sidretül münteha
Sun 15 May 2011, 03:01 pm GMT +0200
6- Dil Güzelliği:
Kur'ân'ın hem lafız, hem mânâ ve hem de üslûp yönünden en güzel kelam olduğu alimlerin genel kabulüdür. Bizim burada Kur'ân üslûbunun bir öğesi olarak ele almak istediğimiz güzellik lafız güzelliğidir. Bu lafız güzelliği iki yönden incelenebilir: Cümleleri meydana getiren kelimelerin, kelimeleri meydana getiren harflerin fonetik özellikler yönünde bir biriyle uyum içinde olmasıdır. Tabiatıyle bu uyum ses ahengini ve güzelliğini doğurur.[196] İşte Kur'ân'da bu husus zirvededir. İnsanın gücü asla buna yetişemez. Diğeri de, bu fonetik uyuma bakılmaksızın seçilecek kelimenin ve kurulacak cümlenin fasahat şartını taşıyacak şekilde seçilip kurulması.
Bu iki güzellik de nihai bir şekilde Kur'ân'da mevcuttur. Zaten Velid’e: "Vallahi bu sözün (Kur'ân'ın) tatlılığı, berraklığı vardır. Onun yukarısı meyve verici, altı bol su fışkırıcıdır. O galip olur; mağlup olmaz, o altındakini ezer" sözünü söyleten onun bu iki güzelliğin nihai sınırlarını kendinde toplamış olmasıdır. Yine Kur'ân'ın bu ses ve lafız güzelliği, Hz. Peygamber'e suikast niyetiyle evinden ayrılan Ömer'i büyüleyip onu en samimi ve fedakar dost haline getiren güzelliktir. Ebu Sufyan, el-Ahnes b. Şurayk ve Ebu Cehl’i üç gece ard arda Hz. Peygamber'in evinin etrafında gizlenip Peygamber'in gece boyunca namazda okuduğu Kur'ân'ı onlara dinlettiren sabaha kadar yine bu ses ve lafız güzelliği değil midir? [197]
[196] Bkz. Dıraz, en-Nebe', s.102-103, Abdulğani Berke, a.g e., s. 331-332.
[197] Doç. Dr. Halil Çiçek, 20. Asırda Kur’an İlimleri Çalışmaları, Timaş Yayınları: 86-87.