) sizin için tamamlayacağını umuyorum. Öyle ki, içinizden" biri buğday ekmeğini isteyecek ve, ehlinden canı hangi yağı istiyorsa, ekmeğe o yağın sürülmesini talep edecek."
569. Ismâîl b. Muhammed´den rivayet edildiğine göre: "Ebû Bekir (ra) insanlar arasında taksimat yapmış ve aralarını müsâvî kılmıştır. Bunun üzerine Hz. Ömer (ra) ´Ey Allah resulünün halîfesi![60] Ashâb ile diğer insanları müsâvî mi tutuyorsun?´ demiş. Ebû Bekir (ra) de: ´Dünya ancak bir vâsıtadır. Vâsıtanın en hayırlısı ise geniş olanıdır. Onların faziletleri ise ancak mükafatlarmda-dır* demiştir."
570. Hasan´dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Hz, Ebû Bekir (ra) can çekişirken, Selman (ra) yanına girmiş ve ona ´Ey Resûlul-lah´ın halîfesi! Bana tavsiyede bulunur musun?´ demişti. Bunun üzerine Ebû Bekir (ra) de; ´Azız ve Celîl olan Allah, dünyayı (nimetlerini) önünüze serecek; ondan yalnızca nasibinizi alın. Kim sabah namazını kılarsa, o Azîz ve Celîl olan Allah´ın zimmetindedir. Allah Azze ve Celle´nin zimmetinde iken Onun ahdini bozma, (aksi takdirde) Allah seni yüz üstü ateşe fırlatıp atar´ demiştir."
571. İbn Ebî Müleyke´den, Hz. Aişe´nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir´den başka yediği yemeği isteğiyle kusan birini bilmiyorum. Çünkü ona bir yiyecek getirilmiş, o da yemişti. Sonra kendisine: ´Bunu İbn Numan getirdi´ dedi. Bunun üzerine o da: ´Bana İbn Numan´m kehânetde kazandığı)ini yedirdi-niz´ dedi ve arkasından da kustu.[61]
572. İbn Ebî Müleyke´den, Hz. Âişe´nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Babam ölüm döşeğinde iken beni çağırdı ve ´Yavrum! Hayber hurmalığını sana vermiştim, sen de (o vakit) onu almıştın, senden bana onu geri vermeni arzu ediyorum´ dedi. Bunun üzerine ağlamaya başladım, sonra da: ´Allah seni bağışlasu babacığım! Allaha yemin olsun ki, Hayber´in hepsi altın olsa, on yine de sana geri verirdim´ dedim. O, ´Yavrum (Hayber´deki hurmalık) Allanın kitabına göre (miras olarak) taksim edilmektediı Ben Kureyş´in en büyük tüccarı ve en fazla mala sahip olanıydı. Vaktâ ki, imamet işi beni meşgul edince, maldan bana yetecek ki; darını almayı uygun gördüm. Yavrum! İşte şu yün abâyem, süt kî bı ve bir de köle. Öldüğüm vakit onu derhal İbnü´l-Hat-tâb´a gönder. Yavrum! Beni bu elbisemle kefenleyin´ dedi. Ben de ağladım ve ´Ey Babacığım! Biz buna (muhtaç) değiliz ki´ dedim. O da ´Allah seni mağfiret etsin, bu (elbise) ancak ölüm esnasındaki akıntı içindir´ dedi. Öldüğü vakit onları Ömer b. el-Hattâb´a götürdüm, o da: ´Allah babana rahmet etsin. Dedikoduya mahal bırakmamak istemiş´ dedi."
573. Abdullah b. Yezîd, es-Sunâbihfnin Hz. Ebû Bekir´den (ra)
şöyle işittiğim söylüyor: "Allah (cc) indinde kardeş olanın kardeşine duası müstecabtır."
574. Hz. Âişe´den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra) öldüğünde, geriye ne dînâr ve ne de dirhem bırakmıştır. Ölmeden önce bütün malını aldı ve Beytü´l-mâl´e bıraktı[62]
575. Abdullah b. Zübeyr babasından şunu rivayet etmiştir: "Ömer (ra) minberdeyken, Ebû Bekir´i (ra) andı ve ´Şüphesiz Ebû Bekir ilk müslüman olan ve (müsllimanlığını ) ilk açıklayan kimseydi´ dedi."
576. Kays İbn Ebî Hâzini şöyle demiştir: "Bir zât, Hz. Hüseyin´in oğlu Ali´ye (as) geldi ve ´Ebû Bekir ve Ömer´in (ra), Resûlullah´ın yanındaki yerleri neydi?´ diye sordu. O da:´Şu anda mevkileri ne ise öyleydi´ diye cevap verdi."
577. Yahya b. Saîd, Kâsım´m şöyle dediğini rivayet eder: "İnsanlardan öyleleri vardır ki, ayıpları zikredilmez (yani zikredilebilecek ayıpları yoktur)
578. Şa´bî, İbn Abbâs´ın, İlk namaz kılan (müslüman olan) Ebû Bekir´dir" dedikten sonra, Hassan b. Sâbit´in şu sözlerini misal getirdiğini rivayet etmektedir:
"Güvenilir bir dostun kederini anacak olursan, yaptıklarıyla, kardeşin Ebû Bekir´i hatırla. Rasûlullah hariç, mahlûkâtm en hayırlı, en muttaki ve en âdili,mes´ûliyetini en iyi yerine getiren o, ikincisi, meşhedi övülen ve halk içerisinde Resûlullah´ı ilk tasdik edip Hakk´a eren yine o."
579. Zeyd b. Eşlem, babasından şu rivayette bulunmaktadır: "Ömer (ra) Ebû Bekir´i (ra) eliyle tutmuş bir vaziyette dilini gösterirken görmüş ve ´Ey Resûlullahm halîfesi! Ne yapıyorsun?´ demiştir. Bunun üzerine Ebû Bekir de (ra) ´Beni helake düşüren ancak budur´ demiştir." [63]
580. Hasan (ra)´dan, Ebû Bekir´in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Allaha yemin olsun ki, yenilen ve koparılan şu ağacın yerinde olmayı isterdim"
581. Umeyr b. İshâk´tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra) omuzlarında abaye olduğu halde görüldü. Bir adam dedi ki: -Bu sırada (Kavilerden) İbn Avn eliyle, onu getir dercesine işaret etmiştir- ´Benden uzak dur. Ne sen ve ne de İbnu´l-Hattâb ehline öldükten sonra mal bırakıp bırakmama konusunda fikrimi değiştirmeğe çalışmayın. (Yani beni onlara birşeyler bırakmaya ik-naya kalkışmayın.)´"dedi.
582. Katâde´den duyduğuma göre, Ebû Bekir´in (ra) ´Kurtların yediği bir yeşillik olmayı isterdim.´ dediği rivayet edilmiştir.[64]
583. Hasan (ra)´dan, duyduğuma göre şu, Ebû Bekir (ra)´in yaptığı dualardan bir tanesiymiş: "Allahım, senden benim için hayırlı olanı, sonu hayırlı otanı isterim. Allahım! Bana en son vereceğin hayrı, senin rızan, ve naîm cennetlerinin yüksek dereceleri kıl, Yâ Rabbi!"
584. Ebû Bekir b. Hafs´tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Bana söylendiğine göre. Hz. Ebû Bekir (ra) yazları oruç tutar, kışın tutmazmış..,"
585. Muâviye b. Ebî Süfyân´m şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Dünya, Ebû Bekir´i istemedi, o da onu istemedi. (Dünya) İbnü´l-Hattâb´ı istedi, fakat o onu istemedi."
586. Ebû´s- Sefer´den söyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra) hastalanmış, bunun üzerine ziyaretine gelenler olmuştur. Kendisine ´Senin için bir hekim çağırsak, nasıl olur?´ demişler. O da: ´Hekim beni gördü´ demiştir: ´Sana ne dedi?´ diye sormuşlar O da: ´Ben, dilediğimi yaparım´ cevabım vermiştir."
587. Hişâm´m babasından (Urve´den) rivayet ettiğine göre, Hz. Ebû Bekir halîfe seçildiği vakit, bütün parasını pulunu, müslü-manlann Beytül-mâTine koymuş ve: ´Bunlarla ticaret yapıyor. Kazanç elde ediyordum, velayeti üzerime aldığım vakit beni ticaretten ve onu talep etmekten ahkoydular.´(Devlet idaresiyle ilgilenmekten ticaret yapmaya vakit bulamamıştır) demiştir.
588. Ebû Damre, yani İbn Habîb[65] b. Suheyb şu rivayette bulunmuştur: "Hz. Ebû Bekir´in bir oğlu ölmek üzereyken, gözünün ucuyla yastığa bakıyordu. Ölünce Ebû Bekir´e ´Oğlunu gözünün ucuyla yastığa bakarken gördük´ dediler. Bunun üzerine yastığı kaldırdılar. Yastığın altında beş veya altı dînâr buldular. Ebû Bekir ellerini birbirine vurarak şu sözü tekrarlamaya başladı: ´Biz hepimiz Allaha âitiz ve mutlaka O´na döneceğiz. Ey falan! Senin derinin onu kuşatacağım hiç sanmıyorum´ dedi."
589. Ebû Damre´nin rivayetine göre, Hz. Ebû Bekir (ra) bir gün insanlara hutbe irâd etmiş. Allah´a hamd ve senadan sonra ´Şüphesiz, Şam´ı fethedeceksiniz, size yüksek yerler gelecek, öyle ki oraların ekmek ve yağından istifâde edeceksiniz, oralara sizin için mescidler inşa edilecek. Allanın sizin oralara boş şeyler için gittiğinizi bilmesinden sakının; oralar, ancak zikir için bina edilmiştir´ demiştir.
590. Sabit Hz. Ebû Bekir´in şu beyti tekrarladığını bildirmiştir:
"Sen ölüm haberlerini verir durursun da, sonunda bir gün sen de ölürsün.
Gencin umudu tükenmez, ama ansızın o da ölür gider."
557. Râfî´ b. Ebî Râfîl et-Tâf den şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Zâtü´s-selâsil gazvesinde Ebû Bekir (ra) ile beraberdim. Üzerinde Fedek işi bir elbise vardı. Binitine bindiği vakit onu üstüne alır, indiğimizde ise ben ve o beraber kullanırdık."
558. Urfece es-Sülem' den Ebû Bekir´in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ağlayınız, şayet ağlayamazsanız, ağlar gibi yapınız."
559. Ebû İmrân el-Cevfî, Hz. Ebû Bekir´in (ra) "Mü´min bir kulun yanında bir saç kılı olmayı isterdim" dediğini haber vermiştir.
560. Evsat b. Arar´dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Resûlullah´ın (as) vefatından bir yıl sonra Medine´ye geldim. Hz. Ebû Bekir (ra) minberin üzerinde insanlara hitâb ediyordu. Şöyle dedi:
´(Hicretin) ilk senesinde Resûlullah (sav) aramızda ayağa kalktı, hıçkırık üç sefer sesini kesti, sonra şöyle dedi: ´Ey insanlar! Al-lah´dan, sizi başkalarından müstağni kılmasını isteyin, zira hiç kimseye başkalarından müstağni kılmasından sonra, yakın gibisi; küfürden sonra da şüpheden daha şiddetlisi verilmemiştir. Doğruluğa sanlınız. Çünkü o, iyiliğe ulaştırır. Ve o ikisi (doğruluk ve iyilik) de cennettedir. Yalandan da sakınınız. Çünkü o, fücura ulaştırır. O ikisi (yalan ve fucür) de cehennemdedir.[58]
561. Zeyd b. Eşlem babasından şu rivayette bulunmuştur: "Ebû Bekir´i (ra) dilini tutmuş bir vaziyette, İşte beni helake düşüren budur´ derken gördüm."
562. Zübeyir b. el-Avvâm´m kölesi Abdullah el-Yemenf den, şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra), Ölüm döşeğinde iken, Hz. Aişe şu beyit ile misal getirmiştir:
´Ayıplarım gencin ölümden korkmamasını, Bir gün ölüm gelip, göğsü sıkıştığında;
Bunun üzerine Ebû Bekir (ra) ´Öyle değil ey Yavrum! Fakat ölüm sarhoşluğu bir gün gerçekten gelir de, "İşte (ey insan) bu, senin öteden beri kaçtığın şeydi, denir.´"[59] de. Ebû Bekir (ra) devamla, ´Şu iki elbiseme bakın onları yıkayın ve beni onlara kefenleyin; zira canlılar, yeniye ölüden daha çok muhtaçtır´ dedi."
563. El-Hakem b. Hazn´in hadisinde Hz. Âişe´den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Allah´a yemin olsun ki, Ebû Bekir geriye ne bir dînâr ve ne de bir dirhem bırakmıştır..."
564. Ebû Bekir es-Sıddîk´in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Müslüman, her vesileyle mükafatlandırılır. Öyle ki, başına gelen bir sıkıntıdan, ayak bağının kopmasından tutun da kaybedip araya araya heybesinde bulduğu eşyasına kadar, herşey onun mükafat-landırılmasına vesile olur."
565. Kays´tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra)´in bir kölesi vardı. Yiyeceğini getirdiği vakit Ebû Bekir ona sormadan yiyeceğinden yemezdi. Şayet hoşlandığı bir şeyse yer, yok eğer hoşlanmadığı bir şeyse yemezdi. Bir akşam unuttu ve sormadan yedi. Daha sonra sordu. O da kendisinin hoşlanmadığı bir-şeyden olduğunu haber verdi. Bunun üzerine elini (boğazına) soktu ve hiçbir şey bırakmayıncaya kadar kustu."
566. Meymûn b. Mihrân´dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra)´e kanatları çok (tüylü) bir karga getirildi de, o kargayı şöyle bir çevirdikten sonra ´Avlanan her av, kopartılan her ağaç, ancak zayi edilen tesbîh mukabilidir´ dedi.Yani, insanı Allahı teşbihten ahkoyar."
567. Hz. Aişe´den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Hz. Ebû Bekir Ölüm döşeğinde iken Aişe´ye ´Ben Ebû Bekir ailesinde şu deve ve bir de kılıç ustası şu köleden başka mal bilmiyorum. Bu köle müslümanların kılıçlarını imal eder, bize de hizmet ederdi. Ben öldüğüm vakit onu Ömer´e (ra) ver' dedi. Onu Ömer´e gönderdiğim vakit, Ömer: ´Allah, Ebû Bekr´e rahmet etsin. Kendisinden sonrakileri meşakkate sokmuş´ dedi."
568. Ebû Bekir (ra)´den şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ey Arap topluluğu? Allah Teâlâ´nm bu işi (hâkimiyeti) sizin için tamamlayacağını umuyorum. Öyle ki, içinizden" biri buğday ekmeğini isteyecek ve, ehlinden canı hangi yağı istiyorsa, ekmeğe o yağın sürülmesini talep edecek."
569. Ismâîl b. Muhammed´den rivayet edildiğine göre: "Ebû Bekir (ra) insanlar arasında taksimat yapmış ve aralarını müsâvî kılmıştır. Bunun üzerine Hz. Ömer (ra) ´Ey Allah resulünün halîfesi![60] Ashâb ile diğer insanları müsâvî mi tutuyorsun?´ demiş. Ebû Bekir (ra) de: ´Dünya ancak bir vâsıtadır. Vâsıtanın en hayırlısı ise geniş olanıdır. Onların faziletleri ise ancak mükafatlarmda-dır* demiştir."
570. Hasan´dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Hz, Ebû Bekir (ra) can çekişirken, Selman (ra) yanına girmiş ve ona ´Ey Resûlul-lah´ın halîfesi! Bana tavsiyede bulunur musun?´ demişti. Bunun üzerine Ebû Bekir (ra) de; ´Azız ve Celîl olan Allah, dünyayı (nimetlerini) önünüze serecek; ondan yalnızca nasibinizi alın. Kim sabah namazını kılarsa, o Azîz ve Celîl olan Allah´ın zimmetindedir. Allah Azze ve Celle´nin zimmetinde iken Onun ahdini bozma, (aksi takdirde) Allah seni yüz üstü ateşe fırlatıp atar´ demiştir."
571. İbn Ebî Müleyke´den, Hz. Aişe´nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir´den başka yediği yemeği isteğiyle kusan birini bilmiyorum. Çünkü ona bir yiyecek getirilmiş, o da yemişti. Sonra kendisine: ´Bunu İbn Numan getirdi´ dedi. Bunun üzerine o da: ´Bana İbn Numan´m kehânetde kazandığı)ini yedirdi-niz´ dedi ve arkasından da kustu.[61]
572. İbn Ebî Müleyke´den, Hz. Âişe´nin (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Babam ölüm döşeğinde iken beni çağırdı ve ´Yavrum! Hayber hurmalığını sana vermiştim, sen de (o vakit) onu almıştın, senden bana onu geri vermeni arzu ediyorum´ dedi. Bunun üzerine ağlamaya başladım, sonra da: ´Allah seni bağışlasu babacığım! Allaha yemin olsun ki, Hayber´in hepsi altın olsa, on yine de sana geri verirdim´ dedim. O, ´Yavrum (Hayber´deki hurmalık) Allanın kitabına göre (miras olarak) taksim edilmektediı Ben Kureyş´in en büyük tüccarı ve en fazla mala sahip olanıydı. Vaktâ ki, imamet işi beni meşgul edince, maldan bana yetecek ki; darını almayı uygun gördüm. Yavrum! İşte şu yün abâyem, süt kî bı ve bir de köle. Öldüğüm vakit onu derhal İbnü´l-Hat-tâb´a gönder. Yavrum! Beni bu elbisemle kefenleyin´ dedi. Ben de ağladım ve ´Ey Babacığım! Biz buna (muhtaç) değiliz ki´ dedim. O da ´Allah seni mağfiret etsin, bu (elbise) ancak ölüm esnasındaki akıntı içindir´ dedi. Öldüğü vakit onları Ömer b. el-Hattâb´a götürdüm, o da: ´Allah babana rahmet etsin. Dedikoduya mahal bırakmamak istemiş´ dedi."
573. Abdullah b. Yezîd, es-Sunâbihfnin Hz. Ebû Bekir´den (ra)
şöyle işittiğim söylüyor: "Allah (cc) indinde kardeş olanın kardeşine duası müstecabtır."
574. Hz. Âişe´den (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra) öldüğünde, geriye ne dînâr ve ne de dirhem bırakmıştır. Ölmeden önce bütün malını aldı ve Beytü´l-mâl´e bıraktı[62]
575. Abdullah b. Zübeyr babasından şunu rivayet etmiştir: "Ömer (ra) minberdeyken, Ebû Bekir´i (ra) andı ve ´Şüphesiz Ebû Bekir ilk müslüman olan ve (müsllimanlığını ) ilk açıklayan kimseydi´ dedi."
576. Kays İbn Ebî Hâzini şöyle demiştir: "Bir zât, Hz. Hüseyin´in oğlu Ali´ye (as) geldi ve ´Ebû Bekir ve Ömer´in (ra), Resûlullah´ın yanındaki yerleri neydi?´ diye sordu. O da:´Şu anda mevkileri ne ise öyleydi´ diye cevap verdi."
577. Yahya b. Saîd, Kâsım´m şöyle dediğini rivayet eder: "İnsanlardan öyleleri vardır ki, ayıpları zikredilmez (yani zikredilebilecek ayıpları yoktur)
578. Şa´bî, İbn Abbâs´ın, İlk namaz kılan (müslüman olan) Ebû Bekir´dir" dedikten sonra, Hassan b. Sâbit´in şu sözlerini misal getirdiğini rivayet etmektedir:
"Güvenilir bir dostun kederini anacak olursan, yaptıklarıyla, kardeşin Ebû Bekir´i hatırla. Rasûlullah hariç, mahlûkâtm en hayırlı, en muttaki ve en âdili,mes´ûliyetini en iyi yerine getiren o, ikincisi, meşhedi övülen ve halk içerisinde Resûlullah´ı ilk tasdik edip Hakk´a eren yine o."
579. Zeyd b. Eşlem, babasından şu rivayette bulunmaktadır: "Ömer (ra) Ebû Bekir´i (ra) eliyle tutmuş bir vaziyette dilini gösterirken görmüş ve ´Ey Resûlullahm halîfesi! Ne yapıyorsun?´ demiştir. Bunun üzerine Ebû Bekir de (ra) ´Beni helake düşüren ancak budur´ demiştir." [63]
580. Hasan (ra)´dan, Ebû Bekir´in (ra) şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Allaha yemin olsun ki, yenilen ve koparılan şu ağacın yerinde olmayı isterdim"
581. Umeyr b. İshâk´tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra) omuzlarında abaye olduğu halde görüldü. Bir adam dedi ki: -Bu sırada (Kavilerden) İbn Avn eliyle, onu getir dercesine işaret etmiştir- ´Benden uzak dur. Ne sen ve ne de İbnu´l-Hattâb ehline öldükten sonra mal bırakıp bırakmama konusunda fikrimi değiştirmeğe çalışmayın. (Yani beni onlara birşeyler bırakmaya ik-naya kalkışmayın.)´"dedi.
582. Katâde´den duyduğuma göre, Ebû Bekir´in (ra) ´Kurtların yediği bir yeşillik olmayı isterdim.´ dediği rivayet edilmiştir.[64]
583. Hasan (ra)´dan, duyduğuma göre şu, Ebû Bekir (ra)´in yaptığı dualardan bir tanesiymiş: "Allahım, senden benim için hayırlı olanı, sonu hayırlı otanı isterim. Allahım! Bana en son vereceğin hayrı, senin rızan, ve naîm cennetlerinin yüksek dereceleri kıl, Yâ Rabbi!"
584. Ebû Bekir b. Hafs´tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Bana söylendiğine göre. Hz. Ebû Bekir (ra) yazları oruç tutar, kışın tutmazmış..,"
585. Muâviye b. Ebî Süfyân´m şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Dünya, Ebû Bekir´i istemedi, o da onu istemedi. (Dünya) İbnü´l-Hattâb´ı istedi, fakat o onu istemedi."
586. Ebû´s- Sefer´den söyle dediği rivayet edilmiştir: "Ebû Bekir (ra) hastalanmış, bunun üzerine ziyaretine gelenler olmuştur. Kendisine ´Senin için bir hekim çağırsak, nasıl olur?´ demişler. O da: ´Hekim beni gördü´ demiştir: ´Sana ne dedi?´ diye sormuşlar O da: ´Ben, dilediğimi yaparım´ cevabım vermiştir."
587. Hişâm´m babasından (Urve´den) rivayet ettiğine göre, Hz. Ebû Bekir halîfe seçildiği vakit, bütün parasını pulunu, müslü-manlann Beytül-mâTine koymuş ve: ´Bunlarla ticaret yapıyor. Kazanç elde ediyordum, velayeti üzerime aldığım vakit beni ticaretten ve onu talep etmekten ahkoydular.´(Devlet idaresiyle ilgilenmekten ticaret yapmaya vakit bulamamıştır) demiştir.
588. Ebû Damre, yani İbn Habîb[65] b. Suheyb şu rivayette bulunmuştur: "Hz. Ebû Bekir´in bir oğlu ölmek üzereyken, gözünün ucuyla yastığa bakıyordu. Ölünce Ebû Bekir´e ´Oğlunu gözünün ucuyla yastığa bakarken gördük´ dediler. Bunun üzerine yastığı kaldırdılar. Yastığın altında beş veya altı dînâr buldular. Ebû Bekir ellerini birbirine vurarak şu sözü tekrarlamaya başladı: ´Biz hepimiz Allaha âitiz ve mutlaka O´na döneceğiz. Ey falan! Senin derinin onu kuşatacağım hiç sanmıyorum´ dedi."
589. Ebû Damre´nin rivayetine göre, Hz. Ebû Bekir (ra) bir gün insanlara hutbe irâd etmiş. Allah´a hamd ve senadan sonra ´Şüphesiz, Şam´ı fethedeceksiniz, size yüksek yerler gelecek, öyle ki oraların ekmek ve yağından istifâde edeceksiniz, oralara sizin için mescidler inşa edilecek. Allanın sizin oralara boş şeyler için gittiğinizi bilmesinden sakının; oralar, ancak zikir için bina edilmiştir´ demiştir.
590. Sabit Hz. Ebû Bekir´in şu beyti tekrarladığını bildirmiştir:
"Sen ölüm haberlerini verir durursun da, sonunda bir gün sen de ölürsün.
Gencin umudu tükenmez, ama ansızın o da ölür gider."