neslinur
Sat 10 July 2010, 05:35 pm GMT +0200
Ebedî Örneğimiz
İslâm Dini’nin kitabı Kur’ân’dır. Ancak Kur’ân’ı, Allah Teâlâ’dan ilk alan, onu ilk anlayan ve yaşayan ise Peygamberimiz’dir. Allah Teâlâ, elçisini vahyi almaya ve yaşamaya hazır özelliklerle donatmış, güzel ahlâkla bezemiştir. O olmaksızın, O'nun örnek hayatı olmaksızın Kur’ân’ı gerçek derinliği ile anlamak ve hayatımıza yansıtmak da mümkün değildir. Kur’ân’ı anlamak ve yaşamak için Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) yol göstericiliğine ihtiyaç vardır. Meselâ, Kur’ân-ı Kerim’de Allah Teâlâ, Müslümanlardan namaz kılmalarını istemekte, ama namazın nasıl kılınacağını, kaç rekât olduğunu, namazda neler okunacağını açıklamamaktadır. Namazın nasıl kılınacağı Peygamber Efendimiz’den (sallallâhu aleyhi ve sellem) öğrenilmiştir. O (sallallâhu aleyhi ve sellem), namazı vahiy yoluyla öğrenmiştir, nitekim ashâbına bu olayı şöyle anlatmıştır: “Cebrâil geldi ve bana imam oldu. Ben de onunla beraber namaz kıldım. Beş vakit namazı bana imam olarak kıldırdı.”
Hiçbir din peygambersiz olmaz. Çünkü insanlar, vahyi doğrudan alacak şekilde yaratılmamışlardır. Peygamberler ise bu konuda farklıdırlar. Peygamberlerin yaptıkları, Allah’ın onayını almıştır ve onlar vahiy vasıtasıyla dini nasıl uygulayacaklarını öğrenmişlerdir. Dolayısıyla dini öğrenmenin tek yolu Peygamber Efendimiz’i (sallallâhu aleyhi ve sellem) tanımaktır, yaşayışını iyice öğrenmektir.
Hz. Peygamber Öğretiyor
Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) olmadan Müslüman olarak yaşamak mümkün değildir. Dinde, doğru inanç şeklinden, ibadetlerin nasıl yapılacağına dair her konu Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) öğretmesi ve uygulaması ile belirlenmiştir. Kur’ân-ı Kerim’i insanlara duyuran da O’dur. Dolayısıyla İslâm Dini ile ilgili her bilgi Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem) tarafından öğretilmiştir. Kur’ân, esaslar koyar, Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) hayat biçimi olan sünnet de bu esasların nasıl yaşanacağını gösterir. Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) herhangi bir konudaki tatbikatına bakmadan kendi bildiği ile amel etmek, kendi anladığı şekilde ibadet etmek bakın nasıl sonuçlanmıştır:
Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir hastayı ziyaret etmişti; hasta küçülmüştü (bir kuş yavrusu gibi âcizdi.) Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem), ona “Allah’a nasıl dua ediyordun, ondan ne istiyordun?” diye sordu. Hasta, “Allahım! Bana âhirette ne ceza vereceksen, onu bana dünyada ver de âhirette verme diye dua ediyordum” dedi. Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) bu duruma hayret etti ve “Sübhanallah! Senin buna gücün yetmez, ‘Allahım! Bana dünyada da, âhirette de iyilik ver. Beni Cehennem azabından koru.’ diye dua et.” diye buyurdu. O kişi böyle dua etti ve şifa buldu.
Görüldüğü gibi duanın da yanlışı ve kişiye zararı dokunanı olabilmektedir. Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem), bu olayda nasıl dua edileceğini öğretmiştir. O, çeşitli vesilelerle dua ile ilgili başka açıklamalarda da bulunmuştur. Meselâ, ezan okunurken, Müslüman askerlerin kâfirlere saldırdığı an ve yağmur yağdığı zamanlar gibi bazı vakitlerin duanın kabulü için daha müsait olduğunu belirtmiştir.
O’na uyarak O’nun gibi dua etmek duaların kabulü için bir sebeptir. Nitekim bir İslâm âlimi de duam kabul olmuyor diye dertlenen kişiler için şöyle demiştir: “Duam kabul edilmiyor diye dertlenen kişi, Allah’ı ve Resûlü’nü seviyorum, der, ama sünnetlerini yerine getirmez.” Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) sünnetlerine uymak Allah’ın o kuldan razı olmasına sebep olmaktadır. Çünkü Resûlullah’a (sallallâhu aleyhi ve sellem) itaat eden Allah’a itaat etmiştir.
İslâm Dini’nin kitabı Kur’ân’dır. Ancak Kur’ân’ı, Allah Teâlâ’dan ilk alan, onu ilk anlayan ve yaşayan ise Peygamberimiz’dir. Allah Teâlâ, elçisini vahyi almaya ve yaşamaya hazır özelliklerle donatmış, güzel ahlâkla bezemiştir. O olmaksızın, O'nun örnek hayatı olmaksızın Kur’ân’ı gerçek derinliği ile anlamak ve hayatımıza yansıtmak da mümkün değildir. Kur’ân’ı anlamak ve yaşamak için Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) yol göstericiliğine ihtiyaç vardır. Meselâ, Kur’ân-ı Kerim’de Allah Teâlâ, Müslümanlardan namaz kılmalarını istemekte, ama namazın nasıl kılınacağını, kaç rekât olduğunu, namazda neler okunacağını açıklamamaktadır. Namazın nasıl kılınacağı Peygamber Efendimiz’den (sallallâhu aleyhi ve sellem) öğrenilmiştir. O (sallallâhu aleyhi ve sellem), namazı vahiy yoluyla öğrenmiştir, nitekim ashâbına bu olayı şöyle anlatmıştır: “Cebrâil geldi ve bana imam oldu. Ben de onunla beraber namaz kıldım. Beş vakit namazı bana imam olarak kıldırdı.”
Hiçbir din peygambersiz olmaz. Çünkü insanlar, vahyi doğrudan alacak şekilde yaratılmamışlardır. Peygamberler ise bu konuda farklıdırlar. Peygamberlerin yaptıkları, Allah’ın onayını almıştır ve onlar vahiy vasıtasıyla dini nasıl uygulayacaklarını öğrenmişlerdir. Dolayısıyla dini öğrenmenin tek yolu Peygamber Efendimiz’i (sallallâhu aleyhi ve sellem) tanımaktır, yaşayışını iyice öğrenmektir.
Hz. Peygamber Öğretiyor
Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) olmadan Müslüman olarak yaşamak mümkün değildir. Dinde, doğru inanç şeklinden, ibadetlerin nasıl yapılacağına dair her konu Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) öğretmesi ve uygulaması ile belirlenmiştir. Kur’ân-ı Kerim’i insanlara duyuran da O’dur. Dolayısıyla İslâm Dini ile ilgili her bilgi Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem) tarafından öğretilmiştir. Kur’ân, esaslar koyar, Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) hayat biçimi olan sünnet de bu esasların nasıl yaşanacağını gösterir. Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) herhangi bir konudaki tatbikatına bakmadan kendi bildiği ile amel etmek, kendi anladığı şekilde ibadet etmek bakın nasıl sonuçlanmıştır:
Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir hastayı ziyaret etmişti; hasta küçülmüştü (bir kuş yavrusu gibi âcizdi.) Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem), ona “Allah’a nasıl dua ediyordun, ondan ne istiyordun?” diye sordu. Hasta, “Allahım! Bana âhirette ne ceza vereceksen, onu bana dünyada ver de âhirette verme diye dua ediyordum” dedi. Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) bu duruma hayret etti ve “Sübhanallah! Senin buna gücün yetmez, ‘Allahım! Bana dünyada da, âhirette de iyilik ver. Beni Cehennem azabından koru.’ diye dua et.” diye buyurdu. O kişi böyle dua etti ve şifa buldu.
Görüldüğü gibi duanın da yanlışı ve kişiye zararı dokunanı olabilmektedir. Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem), bu olayda nasıl dua edileceğini öğretmiştir. O, çeşitli vesilelerle dua ile ilgili başka açıklamalarda da bulunmuştur. Meselâ, ezan okunurken, Müslüman askerlerin kâfirlere saldırdığı an ve yağmur yağdığı zamanlar gibi bazı vakitlerin duanın kabulü için daha müsait olduğunu belirtmiştir.
O’na uyarak O’nun gibi dua etmek duaların kabulü için bir sebeptir. Nitekim bir İslâm âlimi de duam kabul olmuyor diye dertlenen kişiler için şöyle demiştir: “Duam kabul edilmiyor diye dertlenen kişi, Allah’ı ve Resûlü’nü seviyorum, der, ama sünnetlerini yerine getirmez.” Resûlullah’ın (sallallâhu aleyhi ve sellem) sünnetlerine uymak Allah’ın o kuldan razı olmasına sebep olmaktadır. Çünkü Resûlullah’a (sallallâhu aleyhi ve sellem) itaat eden Allah’a itaat etmiştir.