hafız_32
Sat 30 October 2010, 03:39 pm GMT +0200
ÖLÜNÜN DEFNİNDEN SONRA KABİR BAŞINDA BEKLEMEK
Ey kardeşim! Ölünün kabre verilmesinden yani defnedilmesinden sonra bir süre orada durup beklemek, sorgu melekleri tarafından sorgulanması sırasında onlara cevap vermesini kolaylaştırması için Allah’a dua etmek, bağışlanması için mağfiret dilemek sünnettir.
Rivayet olunduğuna göre, Sa’d b. Muaz (ra) vefat edince, Allah Resulü (as) cenazesine katılır, cenazede ayak parmaklarının ucuna barsak hareket eder. Bu durum kendisine sorulunca, meleklerin cenaze törenine çok büyük bir sayıda katıldıklarından dolayı öyle hareket ettiğini, onlara eza etmek istemediğini belirtir.
Rivayete göre Sa’d’ın cenazesine yetmiş bin melek katılmıştır. Cenazenin defin işlemi bitince, oradakiler kabristandan ayrılmaya başlayınca, Allah Resulü (as) şöyle buyurur:
“Durun hele! Ayrılmayın buradan, kardeşiniz Sa’d için Allah’tan mağfiret ve bağışlanma dileyin. Çünkü o şuanda sorguya çekiliyor.”
Amr b. As ölüm döşeğinde iken çocuklarına vasiyette bulunarak şöyle dedi: “Kabrimin başında, bir deve kesilip eti dağılana kadar geçen bir süre içerisinde kabrimin başında durun ki sorgu melekleri beni sorguya çekerken sizin kabrimin başında bulunmanızdan dolayı kendimi bu duruma hazır görürüm.”
İşte yine bu cümleden olarak defin işlemi bittikten sonra, herkes oradan ayrılırlarken bir kişinin orada kısa bir süre kalıp kabrin başında oturarak, ölen kimsenin hayatta iken konuştuğu ve anlatabildiği dil ile telkinde bulunması müstahaptır. Ölen kişiye bu manada bir telkin yapılabilmesi için, ölenin akıl ve baliğ olması, peygamber veya şehit olmaması gerekir. Çünkü bu sayılanlar için telkin gerekmez. Telkinde söylenecek ifadeler şunlardır:
“Ey filan kadının oğlu (veya kızı) filan kimse! Dünyada iken üzerinde bulunup da öylece bırakıp – çıkıp gittiğin inancı bir hatırla bakalım. O inanç, Allah’tan başka ilah olmadığına ve Muhammed’in de Allah’ın Resulü olduğuna tanıklık etmen, şahitlikte bulunma idi. Bilesin ki, cennet haktır, cehennem ateşi haktır, öldükten sonra yeniden dirilmek haktır. Hiç şüphe etmemelisin ki, kıyamet kesinlikle kopacaktır. Şüphesiz Allah, kabirde bulunanların tamamını yeniden diriltecektir. Sen Rab olarak Allah’tan hoşnut ve memnun kaldın, din olarak İslam dinini seçtin, Elçi ve peygamber olarak da Muhammed’e iman ettin, Kur’an’ı İmam, Kâbe’yi kıble ve müminleri de kardeşlerin olarak kabul ettin.”[1]
Eğer ölenin annesinin ismi bilinemiyorsa, bu takdirde o ölene telkin sırasında şöyle seslenilir: “Ey Havva oğlu (veya kızı) filan kes!” Nitekim Peygamber’den (as) rivayet olunduğuna göre, ölüye telkin yapıldığında iki melekten biri arkadaşının elinden tutarak der ki: “Bize ne bu adamdan, baksana ona hücceti telkin olundu.” Aslında telkin olayı sadece müminler için geçerlidir. Kâfir ve münafık olarak ölenler için telkinin bir fayda ve anlamı yoktur. Çünkü bunlar dünyada iken iman etmiş değillerdi ki, ölümlerinden sonra telkinin kendilerine bir faydası olabilsin. Oysa mümin kimse öyle değildir. O henüz dünyada iken zaten iman edilmesi gereken hususlara iman etmiş ve bu iman üzere de ölüp gitmiştir. Ancak burada yapılan şey, mümin ölürken bu esnada gördüğü ölüm şiddeti ve ıstırabı nedeniyle, insanların tüylerini ürperten iki meleği görerek aklı başından gitmiş bir haldedir, bir tür bir unutkanlık içerisindedir. Burada telkin ile ona yapılan şey, sadece bir hatırlatma olmaktadır.
İşte bu, gaybi olan yani bir tür bilinemez olan konularda, kabir durumuna ilişkin bize ulaşan bilgiler bunlardır. Ancak gözlerimizle veya duyu organlarımızla görüp müşahede ettiğimiz ve bu dünyada hissettiğimiz şeylere gelince, işte ben şimdi onları sana hatırlatmaya çalışacağım. Yüce Allah şöyle buyuruyor:
“Sen yine de öğüt ver, çünkü öğüt müminlere fayda verir.” (Zariyat, 51/55)
Şimdi de bir başka ayet meali, Rabbimiz şöyle buyuruyor: “Allah’tan korkan öğütten yararlanacak. En büyük ateşe girecek olan kötü kimse ise öğütten kaçınır.” (A’la, 87/10-12)
Sen de kesin olarak bilirsin ki, atalarından, yakınlarından ve arkadaşlarından ölenler olmuştur. Bunlardan hiçbiri beraberlerinde dünyadan bir şeyler alıp kabre gitmiş değillerdir. Oysa hepsi de dünyaya ve dünya varlıklarına oldukça düşkün idiler. Ne uğrunda yorulup didindikleri ve ne de zorluklarla toplayıp biriktirdikleri bir şeyi götürdüler, ne de bir başka şey. Götürdükleri tek şey bir kefenden başkası değildir. Sadece dünyada işledikleri amelleriyle kabirde baş başa kaldılar.
Buhari ve Müslim ile Tirmizi Enes b. Malik’ten rivayet ediyorlar. Enes b. Malik’in dediğine göre Allah Resulü (as) şöyle buyurmuştur: “Ölüyü üç şey izler; bunlardan biri ailesi, diğeri malı ve üçüncüsü de ameli yani yapıp işledikleridir. Bunlardan ikisi geri döner, geriye sadece biri kalır. Ailesi ve malı geri dönerler, o ameliyle baş başa kalır.”[2]
Malı onu, teneşir tahtasında yıkanacağı yere kadar izler. Ailesi ve çevresi ise onu kabre kadar izlerler, O sadece ameliyle yani yapıp ettikleriyle baş başa kalır. Sonra da işledikleri şeyler eğer iyi ve hayırlı şeyler ise, buna göre mükâfat görür, eğer kötü ve fena şeyler ise bununla da cezalandırılır. Sonra da o güzel yüz ve vücut o karanlık, ürpertici, korkunç ve dar mezarlığın içine bırakılır. O güzel yüz toprağa bulanarak bırakılır. Bir de bakarsın ki o bakmaya kıyılamaz olan güzel vücut ve ten kokuşmaya, dağılmaya yüz tutmuş, yanına yaklaşılamayacak derecede kokuşmuş bir duruma gelivermiştir. Bir de ne görürsün o güzelim gözler yanakların üzerine akmaya başlamış, etlerini böcekler yeyip bitirmiş, geriye sadece çürümüş kemikler, bir iskelet kalakalmıştır.
O dünyalar güzeli güzel beden yok olmuş geriye sadece göz çukurları, kafatası, kulaklar, burun ve ağız delikleri kalmıştır. Belki sen de birçok tanıdığın kimselerin bu hale geldiklerini çok yakinen görmüşsündür, bilmelisin ki senin de sonun bundan farklı olmayacaktır ve bundan asla bir kaçış da yoktur.
Bir bilge kişi şöyle seslenir:
Düşün yaşlılığını ve varacağın son noktayı
Güçlü iken sonradan toprağa gömüleceğini
Bir kez düşmeyesin kabre
Beklersin ta gelecek haşre
Yaşıyorken sağlamca olan bedenin
Gün gelecek darmadağın olacak cismin
Eğer örtmeseydi kabir kokuşmanı
İnan ovaları ve dağları iğrendirirdin
Yaratıldın topraktan oldun yaşayan bir diri
Öğrendin konuşmayı, oldun bir hatip
Tekrar döndün toprağa yerleştin
Sanki topraktan çıkan sen değildin
Bu dünyayı boşadın üç talakla
Ölmeden önce tevbeye başla
Öğüt verdim sana, kulak ver dinlemeye
Senin gibisine kimse göstermez doğru yolu
Bırakılsak da bizi bekler ölüm yolu
Dar gelir bize kalabalıktan geniş yol
Her günün sabahında ünler biz bir ses
Semiz bedenini kurtlar, binalarını da yıkım bekler
Anlatıldığına göre, üzerine güneş doğduğu her bir gün, bir çukur yani mezar, oraya gelecek olan sahibine şöyle seslenir: “Ey filan kimse! Benim kurtlar ve böcekler evi olduğumu, yalnızlık, vahşet ve karanlıklar yurdu olduğumu, cemaat ve toplumları birbirinden ayırdığımı, erkek ve kız çocuklarını yetim ve öksüz bıraktığımı, senin de mutlaka dönüp benim kucağıma konacağını bilmez misin hiç?”
Şu ölüm her yaşayanın kendisiyle sözlü olduğu şeydir
Bir eve girmeye dursun, tüm sevenleri darmadağın edendir
Ey kardeşim! Bilmelisin ki, Allah sevgisi dışında her sevgi ve muhabbet ölümle son bulur. Görmez misin adam ölüp Allah ruhunu tenden aldığında, çevresinde bulunan aile bireyleri ve sevenleri ne de çabucak ürpermeye başlar, tüm sevenleri ve tanıyanları bir an önce olsun onu hemen götürüp mezara vermek isterler, bunda da acelecilik ederler. Kimi kefen hazırlığına girişirken kimi mezar kazma işine, kimisi de defin hizmetine koşar. Bundan sonra sanki o adam daha önce hayatta hiç yaşamamış gibi unutulur. Peygamber (as) şöyle buyuruyor:
“İstediğin gibi yaşa, sen mutlaka öleceksin, dilediğin kimseyi sev, sen mutlaka bir gün ondan ayrılacaksın. İstediğini yap, sen mutlaka ona göre hesaba çekilecek, ya azap veya mükâfat göreceksin.”
Hz. Ali (kv) Medine kabristanına girer ve şöyle seslenir: “Ey kabir de bulunanlar! Allah’ın selamı, rahmeti ve bereketi üzerinize olsun. Bize haberlerinizi bildirin, yoksa biz mi size haber verelim! Dediğinde “Allah’ın selamı, rahmeti ve bereketi üzerine olsun. Bizden sonra neler oldu, sen bize onlar hakkında haber ver” diye bir ses işitti. Bunun üzerine Hz. Ali şöyle konuştu:
—Eğer hanımlarınızı soruyorsanız, onlar sizden sonra evlendiler. Mallarınızı soruyorsanız, onlar da mirasçılar arasında bölüşüldü. Sormak istediğiniz, sizden sonra kalan çocuklarınız ise, onlar da yetimler arasına katıldılar. Hiç yıkılmayacakmış gibi inşa ettiğiniz, yaptırdığınız binalara gelince, oralarda da sizin düşmanlarınız oturuyorlar. İşte bizdeki haberler bunlardan ibarettir. Sizden ne haber var hele, bir siz bize haber verin.
Bir kabirden şöyle bir ses geldi: “Kefenler çürüdü, saçlar darmadağın oldu, deriler paramparça dağıldı, göz bebekleri yanaklara döküldü, burunlardan kan ve irin akmaya başladı. Önceden ne göndermiş isek, burada onu bulduk. Geride bıraktıklarımızdan da zarara uğradık. Doğrusu bizler, işlediğimiz ameller açısından rehin tutulmaktayız.”
Malik b. Dinar (rh) diyor ki: “Ölülerden ibret almak ve ders çıkarmak üzere bir gün kabristana gittim. Orada tefekküre dalmış iken ürperdim ve ağzımdan şu ifadeler döküldü:
Kabristana geldim bir gün şöyle bir seslendim
Nerede o azamet ve nerede o kibir dedim
Nerede o saltanatıyla kimseyi tanımayanlar
Nerede ben güçlüyüm diyen sözde kudretliler
Nerede bir buyurduğu iki edilmeyenler
Nerede o huzurda yaltaklananlar
Malik b. Dinar bundan sonra diyor ki, bir de ne göreyim, bir ses söylediklerime cevap veriyor ve şöyle diyor:
Hepsi yok olu gittiler, haber veren yok
Hepsi de öldüler, işte tek bir haber
Günler hep gelip geçmekte ama
Şu suretlerin güzellikleri yok olmada
Herkes işlediklerinin yaftasını taktı boynuna
Kimi Naim cennetlerine kim gitti Cehenneme
Hepsi de vardılar güçlü kralın huzuruna
Kimse karşı çıkamaz emrolunana
Ey göçüp gidenlerden haber soran arkadaş
Ders almadıktan sonra gidenlerden sana ne arkadaş
Ey kardeşim! Bilmelisin ki, ölmüş bir kimsenin üzerinden belli bir zaman geçtikten sonra, o ceset artık orada toprağa dönüşür. Kimsenin kalmaz bedeni sapa sağlam, meğer olsun peygamber veya şehit ya da Kur’an hafızı. Bir görüşe göre denmiş ki müezzin olanların da çürümez bedeni, kalır cesedi. İşte bu sayılanların cesetleri çürüyüp toprak olmaz. Bunların dışında kalanların tamamının cesedi çürüyüp toprak olacaktır. Sadece insanın kuyruk sokumunda çok ufak, mercimek büyüklüğünde bir kemik kalır, çürümez. Kıyamet gününde, insanlar dirileceği zaman, işte beden bunun üzerinde yeniden kurulur, biter.
Ahmed b. Hanbel, Müslim ve Tirmizi dışında Sünen sahiplerinden gelen rivayete göre, Ebu Hureyre (ra) Peygamber’in (as) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: “Bir tek kemik dışında insan bedeninde var olan tüm organlar çürüyüp toprak olacaktır. Sadece kuyruk sokumunda, acbuzzeneb denen küçük bir kemik hariç. İşte kıyamet gününde insanlar bunun üzerine diriltileceklerdir.”[3]
Şu anda üzerinde yürümekte olduğun yeryüzünün her bir karış toprağı, senden önce bu topraklar üzerinde yaşamış olan beşerin dağılmış zerreleriyle dopdoludur. Nitekim söyleyen ne güzel söylemiştir:
Şu kâinatı doldurmuş olan kabirlerimiz sesleniyor bize
Kabirde yatanlardan var mı dönen bize
Elinden geldiğince incitme bastığın yerleri
Yeryüzünün her karışında gör yatan cesetleri
Kurtubi Tezkire adlı eserinde hikâye yollu anlatıyor, diyor ki: “İki kişi toprak sebebiyle birbiriyle kavgaya tutuşurlar. İkisinin de yakınında tuğladan örülmüş bir duvar bulunuyordu. Yüce Allah bu duvardaki tuğlalardan birini konuşturur. Tuğla der ki: Neyi paylaşamıyorsunuz, kavganız niye? Bu dünya varlığı için mi kavga edip duruyorsunuz? Ben var ya, ben, dünyadaki krallardan bir kral idim. Şu kadar uzun bir ömür yaşadım. Şu kadar kadınla evlilik geçirdim, şu kadar at sırtında gezip dolaştım. Nihayetinde ecelim geldi ve öldüm, toprağa konuldum, orada bin yıllık bir ömür geçirdim, toprağa dönüştüm. Derken çanak çömlek yapan bir usta çıkageldi, toprağımı bu iş için uygun buldu ve beni içinde yemekler yenen çanaklara dönüştürdü. Gün geldi, ben kırıldım, tekrar toprağa döndüm, yine toprakta bin yıllık bir zaman geçirdim, yeniden toprağa karıştım, toprak oluverdim. Bu seferde bir tuğla ustası geldi, beni o iş için uygun buldu ve benimle tuğla imal etti, benimle işte şu anda görmekte olduğunuz duvarı ördü. Yani siz şimdi bu dünya için mi kavga ediyorsunuz öyle mi?
Şanı yüce ve mübarek olan Allah bizi topraktan yarattı, daha sonra bizi oraya döndürdü, sonra yeniden bir yaratılışla kıyamet gününde bizi oradan çıkaracak ve huzuruna getirecektir. Çünkü Allah her şeye kadirdir. Yüce Allah şöyle buyuruyor:
“Sizi topraktan yarattık; yine sizi oraya döndüreceğiz ve bir kez daha sizi ondan çıkaracağız.” (Ta Ha, 20/55)
Bu arada bir hususa da dikkat çekmek isterim. Kimileri ölen kişiyi ortada herhangi bir mazeret olmaksızın özel bir sanduka yani tabut içerisine koyarak kabre öyle koymaktadırlar. Bu, caiz olmaz. Çünkü böyle bir davranış, ikinci bir masraf yapılarak fuzuli bir harcamaya gidilmektedir. Bu, mal varlığını çöpe atmak demektir. Oysa sen, o özel tabut için yaptığın bir harcamayı, ölen kimsenin hayrı olarak fakir ve yoksullara, ihtiyaç sahiplerine dağıtmış olsaydın bu durum hem ölen açısından daha hayırlı olur ve hem yaşayan yoksul ve fakirler için daha iyi olmuş olur.
Bu şekildeki bir uygulama caiz görülmediği ve uygun olmadığı gibi, ölüye ait herhangi bir giysisini veya benzeri bir şeyi fazladan onunla beraber kabre gömmek de malı zayi etmek, çöpe atmak anlamına gelir ki, bu da doğru değildir. Çünkü biz Müslümanlar bu tür davranışlardan men olunmuşuzdur. Zira biz bu tür davranışlarla tıpkı gayri Müslimlerin yani Müslüman olmayan kesimlerin batıl ve İslam’a aykırı adetlerini işlemiş oluyor ve adeta onlara prim veriyoruz, değerlerimizden uzaklaşıyoruz. Oysa bizler Müslümanlar olarak onları taklit etmekten menedildiğimiz gibi onlara muhalefet etmekle emrolunduk. Meğerki yapılan şeyler dinimizin esas ve prensipleriyle uyum sağlayan bir davranış olmuş olsun.
Bu söylediklerimizden daha kötüsü olanı da var. Örneğin kabirler üzerinde kubbeler inşa etmek, türbelere dönüştürmek, tunçtan, demirden, topraktan, kireç ve benzeri maddelerden üzerine inşaat yapmak, anıtlaşmasını sağlamak gibi şeylerin tümü yasaktır, yanlıştır, milletin, fakir ve yoksulun hakkını yemektir. Oysaki bu kabirler üzerinde inşa edilen kubbeler, aşırı derecedeki süslemeler için yapılan harcamalar ile camisi olmayan herhangi bir köye bir cami yapılabilir, ya da birçok yoksul ve açlıkla çarpışan, ihtiyaç içinde kıvranan ihtiyaç sahiplerinin ihtiyaçları karşılanabilir. Doğrusu bu işler için yapılan fuzuli harcamalar eğer bir takım hayır yollarına, işlerine harcansa, bu, çürümüş veya çürüyecek olan kemikler üzerinde inşa edilen binalara yapılan harcamalardan çok daha hayırlı ve yararlı olacaktır. Kaldı ki bu durum birkaç açıdan da haramdır. Şöyle ki:
1- Yapılan bu türden harcamaların ölene veya onun yaşayan yakınlarına veya yaşayanlara herhangi bir faydası olmadığından o malı boş yere harcayıp sokağa atmaktır.
2- Böyle bir şey ölülerin gömülebilmesi maksadıyla vakfedilmiş olan bir yere harcanmaktadır ki, oysa burada bu manada bir harcama yapmak, bir tasarrufta bulunmak helal olmaz. Çünkü orada yapılan binanın yerine belki birkaç ölü daha defin imkânını bulacaktır.
3- Genelde insanlar üzerine kubbe inşa edilmiş olan mezarlara aldanarak, o türbeleri kutsal saymaya başlarlar ve bu aldanma sonucu da birçok yanlışlara girerler. Oysa orada yatanın halini en iyi ancak Allah bilir. Türbelerde yatanların mutlak manada Allah’ın sevgili kulları olduğu veya veli oldukları manasına gelmez.
4- Hatta kimi ülkelerde bu türden kubbeler adeta kötü amellerin işlenmesinin, halkın fesada uğramalarının merkezleri haline gelmişlerdir. Kimi türbelerde harabeye dönüşerek adeta kişilerin ihtiyaçlarını giderdikleri helâlar durumuna getirilmişlerdir. İşte bütün bunlar haram olan şeylerdir.
İşte bu anlattıklarımıza ek olarak şunu da anlatmalıyım ki, kabirler üzerinde binalar yükseltmek de haramdır. Nitekim bunların kireçlenerek, badana yapılarak inşası da aynen haramdır. Bu konu hadislerde de özellikle ele alınmıştır. Nitekim Müslim, Ebu Davud ve Tirmizi Ebul Heyac el-Esedi’den rivayet ediyorlar. Ebul Heyac diyor ki bana Ali şöyle dedi: “Allah Resulü’nün (as) beni görevli olarak gönderdiği şey için seni de görevli olarak göndermemi ister misin? Allah Resulü (as) bana dedi ki: “Git, nerede bir timsal, resim, heykel görürsen onu derhal düzelt, kaldır, nerede üzeri yükseltilmiş bir kabir bulursan hemen düzelt, toprakla aynı seviyeye getir.”[4]
Ahmed b. Hanbel, Müslim ve Sünen sahipleri Cabir’den (ra) rivayet ediyorlar. Cabir demiş ki: “Allah Resulü (as) kabirlerin üzerine kireçlenmesini ve harç ile bina yapmasını, üzerine oturulmasını, üzerine yazı yazılmasını ve üzerine basılmasını yasakladı.”[5]
Ancak mezarın üzerine ölenin adı, ölüm tarihi gibi şeylerin yazılması caizdir. Bunun dışındakiler ise caiz değildir. Allah en iyisini bilir.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Taberani bunu rivayet etmiştir.
Burada her ne kadar bu şekilde taberani’den naklen böyle bir ifade hadis diye alınmış ise de, aşağıda vereceğimiz uydurma hadis ile ilgili, konunun uzmanları bize gerekli açıklamaları net olarak, özellikle Sabbağ bu bunun uydurma olduğunu açıklamaktadır. Şöyle ki:
“إنَّ النَّاسَ يَوْمَ الْقِيَمَةِيُدْعَونَ بِاُمَّهَاتِهِمْ لابِاَبَائِهِمْ”
“Doğrusu insanlar kıyamet gününde babalarının adıyla değil, annelerinin adıyla çağrılacaklardır.”
Bu batıl bir hadistir. Ben de “Aliyyulkari” derim ki, Muhammed b. Ka’b, “İmamlarıyla çağrılırlar” diye söyledi. Yine denildiğine göre “Anneleriyle çağrılırlar.” Bu konuda yorum yapanlar, bunun üç hikmet gereği annelerinin adlarıyla çağrılacaklarıdır. Şöyle ki:
Birincisi Hz. İsa babasız doğduğundan, işte bunun için annelerinin adıyla çağrılırlar.
İkincisi ise Hasan ile Hüseyin’in şeref ve saygınlığı sebebiyledir.
Üçüncü bir yorum ise zina ürünü olan çocukların rezil olunmamaları sebebiyledir.
Bu görüşler tümüyle batıldır. Çünkü yalan ve uydurma olan bir hadis üzerine hüküm bina olunamaz, çıkarılamaz.
Bu görüşlere Beğavi, “Mealimuttenzil” adını verdiği tefsirinde dile getiriyor. Yine demiştir ki, sahih hadisler ise, tam bunun aksi manadadırlar. Nitekim İmam Buhari, Sahih adlı eserinde –ki Buhari diye meşhurdur- “Kıyamet gününde insanlar babalarının isimleriyle çağrılacaklardır” başlığı altındaki bölümde yer alan hadiste şöyle buyrulmaktadır:
“Kıyamet gününde vefasız herkes için vefasızlığı oranında bir sancak dikilecek ve denilecek ki işte bu, filan oğlu filan kimsenin vefasızlığıdır.”
Konuya ilişkin daha başkaca hadisler de vardır. Ben de (Aliyyulkari) derim ki, gerçi en iyisini Allah bilir ya, birbiriyle çelişkili imiş gibi olan hadislerin arasını bulmak mümkündür.
Mevduatulkübra’nın bu hadisle ilgili tahkik dipnotunda şu bilgiye yer veriliyor. Biz de burada bu görüşe aynen katılıyoruz.
Ebu Lütfi Sabbağ diyor ki; birbiriyle çelişkili gibi gözüken iki hadisin arasını bulabilmek için her ikisinin de sahih hadis olmaları gerekir. Eğer bu hadislerden biri yalan ve uydurma ise dolayısıyla bunların ortasını bulmak söz konusu olamaz. Aksine uydurma olanı bir kenara atılır, sahih olan hadis alınır. Olması gereken de budur.
İmam Süyuti, el-İtkan 2/181 de Zemahşeri’den şu sözü alıntılıyor: “Tefsircilerin tefsirlerinde yer verdikleri bidatlerden biri de, İsra suresinde geçen, “Her insan topluluğunu önderleri-imamları ile birlikte çağıracağımız o günde…” (İsra, 17/71) ayetinde yer alan “İmam” kelimesini “Ümm” kelimesinin çoğulu olarak değerlendirmişler ve buna bağlı olarak da kıyamet gününde insanlar babalarının adıyla değil de, annelerinin adıyla çağrılacaklardır, demişlerdir. Bu, büyük bir gaftır ve yanlıştır. Bunu ona yaptıran şey ise cahilliğidir, bilmezliğidir. Çünkü “Ümm” kelimesinin çoğulu “İmam” olarak gelmez ve değildir. Ben de bu eseri çeviren yani Harun Ünal olarak buradaki tenkide ve haklılığına aynen katılıyorum. Çünkü ölenlerin annelerinin adıyla çağrılacakları ve bunun da ola ki ölenin zina ürünü olabileceği varsayımından hareketle, tüm Müslüman kadınları potansiyel zina işleyenler olarak değerlendirmektedir ki, bizzat İslam’ın kendisi bunu reddetmektedir.
Aliyyulkari, agk. S:473–474. Fasıl:39. Buhari, Cizye, h:3186–3188. Müslim, Cihad, h:1736/12. Bak Sabbağ (Ebu Lutfi), el-Hadisunnebevi, s:191–192. Bak Sabbağ, Lemehat fi Ulumil Kur’an, s:126. Aliyyulkari, agk Sabbağ tahkiki, s:473–474. Harun Ünal, Uydurma hadisler serisi, 1, h:23. Çevirenin notu.
[2] Müslim, Zühd, h: 2960
[3] Müslim, Fiten, h:2955
[4] Müslim, Cenaiz, h:969
[5] Müslim, Cenaiz, h: 980